Feryat, Trabzon'da ailesi ile yaşayan otuz bir yaşındaki genç bir adamdı. Sekiz senedir kalbi tek bir isim ile, Ali ile çarpmaktaydı. Öyle ki Feryat'ın bu sevgisine sadece ailesi değil, tüm çevresi, tanıdık tanımadık herkes şahit olmuş ve bu uğurda...
İşten gelip, her akşam olduğu gibi ailesi ile beraber sofra arkasına geçip, akşam yemeğini yedikten sonra odasına çekildi Berk.
Uyumadan önce her gece yaptığı gibi telefon ile bir süre oyalandı.. Sosyal medya hesabında gezinirken karşısına çıkan hesap ile bakıştı bir süre. Utku ve Kübra ile bir süredir çalışıyorlardı fakat Berk, Ali'nin de içinde olduğu iş grupları harici kimsenin sosyal medya hesabını takip etmiyordu, zaten kendi hesabına ara sıra eklediği birkaç fotoğraf dışında da yaptığı birşey yoktu.
Utku'nun hesabına tereddütle baktı bir süre.. Ardından hesaba tıkladı ve gizli olmadığı için istemsizce mutlu oldu. Birkaç fotoğrafını incelerken bir tanesinde durdu, dikkatlice izledi yan profilden çekilmiş bu halini, yüzünün her çizgisini..
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Tek bir kusur yok gibiydi baktığı yüzde. Üstelik sadece yüz tipi değil, karakterine dair düşündükleri de aylar sonra ilk kez Berk'in yüzünde tebessüm belirtisine sebep olmuştu.
"Sarı civciv.." Sanki kendisine bile yasak bir sözmüş gibi fısıldadı dudaklarının arasından.
Ardından Utku'nun sevdiği kişi ile ilgili söylediklerini hatırlayıp, telefonun ekranını hızlıca kapatarak sol tarafındaki komidinin üzerine bıraktı.
"Ah Kübra ah! Senin yüzünden oldu bunlar hep!" Kendini kendine konuşup Kübra'ya sitem ettiği sırada odanın kapısı çaldı..
"Senin iş ve benim okul derken konuşamadık bayadır."
"Konuşalım güzelim birşey mi oldu?"
"Yok öyle muhabbet etmek için geldim sadece."
"Okulda her şey yolunda ama değil mi? Bak eğer sana-"
"Rahatsızlık veren olursa beni her şeyden koruyacak bir kahramanım var biliyorum." Dedi abisinin elini tutarak.
"Ama merak etme okulum da derslerim de yolunda."
"İyi iyi yolunda olsunda. Biliyorsun babamın gerçirdiği kazadan dolayı ben hem çalışıp hem okurken zorlandım baya. En azından birimiz sadece derslerini düşünerek bitirsin okulunu."
"Ama neyse ki ikimizin de bursu vardı da birde okul yıllığını düşünmüyoruz en azından."
"Bursun olsun veya olmasın. Ben senin okuman için her şeyi yapar, her şeyimi veririm."
"Abim sen olduğun için çok şanslı olduğumu söylemiş miydim?"
"Söylememiştin."
"Yalancı defalarca söyledim hem de." Dediğinde güldü ikisi de.
