Bir çığlıktı Hawar... Bir haykırış, bir yürek yangını... Bir feryat. Bir direniş.
...
Bir kadın olmak...
...
Bir kadın, hiç çocuğu olmadığı için suçlanır mı?
Bir kadının, çocuğu olmadığı için üzerine kuma getirilir mi?
Bir kadın, çocuğu olmadığı i...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
... Sevginin asıl temeli, içinde beslediği acının emareleridir. ...
"Ağam, buraların en büyük aşiretine soralım isterseniz. Buralar onlardan sorulurmuş, sende biliyorsundur, Badikar Aşireti. Buralara ayak bastıysa onlar bilirmiş, bir soralım istersen?"
İçime doğan hisle derin bir nefes aldım. Gözlerimi yumup bekledim bir süre. Bir his vardı içimde, çok yakındım sanki. İlk kez bu hissi yaşamamın dürtüsüyle karşısında duran adamıma döndüm;
"Adamları topla Hasan. Madem buralar onlardan sorulurmuş, gidelim de bakalım bir iz varmı." Ardından arkasında duran kardeşlerine dönüp baktı. "Hamit! Serdar! Hazırlanın Badikar Aşiretinin konağına gidiyoruz!"
...
-Hawar'dan-
"Elif, Sevda uyudu nereye bırakayım? Şu yastığı düzeltte oraya uzatayım." Dedim kucağımda uyuya kalan Sevda'yı ve yataktaki yastığı işaret ederek. Elif oturduğu koltuktan yanıma gelerek yatağın üzerindeki yastığı düzeltti.
"Uyudu mu?" Dedi kısık sesiyle. Başımı onaylarcasına salladım. Birkaç adım daha atıp kollarımdaki minik kızı yatağın üzerine yavaşça bıraktım. Fazla olan yastığı, düşmemesi için kenarlarına yerleştirip geri çekildim.
Uyuşan kollarımı rahatlama amaçlı birkaç kez sallayıp bıraktım. Sevda'yla oynarken kucağımda uyukladığını görünce uyuması için kucağımda sallamıştım.
"Dur ben onu götüreyim sen de dinlen biraz."
"Yok çocuk uyudu şimdi gerek yok uyandırma boşuna." Dediğimde o Sevda'nın yanına yürürken koluna yapıştım. Kapı çalınca irkilerek o yöne döndüm. Bizden cevap gelmeden kapı açılınca içeri Asiye Xanım girip bakışlarını bize çevirdi. Panik değildi ama normal sakinliğinde de değildi. Gözleri beni hedef alırken derin bir nefes verip kapıyı kapatıp yanıma geldi.
Ardından gözleri yan koltuğun üzerine bıraktığım siyah çarşafa takıldı. Hızlıca ilerleyip onu eline alırken tekrar bana doğru geldi.
"Anne ne oluyor?" Diye sordu Elif. Asiye Xanımın aksine o endişeyle sormuştu.
Asiye Xanım elindeki çarşafı bana doğru uzattı. Çarşafı elime alırken yüreğime yumruk yemişim gibi korkuyla atıyordu kalbim. Bir şey olmuştu.
"Kızım al bunu. Üzerine geçir ne olur ne olmaz. Şimdi gideceksiniz Asil ile birlikte." Bakışları Elif'e döndü. "Elif sen de gideceksin onlarla, birkaç bir şey hazırla orada lazım olur."
"Ne oluyor anne? Sabah çıkmayacak mıydık yola?" Diye endişeyle sordu Elif.
Gözleri bana takıldı Asiye Xanımın. "Şahinoğlu Aşiretinin buraya geldiği haberini aldık az önce. Hawar'ı bulmak için geliyorlarmış. Onlar gelmeden yola çıkın siz." Dedi Asiye Xanım. Sakindi.
