PSİKOPAT

16.BÖLÜM

Nasıl yani ben mi öldürdüm onları?! Hayır ben yapmış olamam! Hayır, hayır, hayır!!
Ama neden nasıl oldu bu.

Artık yaşamak istemiyordum. Ölmek istiyordum. Ama bunu yapamazdim bir kızım vardı onu öylece ortada birakamazdım.

Zil çaldı yattigim yerden doğrulup gidip kapıya baktım. Açtığım anda kim olduğunu bilmediğim kişiler beni tutup dışari cekistirmeye çalışıyorlardı ne olduğunu idrak etmeye çalışıyordum başlarında olan
" Durun!" Dedi bana baktı.
" Efe Öztürk?" Dedi bende kafamı onaylar bir şekilde salladım.
" Sizi götürmeniz gerekiyor öldürme ve kasten yaralama suçundan tutuklusunuz!" Dedi. Cekistire çekiştire dışarı sürüklediler o sırada elime kelepçeler takmışlardı.

" Benim içerde kızım var! " Bağırıyordum onu bırakamam ona bakmam lazım alevin emaneti o bana. Dedim arkama bakarak.

" Merak etmeyin onun için birini görevlendireceğim" dedi soğuk kanlılığını bozmadan.

O geldi sinirli gözüküyordu. Ama onu sadece ben görebiliyordum." Sana emanet etmiştim onu, sen ise gidiyorsun! " Dedi bense ona seslenmeye çalışırken gitti, kayboldu ortadan. Beni zor tutuyirlardi arabaya bindirdiler tam 4 kişi tutmuştu. Gözlerimin önüne geliyordu aynı şeyi söylüyordu.
" Sen öldürdün, sen öldürdün, sen öldürdün!!" Sürekli aynı kelimeler kafamda yankılanıyordu kafamai ellerimin arasina aldım ağlıyordum.

Duruşmaya geldiğimizde hakime baktım çok sinirli bir suratı vardı. Başım zonkluyordu hakim in ne dediğinin anlamiyordum tam.

Hakim
" Efe Öztürk, öldürme ve kasten yaralama suçunda bulunduğun, polisten kaçtığın için idam kararın verilmiştir!" Hakimin tokmağı vurdugundaki çaresizlik 'keşke biri beninkurtarsa şuan, yok olsam' düşüncesi kafamın içini dolduruyordu.

Ağzım hafif açık hakime bakıyordum.
İki yanımdan gelip beni kollarımdan tuttular. İkisinede baktım
" Hey, ben kimseyi öldürmedim!" Dedim titrek sesle

" Bide inkar mı ediyorsun?" Dedi kızgın şekilde

" Bakın gerçekten öldürmedim," o an çok çaresizdim, ne yapacağımı bilemiyordum sadece inkar ediyordum.

" Sessizlik!" Dedi. Sustum." Götürün, son kez kızını görsün, sonrasında da idam için hazırlayın!' dedi ağzım açık kaldı o minik bana Alev den emanetti. Ona söz verdim ona bakacağıma. Bunun hayal olmasını diledim. O an boşlukta hissettim. Beni hayatta tutan o minik ti...

Kızımı kucağıma aldığımda onun aglaigini hissettim omzumda hissettiğim ıslaklıktan. Ona baktım" ağlama lütfen" dedim titrek sesimle. anlamış gibiydi benim geri gelmeyeceğimi biliyordu.
Bu kucaktan indikten sonra böyle bir kucak goremeyecekti. Bende onu goremeyecektim. Kapının önündeydiler onlar kapıyı tıklattılar.

" Hey! Süre doldu."dedi son bir kez öptüm yanağından yerine koydum.
Kapıya yonelecegim sırada kolumu tutan biri oldu kafamı çevirdiğimde ise, Alev di oradaydı. Ağzım açık kalmıştı, ona gidip sarılmak istedim ayaklarım yere çivilenmiş ti. Ona bütün vücudumu döndüm ve aniden sarıldım ona oda bana sarılıyordu. Ağlıyordum onu ve kızımızı da alıp gitmek istiyordum, yapamıyordum olmuyordu.

