ako.”
“Guia, may trabaho ako. Gusto mo bang
matanggal ako dito dahil sa ginagawa mo?”
“Hihintayin kita maski anong oras.”
Tiim-‐‑bagang si Nico. “Sandali!”
Paglabas ni Nico ay nakapagpalit na ito ng
damit. Kaagad itong pumara ng taxi, at sumakay
sila. Ilang sandali pa’y pumasok ang taxi sa isang
motel. Miss na miss na niya si Nico kaya hindi na
siya tumutol nang dalhin siya nito sa lugar na
iyon.
Nakayakap siya sa hubad na katawan ni Nico,
kapwa sila nakabalot ng kumot.
“Ano kaya kung magsama na tayo?” Siya pa
mismo ang nag-‐‑alok niyon kay Nico.
Bumangon si Nico. “Alam mo namang hindi pa
ako handa.”
“Hindi ko naman sinabing pakasalan mo ako,
ang sabi ko lang ay magsama na tayo.”
“Para ano? Para lang tayong magbabahay-‐‑
bahayan niyan.”
“Para mapagtulungan natin ang problema mo.”
“Isa lang naman ang problema ko, ang nanay
ko. Hindi ko alam kung paano ko siya
mabibigyan ng maayos na buhay. Gusto ko
siyang gumaling. Gusto kong maranasan niyang
muli kung paano ang mabuhay ng normal.”
“N-‐‑nasubukan mo na ba siyang ipasok ng
hospital?”
Umiling si Nico. “W-‐‑wala akong pera.”
Naawa siya sa sinabing iyon ni Nico.
“Paano siya gagaling kung hindi mo
susubukan?”
Bumangon si Nico at nagsimula nang magbihis.
“Hindi ko alam, Guia. Bastàt gusto ko siyang
gumaling. Gusto kong ipagkaloob sa kanya ang
lahat ng magagandang bagay at karanasan dito
sa mundo. Bago man lang siya tuluyang
pumanaw.”
“Bakit ba pulos ang nanay mo ang nasa isip
mo, Nico?”
Napatda si Nico sa tanong niya.
“Ako, kailan mo ako iisipin? Kailan mo
patutunayan na mahal mo ako?”
“Wala naman akong ipinangakong maski ano
sàyo, hindi ba?” tahasang sabi ni Nico.
Hindi makapaniwala si Guia sa mga narinig.
“K-‐‑kaya ba parang ang dali sa‘yo na mawala
ako?”
“Kaya nga ba sabi ko sàyo noon pa, lumabas
ka na sa buhay ko, dahil walang mangyayaring
