(11)
"အား နာတယ္လို႔ ျဖည္းျဖည္းလုပ္စမ္းပါကြာ"
"အခုက်မွ ျဖစ္ပ်က္မေနနဲ႔။ အစကတည္းက စဥ္းစားေလ ဘာလုပ္ရင္ ဘာျဖစ္မယ္ ဆိုတာ
အခုက် လုပ္ခ်င္တိုင္း လုပ္ၿပီးမွ"
"မင္းကလည္း"
ဘုန္းျမတ္က အသံတိုးတိုးေလးနဲ႔ ေျပာေလသည္။
"ၿငိမ္ၿငိမ္ေနပါဆိုေန။ "
ေန႔ခင္းတုန္းက ေဆးေပးခန္းသြားမယ္လို႔ သူငယ္ခ်င္းေတြေခၚေနတုန္းက ျငင္းခဲ့ေသာ ဘုန္းျမတ္သည္ အခုေတာ့ ရစ္သန္အိမ္သို႔လာ႐ံုတင္မက ရစ္သန္႔အခန္းထဲတြင္ ေရာက္ေနကာ ေဆးလိမ္းခံေနျခင္းျဖစ္ပါသည္။
အလကား အ႐ႈပ္ထုတ္။
ရစ္သန္လည္း တတ္သေလာက ္မွတ္သေလာက္ ေဆးထည့္ေပးလိုက္ပါသည္။
ဘုန္းျမတ္ နဲ႔မွကို မလုပ္တတ္တာေတြပါ လုပ္ေပးေနရသည္။
"ၿပီးၿပီ"
"စပ္တယ္ကြ"
"ခံေလ လုပ္တုန္းကလုပ္ၿပီးေတာ့ "
ပါးစပ္ကသာ အကန္ေတြ ေျပာေနေပမဲ့လည္း
တကယ္စပ္ေနပံုေပါက္သည့္လူေၾကာင့္ စပ္သည္ဆိုတဲ့ အနားကို ေလမႈတ္ေပးလိုက္သည္။
"မင္းကြာ ေနာက္တစ္ခါျဖစ္ရင္ေတာ့ ငါ့ဆီမလာနဲ႔"
ေလျဖင့္ တဖူးဖူးမႈတ္ေပးေနသည့္ ရစ္သန္က ပြစိပြစိျဖင့္လည္းဆိုေနေသးသည္။
ဘုန္းျမတ္ ရစ္သန္ မ်က္ႏွာေလးကို အနီးကပ္ ၾကည့္မိေတာ့ နီရဲေနေသာ သူ႕ႏႈတ္ခမ္းမ်ားျဖင့္ ပူတာစပ္တာ သက္သာေအာင္လုပ္ေပးေနသည့္ ရစ္သန္ က တစ္မ်ဴိးေလးပင္။
ျဖဴေဖြးကာ ဝက္ၿခံကင္းေနကာ ေမြးညႇင္းစိမ္းေလးမ်ား အနည္းငယ္ရိွေသာ မ်က္ႏွာေလးသည္ သူ႕စိတ္ကို ေယာက္ယက္ခတ္ေစတာေတာ့အမွန္။
ဆက္ၾကည့္ေနရင္အဆင္ေျပမွာမဟုတ္
"ေတာ္ ... ေတာ္ၿပီ ငါသက္သာၿပီ"
ရစ္သန့္ မ်က္ႏွာမွ အၾကည့္လႊဲလိုက္ေသာ္လည္း ဘုန္းျမတ္စိတ္ထဲတြင္ ႏႈတ္ခမ္းရဲရဲေလးႏွင့္ ျဖဴေဖြးေနေသာ ယုန္သြားပိုင္ရွင္ မ်က္ႏွာေလးသည္ မ်က္စိထဲကေဖ်ာက္မရ။
စိတ္လႈပ္ရွားမႈေၾကာင့္ ေဘးမွ ေရဗူးကိုသာ ဆြဲယူေသာက္လိုက္သည္။
