Izuku “Deku” Midoriya
Bugün tamamen boş boş oturmuştuk çünkü kıçım ağrıyordu. Evet, İclal hanımın evinden döndükten sonra o sarhoşlukla tekrar yapmıştık ve Katsuki midir, Kacchan mıdır, her ne boksa içime girmişti. Artık ne kadar büyükse, yapalı tam on iki saat olmuştu ve hâlâ kıçım ağrıyordu.
Ben koltukta oturmuş televizyon izlerken Kacchan yanıma oturdu ve bana sarıldı. Tripli bir şekilde ona baksam da kucağına karşılık verip başımı o kaslı göğsüne yasladım. Ne yapayım? Kacchan gibi bir nimet bulduktan sonra bağımlı olmamanız imkânsızdı. Her ne kadar beyefendi köpekten farksız olsa da.
Biz öyle romantik (!) bir an geçirirken Kacchan'ın telefonu çalmaya başladı. Kacchan iç çekti ve telefonu eline alıp arayana baktı. “Pembe cadı niye arıyor lan beni?” diye mırıldanıp açtı ve telefonu kulağına götürdü.
Bir süre sonra Kacchan, telefonu bana verdi. “İclal seni istiyor,” dediğinde şüpheyle telefonu alıp kulağıma götürdüm. “Buyur, İclal-chan?”
“Izuku, ocağına düştüm. Akşam Emi'yi alıp bize gelmen lazım. Ben Yuki'yi yollayacağım, bir şekilde ikna edin o tilkiyi. Tamam mı?”
Kaşlarımı çattım. “İyi de Emi-san tilkiden kurnaz, illa ki anlar. Biz nasıl onu getirelim ki? Ayrıca, işin içinde yine içki yok değil mi?”
Arkadan bir kıkırdama sesi işittim. Bu ses, İclal-chan'ın sesi değildi. O hemen toparladı. “İçki yok, ama bizim geleneklerimizde nikah öncesi yapmamız gereken bir şey var. Onu yapmamız lazım.”
Şüpheyle önce Kacchan'a baktım, sonra telefona odaklandım. “Sana güveneceğim İclal-chan, ama lütfen işin içinde düşündüklerim olmasın...”
“Olmayacak, olmayacak. Bir de, sakın Tomura'yı getirme!”
Telefon yüzüme kapandı.
Şüpheyle Kacchan'a telefonu verdikten sonra ayağa kalktım. Kıçım acıyordu ama ne yapalım, emri yüksek rütbeden almıştık.
Kacchan, “Ne oldu?” diye sorduğunda omuz silktim. Bir boklar döndüğünü anlayıp sustu ve koltukta arkasına yaslandı. Ben de mutfağa gidip su içtim. Emi-san'ı oraya nasıl götürebilirdim?
Kitaplar.
Ciltli kitaplar.
Aklıma ilk önce onun kitaplığından kitapları almak geldi, ama odası kilitliydi.
Başka ne yapabilirdim ki?
Onigiriler, aptal!
Tabii ya, onigiri!
Dolaptan hazır onigirileri alıp Emi-san'a mesaj yazdım.
Siz:
>>Emi-sannnn
>>İclal-chan onigiri partisi yapıomuşşş
>>Ben de götürcem haberin olsun
Görümcem💅🏻:
Yemin et lan<<
Geliyorum<<
Bu iş sandığımdan daha basit olmuştu. Dostlar, ölmem değil mi?
Saat altı olurken hızlıca giyinmiş, Kacchan'ın yanağını öpmüş ve dışarı çıkmıştım. İclal-chan'ın evi, daha doğrusu villası, buraya yakındı. Yürüyerek gidebilirdim, sanırım.
Gidemezmişim. Gidene kadar kıçım yerinden çıktı.
O gri villanın önüne vardığımda yorgunlukla asfalt girişe oturdum. Kapı açıldı ve o pembik saçlar karşıma çıktı.
YOU ARE READING
Ya O Da İstiyorsa? (BakuDeku)
FanfictionKatsuki, Izuku'ya yıllardır yaptığı zorbalıklar yüzünden pişmandı. Üstelik yavaş yavaş ona âşık olduğunu fark etmesi de işleri oldukça zorlaştırıyordu. Yine bir gün odasında sessizce uzanırken Emi kapıyı açmış ve kardeşiyle dertleşmeye başlamıştı. E...
