"Just as dandelion seeds are carried away by the wind, love and moments can also drift away unexpectedly or gradually fade over."
Allison's life changed when she met Archie, they got close and fall inlove with each other. At a party, she felt a chil...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Chapter 21: Painting
Nakahiga ako ngayon nakedly at tanging ang kumot lang ang bumabalot sa akin. I stretched my arms at iminulat ko naman ang mata ko. When I opened my eyes ay wala si Archie sa tabi ko. I get my phone at tiningnan ang oras, its 9 o'clock in the evening. Nasaan si Archie?
Tumayo ako at nagsuot ng damit. Lumabas ako nang kwarto niya para hanapin siya, grabe ang laki ng bahay nila paano ko naman siya mahahanap?
Bumaba ako nang hagdan at nakita ko naman ang isang babae na nakasuot ng Apron.
"Good evening po, alam niyo po ba kung nasaan si Archie?" Tanong ko at umiling naman ito.
"Hindi eh, pero nakita ko siyang lumabas kanina"
"Lumabas?" Tumango ito at in-excuse ang sarili.
Ano namang gagawin ni Archie sa labas eh gabi na ah?
Naglakad lakad ako sa labas at napayakap ako sa sarili ko nang maramdaman ko ang ihip ng hangin.
Napakalapad talaga ng bahay nina Archie. Ang yaman talaga nila, dito rin kaya nakatira father niya? Hindi ko kasi siya nakikita rito, si Vius lang at mga nag tatrabaho.
As I am walking I heard someone sobbing at hindi ko alam kung saan ito nang galing. Naglakad ako patungo sa likuran ng bahay na 'to at nakita ko naman si Archie na nakaluhod sa damuhan habang umiiyak, pagkatingin ko sa paligid ay napapikit ako nang biglang sumakit ang ulo ko at nahihirapang huminga.
"Maawa ka! Please, buntis ak–"
"Ano ba Nolan!? Give me that!"
"Sir, tama na–"
"Allison!" I heard someone is calling me. I can't see him well because my eyesight is blurry right now.
"Allison!" Sigaw niya muli sa akin at natauhan naman ako.
"Archie..." Sumasakit pa rin ang ulo ko at nahihirapan ako sa paghinga.
"Darling, what's wrong?" He asked. I can see the worries on his face at napansin ko rin ang mata niyang galing lang sa pag-iyak.
"Are you okay?"
"I'm not because you're not." Ani nito at inalalayan akong tumayo. Pagkatayo ko ay tumingin ako muli sa napakalapad na hardin. Why is it familiar?
"Darling, what's wrong?" Tanong nito at umiling naman ako.
Narito ako ngayon nakahiga sa kama ni Archie habang umiinom ng coffee. Nasa tabi ko naman siya nakatingin sa'kin.
Bakit kaya sumakit ang ulo ko kanina at bigla akong nahirapan sa paghinga? Nakakapagtaka rin nang sumakit ang ulo ko may biglang pumasok na memory sa isipan ko. The memory is blurry and I can't quite make out the faces of the people in it. I also heard someone crying and begging not to be killed and... narinig ko rin muli ang pangalan ni Daddy.
