Bir çığlıktı Hawar... Bir haykırış, bir yürek yangını... Bir feryat. Bir direniş.
...
Bir kadın olmak...
...
Bir kadın, hiç çocuğu olmadığı için suçlanır mı?
Bir kadının, çocuğu olmadığı için üzerine kuma getirilir mi?
Bir kadın, çocuğu olmadığı i...
En uzun bölüm bu olmuş yeni fark ettim:) oy ve yorum yapmayı ve ve ve takip etmeyi unutmayalım lütfen♡ ☠️Lütfen hayalet okuyucu dedikleri modu kapatıp aktif olalım azcıkk♡♡
Rất tiếc! Hình ảnh này không tuân theo hướng dẫn nội dung. Để tiếp tục đăng tải, vui lòng xóa hoặc tải lên một hình ảnh khác.
Keyifli okumalar!
... Pişmanlık; en büyük cezaydı aslında. Bir kez onu tadan bir daha o hataya düşmemeye çalışsa da, bazı hataların telafisi olmuyordu... ... -Serhat'tan:-
Gözlerim sinirden dolarken hızla bir yumruk daha geçirdim kanımla boyanmış duvara. Avludan çıt çıkmazken tekrar onlara dönüp Boğazım yırtılırcasına bağırdım.
Hawar. O benden gitmezdi değil mi? Ben ona ne yaparsam yapayım o beni seviyordu yapmazdı değil mi bunu bana? Kaçmazdı benden. Öyle olması gerekiyordu. Karımın benden kaçmaması gerekiyordu. O alışmıştı! Kabullenmişti! Mutlu olmayı deneyecetik!
Hepsine tek tek baktım önce, tek birinin gözünde bile bir yanıt bulamadım. Bunca insan, tuttuğum korumalar nasıl olurdu da görmezlerdi onu? Etrafımda son bir kez döndüm, belki sesimi duyar da çıkar diye. Yoktu! Hawar kaçmıştı! Benden kaçmıştı! Ona sunduğum hayattan kaçmıştı! Peki layık mıydı tüm yaptıklarıma? Hawar gibi bir kadın layık mıydı tüm bunlara?
Tam o an söylediği cümleler zihnimde dönmeye başladı: "Kuma bu eve geldiği gün, senin tenin, başka bir kadının tenine karıştığı günün sabahına, ben bu evde olmayacağım Serhat... Eğer bunu kabul ediyorsan git." Hawar'ın söyledikleri aklımda çınlıyordu resmen.
Karman çorman bir ifadeyle, en büyüğü ise terk edilişle çöktüm dizlerimin üstüne, ellerim yüzümü sıvazlayıp saçlarımı çekiştirirken gözümden akan yaşa engel olamadım.
"Dıle men dişevite Hawar." Diye fısıldadım. Belki hisseder de geri döner diye...
(Yüreğim yanıyor Hawar.)
Ama bulacaktım onu. Ne olursa olsun bulacaktım onu. ... Yoktu! Hawar hiç bir yerde yoktu! Konağın tüm çevresine bakmıştık. Belki buluruz diye tüm konağın içini tekrar aratmıştım ama kahretsin ki yoktu! Benden gitmişti. Hawar benden kaçmıştı ve ben bunu hâla kabullenemeyip bulacağıma inanıyordum. Belki bana kızgındır da haber vermeden gitmiştir ama geri dönecektir diyordum. Buna inanıyordum her ne kadar ümidim tükenmeye başlasa da...
Fermana inanmadığım için konaklarının önüne kadar gelmiştim. Hızla araçtan inip arkamdaki korumaları umursamadan konağın büyük kapısından hızlıca adımlarımı attım içeri. Avlunun tam ortasında durup hiç düşünmeden belimdeki silahı çıkarıp havaya doğru üç kez üst üste ateş ettim.
