ငါ့တပည့်တွေက ဘုရင်တွေ

အပိုင်း 56+57+58+59+60

ထို့ပြင် သူသည် ဆိတ်ကွယ်ရာသို့ မကြာခဏသွားရောက်ပြီး ပြဿနာများကိုဖြေရှင်းကျော်လွှားနေသူဖြစ်ရမည်။

မဟုတ်ပါက သူသည် အံ့မခန်းသိုင်းပညာနှင့် ကျင့်ကြံရေးနည်းဗျူဟာအချို့ကို တီထွင်နေရမည်ဖြစ်၏။

ထိုကဲ့သို့သောပုဂ္ဂိုလ်ကသာလျှင် အရှင်မ၏သခင်ဖြစ်ထိုက်ပေ၏။

သို့သော် လုချန်ရှန်းမှာ ဘယ်လိုပုံစံရှိလေသလဲ။

သူသည် ဘယ်တော့မှကျင့်ကြံအားထုတ်မှုမပြု။ စားလိုက်၊ အိပ်လိုက်၊ ပြန်စားလိုက်နှင့်သာ။ အားလပ်ချိန်များမှာဆိုလျှင် လမ်းလျှောက်ထွက်တတ်ပြီး အပင်များကို ကိုယ်တိုင်ရေလောင်းသည်။

'ပြီးတော့ တခြားဘာမှမရှိတော့ဘူးလား"

ရှင်းရှင်းလင်းလင်းပြောရလျှင် ဤသည်မှာ ငါးဆားနယ်တစ်ကောင်ပင်မဟုတ်ပါလား။

အစကတော့ ယွင်မင်သည် လုချန်ရှန်း၏ကျင့်ကြံရေးအဆင့်ကို နားမလည်နိုင်ခဲ့ပေ။ လုချန်ရှန်း၏ကျင့်ကြံရေးအဆင့်က သူ့ထက်များစွာမြင့်မားသောကြောင့်ဟုသာ ထင်ခဲ့မိသည်။

သို့သော်လည်း ယခုတွင်မူ ယွင်မင်မှာ လုချန်ရှန်းက သာမန်လူတစ်ယောက်မျှသာဖြစ်သည်ဟု သံသယဖြစ်မိပြန်သည်။

သို့သော် ထိုသို့ဆိုပါက အရှင်မက သူ့ကို ဆရာသခင်အဖြစ် ဘာကြောင့်အသိအမှတ်ပြုခဲ့လေသလဲ။

တစ်နေ့တွင်မူ ယွင်မင်က လုချန်ရှန်းဆီကိုရောက်လာပြီး မေးခွန်းထုတ်လေတော့သည်။

"ခင်ဗျားရဲ့စွမ်းရည်ကဘာလဲ"

စွမ်းရည်တဲ့လား။

လုချန်ရှန်း အံ့အားသင့်သွားရသည်။ သူသည် ခေါင်းငုံ့လျက် မျက်မှောင်ကြုတ်ကာ သေသေချာချာစဉ်းစားကြည့်လိုက်သည်။

"ငါတော့ အဲ့လိုမထင်ဘူး"

ယွင်မင် တစ်ခုခုပြောတော့မည့်ဆဲဆဲမှာပင် ချင်းထျန်းနျန်ရောက်ချလာလေသည်။ သူ့နောက်တွင်လည်း မိန်းမငယ်တစ်ဦးပါလာလေသည်။

"ချန်ရှန်း..ငါ မင်းအတွက် မျိုးစေ့ကောင်းလေးတစ်ယောက် ခေါ်လာပေးတယ်"