မုဝမ်အာက သူ(မ)၏နက်မှောင်သောဆံနွယ်ကို သပ်တင်လိုက်ပြီး ညင်သာစွာနှာမှုတ်လိုက်သည်။
"ကျွန်မ ဂရုမစိုက်ပါဘူး။ ဘယ်လိုပဲဖြစ်ဖြစ် မိသားစုထဲကအဂ္ဂိရတ်ပညာရှင်တွေက အဲ့လောက်လည်းမတော်ဘူး"
ထိုစကားကိုကြားသော် အကြီးအကဲလီခမျာ ဘာမှပြောစရာမရှိတော့ချေ။ သူ ခေါင်းကိုသာ ကူကယ်ရာမဲ့စွာယမ်းခါပြီး မုဝမ်အာနောက်က ဖြည်းဖြည်းချင်းလိုက်နေရုံသာတတ်နိုင်လေသည်။
ဤမိန်းမငယ်လေးက အလွန်တစ်ဇွတ်ထိုးနိုင်လှပေသည်။
မုမိသားစု၏ခေါင်းဆောင်ဖြစ်သော သူ(မ)၏အဖေကသာ သူ(မ)ကိုထိန်းချုပ်နိုင်လေသည်။
"အာ.. အနံ့ကမွှေးလိုက်တာ"
ထို့ကြောင့် သူပြောလိုက်သည်။
"တစ်ခုခုသွားစားကြရအောင်"
အကြီးအကဲလီကလည်း ခေါင်းညိတ်ပြပြီး မုဝမ်အာနှင့်အတူဝင်သွားလိုက်သည်။
တစ်ဖက်တွင်မူ ဟူချင်းက လုချန်ရှန်းကို အဂ္ဂိရတ်ဂိုဏ်း၏နယ်မြေထဲသို့ ဆွဲခေါ်လာပေသည်။
"အကြီးအကဲဟူ..အရင်ဆုံး တစ်ခုခုစားလို့ရမလား"
လုချန်ရှန်း၏စကားများကိုကြားသော် ဟူချင်းက ဒေါသတကြီးပြောလေသည်။
"မင်း အစားရှောင်ခြင်းအဆင့်ကိုရောက်ပြီးနေပြီမဟုတ်ဘူးလား။ ဘာလို့ စားဖို့သောက်ဖို့ တစာစာအော်ဟစ်နေတာလဲ"
"အစားရှောင်ခြင်းအဆင့်နဲ့ ဘာဆိုင်လို့လဲ။ အစားအသောက်ဆိုတာက ဝမ်းသာစရာကိစ္စတစ်ခုပဲ"
ဤနေရုအရောက်မှာ လုချန်ရှန်း အရှေ့နားဆီမှ စားသောက်ဆိုင်တစ်ဆိုင်ကိုမြင်လိုက်ရသည်။
သူ ဟူချင်းကိုဆွဲခေါ်လာလိုက်သည်။
အပေါ်ထပ်ကိုတက်လာခဲ့ပြီးနောက် လုချန်ရှန်း ဒုတိယထပ်ကိုသွားပြီး ပြတင်းပေါက်နားရှိစားပွဲတစ်ခုံကို တွေ့လိုက်ရသည်။
ပခုံးပေါ်တွင် စားပွဲခင်းတင်လာသောစားပွဲထိုးတစ်ယောက်က အပြေးရောက်လာလေသည်။
"ဆရာတို့.. တစ်ခုခုစားမလို့ပါလား"
သူ့အမြင်စူးရှမှုမှာ စားသောက်ဆိုင်ကြီးတစ်ဆိုင်တွင် စားပွဲထိုးတစ်ယောက်ဖြစ်ရန် ထိုက်တန်လှသည်။
YOU ARE READING
ငါ့တပည့်တွေက ဘုရင်တွေ
ActionAdmin ဆီက ခွင့်ပြုချက်မရသေးပါဘူး free တင်တဲ့ အတိုင်း တင်ပေးပါ့မယ် admin တွေ လာပြောရင် ဖျက်ပေးပါမယ်။ Start date -21•4•2024(Sunday) End date-
အပိုင်း 103
Start from the beginning
