Living With The Mafia Boss R18

Chapter Fifty Five

PAHAPON na ngunit nanatili pa rin sila mula sa ibaba ng bangin.

"Pagabi na Luis." Muling pagpapaalala ni Katarina. Hindi na rin niya mabilang kung ilang beses niyang sinabi iyon sa kasama.

They have tried all possible ways to get out of there, but nothing has happened.

"Huwag kang mag-alala, tiyak ko na pinaghahanap na tayo nina Ramil," wika ng lalaki habang nakayuko ang ulo. Nakaupo na ito sa may malaking tipak ng bato.

Humalikipkip naman si Katarina, narinig niyang muli ang pagkalam ng sikmura niya. Kaninang umaga lang sila nakakain, kaya dama na niya ang labis na gutom. Wala rin tubig na pweding mainom nila.

Kung hindi sila mahahanap benti kuwatro oras ay mamatay sila sa dehydration!

"You want this." Sabay na pag-abot nito ng gummy bear. Marahil ay kay Claims iyon.

"S-salamat," tugon naman ni Katarina. Kahit paano ay may makukutkot siya at mapalis ang pansin sa naghuhumerantadong sikmura niya.

Binuksan na niya iyon at para siyang bata na nagalak sa ibinigay lang naman ni Luis. Kasalukuyan na siyang ngumunguya nang maalala niya na hindi pa pala niya nabibigiyan ang asawa.

"Here, eat too." She spoke here. Tumayo na siya at tinabihan ito. Akmang iaabot niya pabalik dito ang supot ng gummy bears nang tumayo ito bigla.

"Mag-aayos lamang ako nang sisindihan na bonfire." Kasabay niyon ang paglalakad nito palayo.

Hindi na nagsalita si Katarina. Pinabayaan na lamang niya ito, dahil nag-uumpisa na rin dumilim.

"Tulungan na kita riyan." Mayamaya ay hindi na nakatiis si Katarina. Ito na nga ang naghagilap ng mga kahoy na ilalagay nito ay wala pa siyang gagawin.

Akmang kukuhanin niya ang isang kahoy nang pigilan siya ni Luis.

"Ang mabuti pa 'y mag-stay ka na lamang sa pahingahan." Tinutukoy nito ang pinagtagpi-tagpi nitong sisilungan nila na gawa sa kahoy at natuyong dahon na nagkalat sa kanilang paligid.

Nagsalubong ang kilay ni Katarina nang mapansin niya ang nanlalamlam na mata ni Luis.

"Teka! inaapoy ka ng lagnat!" Kumpirmasyon ni Katarina matapos niyang salatin ang leeg ng lalaki.

"Don 't  mind me, doon ka na nga lang inaabala mo pa ako sa ginagawa ko." Pagtataboy pa rin ng asawa sa kaniya.

"Ang taas ng lagnat mo, d-dahil ba sa sugat mo dito sa noo. Let me see it please!" Pamimilit ni Katarina. Tinabig niyang lalo ang nakaharang na kamay ni Luis. Wala na ngang nagawa ito matapos na i-angat niya nang kaunti ang tela na nakabalot sa noo nito.

Katarina bit her lip when she got a better look at it. She was correct in suspecting the wound was broad. It wasn't very deep, but it was swollen.

"What else do you feel? Are you feeling dizzy and nauseous, or do you have a pain in the head?" Katarina asked Luis, who kept silent. Nakaiwas pa rin ito nang tingin sa kaniya.

Kaya ba wala itong imik dahil kanina pa hindi maganda ng pakiramdam nito.

"Hoy! pinag-aalala mo ako, bakit hindi ka magsalita pati ba dila mo naapektuhan na para hindi ka makapagsalita."

Katarina heard Luis's sour laugh. "You shouldn't worry about me; that's the last thing you should feel about me. Hindi ba 't ito naman ang gusto mo mamatay na ako. Heto mangyayari na, kaya pabayaan mo na ako rito!" he said as he moved away.