No: 209

Bölüm 13- No: 209

Aşk, tesadüfleri sever mi?

Yaprağın ağzından;
Ağzımdan sadece Emre kelimesi dökülebilmişti. Sanki boğazım düğümlenmiş gibi hissediyordum. Konuşsam sesim çıkmayacak, karşımdaki adam beni duymayacak gibi hissediyordum. Gözlerimi kırpıştırdım. Emre'de benim gibi şok olmuştu. Gelmesini, evime gelmesini beklemiyordum.

Emre hemen kendini toparladi ve gülümsedi.
"Bu kadar tesadüf fazla değil mi?" Diyerek başını kapıya yasladı. "Fazla." Diyebildim. "Artık numaranı almam gerekiyor bunca tesadüften sonra." Dejavu.. Gözlerimi kıstım ve aynı onun gibi sırıttım. Kafamı biraz ona yaklaştırdım. "İlk önce hak etmen gerekiyor." Emre tekrardan gülümsedi.

Yere baktı, gülüşü daha da büyüdü. "Sen nasıl istersen." Öksürdüm. "Bu tesadüfü konuşmadan önce." Kapıyı araladım. "Gelmek ister misin?" Ne yaptigimi bilmiyordum, sadece Emre'yi evime davet etmek istiyordum." Emre bu anı bekliyormuş gibi ayakkabılarını çıkarmaya başladı. "Şimdi de beni evine atmak istiyorsun öyle mi?"

Elimi alnıma götürdüm. "Senin hayal gücün fazla geniş." Sırıttı. Ayakkabılarını çıkardıktan sonra emin adımlarla evime girdi. Yağmurluğunu hafif kaldırdı ve kamerasini çıkardı. Bir bana bir kamerasina bakti. Sonra bana yaklaşmaya başladı. Kaşlarımı çattım. Napıyordu bu?

"Bu pide mevzusu bir videoydu ama video'ya çıkman için daha erken." Göz kırptı ve uzaklaştı. Anlamamıştım. Neden daha erken olasin ki? Başka bir zaman video'ya mı çıkacaktım? "Senin bu anlamsız konuşmaların beni bitiriyor."
"Senin de anlamsiz olmayan şeyleri anlamsiz gibi görmen beni bitiyor." Kaşlarımı çattım. "Anlamı ne?" Kaşlarını çattı.
"Daha erken."

Bu konuşmaları uzunca bir süre kafamı yorabilirim diye düşünerek kafamın bir kenarına attım. Salona geçmesi için eşlik ettim ve Emre salonumu incelemeye başladı. "Kahve?" Sanki aklını okumuşum gibi gözleri parıldayarak bana baktı. "Aklımı okudun." Gülümsedim.

Mutfağa geçtim ve filtre kahve hazirlayip içeri geçtim. Emre salonumu dikkatlice inceliyordu. "Evimi satın alacaksın sanırım, çok alıcı gözüyle baktın." Emre sesimi duyunca bana döndü. "Zevklerinin ne kadar iyi olduğuna bakıyordum, yalan yok. Testten geçtin." Gülümsedim. "Test mi? Artık beni denek olarak kullandığını düşünmeye başlayacağım." Emre sadece sırıtmayla yetindi.

Koltuğa oturdu ve ben de yanına oturdum. Emre kahvesinden bi yudum aldıktan sonra gözü bir yere takılmış gibiydi. Onun baktığı yere bakınca elektro gitarımı gördüm. Benim de aynı yere baktığımı görünce söze atıldı. "Meşhur gitarın, ha?" Kafamı salladım. "Çalmani istesem?"
Gülümsedim. "Gitar çalmam için daha erken." Gülümsedi.

"Artık benim laflarimi bana mı satıyorsun?" Orta ve işaret parmağımı alnıma yasladım. "İzinden gidiyorum diyelim." Emre gözlerini kıstı. "Hem sana aşığım, hem seni taklit ediyorum hem de seni takip ediyorum diyorsun yani?" Gözlerimi aynı şekilde kıstım. "Şuan evimde olan sensin ama, değil mi?" Kahkaha attım. Emre bunu beklemiyor gibiydi.

"Tamam, zekisin. Kabul ediyorum gitarcı kız." Ellerini teslim oluyormuş gibi yaptı.
Gitarcı kız mı? Emre'den ilk defa böyle bir şey duyuyordum.. Kalp atışlarım yükselmeye başlamıştı. Umarım duymuyordur diye dua etmeye başlamıştım. Ağzımda ki kahveyi püskürttüm ve öksürmeye başladım. Emre şaşırmıştı. "Lan, ölme." Öksürüğüm bu cümle yüzünden geçmişti. "Sağol ya, çok yardımın dokundu."

"Neden kahveyi püskürttün ki?" Diye sorunca boşver anlamında kafamı salladım.

Emre hemen konuyu değiştirdi. "Neden yeteneğini sadece kendine saklıyorsun? İnsanların böyle yetenekli sesi duymaya ihtiyacı var." Gitarımı işaret ediyordu. "Sanırım çekiniyorum, bilmiyorum. Böyle işlere hiç bulaşmamıştım.." Emre ayağa kalktı ve gitarımı aldı. Gitarı bacağına yasladı ve gözleriyle benden izin istedi, onayladim.

O an'da Emre hakkında bilmediğim bir şey öğrendim.. Emre çok iyi elektro gitar çalabiliyordu.
Sevdiğim bir parçayı çalmaya devam etti..
🎵 One Of The Girls

Gözlerim nasil bakiyordu bilmiyorum ama kalbim kesinlikle Emre'ye farklı bakıyordu. Daha önce elektro gitar çalan biriyle karşılaşmamıştım. Elimi çeneme koydum ve büyülenerek sadece onu dinledim.

Çalmayı bitirdikten sonra bana baktı. "Bu kadar bana düşmeni beklemiyordum." Gözlerimi kırpıştırdım. "Ne?"
"Gözlerin diyorum gözlerin."
Gözlerimi bir kez daha kırpıştırdım.
"İçi parlıyor bana bakarken"

Ellerimle yüzümü kapattım. Muhtemelen yanaklarım kızarmıştı ve kesinlikle Emre'den böyle bir şey beklemiyordum. Son yarım saattir kalp atışım sanırım 120'den fazla atıyordu. "Sen yanlış görmüşsündür, parlamıyor gözlerim."
Emre ellerime uzandı ve yüzümden çekti. "Utandın."
"Hayır, sadece böyle demeni beklemiyordum, ondan." Emre sırıttı. "Tamam, sen nasil istersen."
Ve hemen utanmama daha fazla izin vermeyerek konuyu değiştirdim.

"Ne zamandan beri çalıyorsun?" Gitarıma baktı. "Yaklaşık 5 yıldır." Şaşırmıştım. "Neden hiç videolarında çalmıyorsun?" Bana döndü. "Çekiniyorum diyelim." Dedi beni taklit ederek..

-
BÖLÜM SONU!

|  Yazım yanlışlarım varsa kusura bakmayın lütfen...

Lütfen oy vermeyi unutmayın! Gelecek bölümde görüşmek üzere🫂 |