"Broken Pieces" (On- going)

Части XIX

Unedited

.......

Lumi POV

It's been a year since that incident happen, until hindi ko padin matanggap na wala na ang aking pinakamamahal na asawa. Napatingin naman sa matamang nakatingin sa'kin, halos nakuha nito lahat puwera lang sa labi at mata lahat sa kanya na. Nung una halos patayin ko na sarili ko sa labis na hinagpis dahil Hindi ko akalain na masasawi siya duon. Kung alam ko lang na yuon na pala ang huli edi sana sinulit ko na, sana hindi ko na siya pinayagan pa.

"Lith umiiyak ka nanaman Jan? Tahan na po alam kong masakit pero wala tayong magagawa kundi maging masaya kung nasaan man siya ngayon?. You need to take a rest din, tignan mo oh! Nangangyayat ka na. Kawawa naman ito oh! Namimiss ka na niya" sabay tingin sa babaeng kahawig ng aking asawa.

Buti nalang nandito ang kaibigan ko at kaibigan ng aking asawa para pagaanin loob ko, siguro nga oras nadin para ayusin ang sarili ko kahit mahirap bumangon gagawin ko.

"Salamat Lyn" sabi ko, sabay kalas sa yakap dito. At tumingin uli sa puntod ng aking asawa.

In memory of
Amethyst Feire Gonzalez-Hendrix
Born in: January 07, 20**
Died: September 8, 20**

Hinawakan ko ang puntod nito sa huling pagkakataon. Hayaan mo mahal dadalaw kami sayo, hindi pa ito ang huli nating pagkikita.

Tumayo para lumisan sa lugar na iyon. "Tara na" pagkasabi ko nun, iiwan ko na lahat ng mapapait at masasakit na nangyari sa nakaraan. Magiging masaya ako kasama siya, ang gagawin kong inspirasyon para bumangon uli. Alam ko naman na gagabayan mo kami mahal mula sa itaas. Iloveyou po always love.

'Hindi man tayo ang nakatadhana sa panahon ngayon; siguro sa susunod na habang buhay puwede na.'

Feire POV

"Nay ready na po ang paninda natin, tara na po't baka tanghaliin tayo. Napakainit pa naman sa daan kapag tumirik na lalo ang araw" sabi ko kay inay na ngayon ay hinahanda ang payong at magiging sapin namin sa may palengke mamaya.

"Eto na nak!" Sabi ni inay galing sa loob ng bahay, nakita ko naman ito na papalapit sa aking puwesto.

Sinimulan na namin naglakad dahil Hindi naman kalayuan ang aming tahanan sa pamilihan. Ilang minuto pa ay nakarating din kami duon, dating gawin lagi nalang pinupuna ang aking itsura dahil napaganda ko raw na bata.

Halos masanay nadin ako sa kanilang sinasabi at ngumingiti nalang ako.

"Ayan na Ang magandang anak ni Manag Gasyang. Aba't napakaganda padin hindi nakakasawang titigan" napahawak nalang ako sa aking batok sa hiya. Hindi ko alam ano kase irereact sa kanila.

"Aba't tantanan niyo na itong aking anak? Nahihiya na siya sa inyo oh! Inaaraw-araw niyo ba naman" napatawang biro ni inay kay aling mariposa.

"Minsan lang kase may napadpad na kay handang bata dito sa syudad natin kaya nakakapanibago" halos hindi naman ako makaimik, dahil nung unang pagkamulat ko ng aking mata ay hindi ko din alam sino ako? Nasaan at kung ano nangyari sa'kin?. Puno ako ng katangungan na hindi man lang mabigyan ng kasagutan. Laking pasalamat ko nanjan sila Inay Grasang at Itang Grosyo para alagaan ako, pakainin at bihisan kahit Hindi nila ako kaano-ano?.

Alam ko naman na Hindi nila ako dahil magkaiba nadin ang aming itsura, pero proud ako at sila ang nakakuha sa'kin dahil ang saya ko nakaramdam ako ng tunay na pamilya sa kanila.

*Flashback*

Napamulat ako sa labis na sakit ng aking ulo at katawan, may biglang lumapit sa'kin na mag-asawa pero hindi ko matukoy kung sino sila?. Wala ako matandaan? Sino nga ba uli ako?