" Ölmeyeceksin bana güven." Dedi güven verir bir sesle." Onu sana emanet ettim, benim hediyem o sana " dedi. Gözlerimi kapattım. Ani bir titreme geldi. Gözlerimi açtığımda başka biryerdeydik
Neresi olduğunu bilmiyordum. Ama bir ev olduğunu biliyordum. " Burada kalın" dedi ve gitti minik ona bakarak " Anne, gitme!" Dedi tutamadım kendimi tekrar ağladım ona sarıldım. Mümkün değildi gelmesi.

Şimdi ne yapacaktım ben? Bu minikle ne yapacaktım?

***

2020 yılı ALEVDEN...

2 yıldır sadece uyuyordu. Onun yanından hiç ayrılmamıştım ara sıra diğerleri gidip geliyorlardı. O gün ne olduysa bugün bu haldeydi. Yemek bile yemiyordum, yatağa bağlıydı, kafası tavana bakıyordu, arada kipirdanlamalar oluyordu. Doktorlar bunun olabileceğini söylemişti. Çünkü o şuan bir rüyanın içindeydi. Çok korkuyordum ona birşey olursa diye.

Ayağa kalktım gözündeki yaşa bakarak yanına doğru yaklaştım. Elime mendil alıp sildim. Ne yaşıyordu o lanet yerde acaba? Bende ağlıyordum. Onun bu hali beni cok üzüyordu.

Yanımdaki küçük kız büyüdüğünde bunları bilmemesini umuyorum.

"Anne! Baba uyanıcak mı?" Dedi ona bakarken

" Uyanıcak," diyebildim sadece...

2024 yılı YAZARIN ANLATIMIYLA...

Onu heryerde arıyorlardı bulamıyorlardı. Daha fazla masum insanlar kurban gitmeden bulmak zorundaydılar onu.

Polis Alp bunları bilerek yapmadığını biliyordu. Görevini yerine getirmekti sadece amacı. Diğer kişiler onun katil olduğuna inanmıştı. Yapılan paylaşımlardan sonra.

Yapılan paylaşımlar; "o katildir, o masum insanları öldüren bir psikopattır, sadece bundan zevk alıyor, onu bukdugunuz yerde öldürün! Daha fazla insan ölmeden bunu yapın!" Diyerekten paylaşımlar çoğalıyordu. Bilmiyorlardı ki onu onlar bulamaz. O bu rüyadan çıkmadan kimse onu bulamazdı.

Leyla ağlıyordu, onu susturmak için kolalriyla aldı onu sallamaya başladı. Ağlaması durmadı. Hatta daha çok ağlamaya başladı.

" Hadi ama benim miniğim neden ağlıyor?" Dedi Efe. Cevap vermedi Leyla.

Sadece ağlıyordu, ama hiç bu kadar çok ağlamamıştı. Nedeni vardı ağlamanın.
O yapıyordu bütün bunları. Uyanmak istedi, inanmak istedi bütün herşeyin rüya olduğuna.

EFEDEN...

Neden susmuyor? Birşey mi yaptım? Hayır sadece onun yüzünden oldu bütün bunlar.

Ne yapacağımı bilmiyordum.sonunda susumuş ve uyumuştu. Onu yerine koydum yavaşça. Yanağına buse kondurdum ve biraz uzanmak için yanındaki koltuğa uzandım.
Birkaç saniye sonra gözlerim yavaş yavaş kapanmıştı.

Kapının yumruklanarak çalmasıyla yerimden fırlamıştım Leyla'ya baktım uyanmamasi için dua ettim.
Gidip kapıya baktım delikten.
Gelen gözükmüyordu.
Kapıyı açtım, kimse yoktu.
" Hey! Kimse varmı? Neden çalıp kaciyorsunuz?" Diye bağırdım biraz ses gelmedi. Tekrar kapattım kapıyı tam arkamı dönüp Leyla'nın yanına gidecektim ki kapı tekrar yumruklanmaya başladı. Soylenerek kapıyı açtım hızlıca gene kimse yoktu
" Dalga mı geçiyorsunuz?!" Dedim bu sefer sesim yüksek çıkmıştı.
Takrar kapattım kapıyı... Tekrar yumruklandı, ucunce kez yumruklanmasiyla leylada uyanmıştı. Ona baktım goz ucuyla. Tırsmıştım çünkü ne biri vardı nede ses. Hatta ayak sesi bile duymuyordum. Koşma sesi yürüme sesi dahi hiçbirşey yoktu. Belkide herşey bir rüyaydı. Ama bu mümkün değildi herşey okadar gerçekçiki rüya olması imkansız dı...