"သူ လာပါဦးမလား"
"ခဏလောက်တော့ ထပ်စောင့်ကြည့်ပါဦး"
ယခုလို အချိန်အခါမျိုးတွင် လင်းရှောင်ယွမ်က တခြားသူထက် ပို၍ စိတ်ရှည်နေပြီး တခြားသူများကို နှစ်သိမ့်နေသည်။
သိပ်မကြာလိုက် အစည်းအဝေး အခန်းတံခါးကို တံခါးလာခေါက်သော အသံကြားရသည်။ တံခါးကို တွန်းမဖွင့်ခင် လူတိုင်းက ဝင်ပေါက်သို့ လှည့်ကြည့်ကြသည်။
သို့သော်လည်း သူတို့အရှေ့ ရပ်နေသော ထျန်းနင်ကို မြင်ပြီး ဒွိဟဖြစ်နေသည်။
"တတိယသခင်မလေးမလား"
"ဒီကို ဘာလာလုပ်တာလဲ။ ငါတို့တွေက အစည်းအဝေးပွဲ လုပ်နေတာလေ။ ရုပ်ရှင်အတွက် လူရွေးပွဲလုပ်နေတာ မဟုတ်ဘူး။ မင်း ထွက်သွားလိုက်ရင် အကောင်းဆုံးပဲ"
ရှယ်ရာရှင်တစ်ဦးက လှောင်ရယ်သည်။
"ကျွန်မလည်း ရှယ်ရာရှင်ပဲလေ မဟုတ်ဘူးလား"
ထျန်းနင်က ၎င်းအမျိုးသားကို ပြန်မေးခွန်းထုတ်သည်။
"တတိယသခင်မလေး၊ လူတိုင်းက အရေးကြီးတဲ့ ကိစ္စရပ်တွေ ဆွေးနွေးနေကြတာပါ။ မင်း အရင်ဆုံး ထွက်သွားပေးလို့ ရမလား"
"ဒါနဲ့ ကျွန်မက အစည်းအဝေးတက်ဖို့ ရောက်လာတာလေ"
ထျန်းနင်က ပြုံးလျက် အခန်းထဲ ဝင်ကာ သူဌေးထိုင်ခုံပေါ်မှာ ထိုင်လိုက်သည်။ ထျန်းရွှမ်က ချက်ချင်း မတ်တတ်ထရပ်ပြီး သူမ၏ ထင်မြင်ယူဆချက်ကို အော်ပြောသည်။
"ထျန်းနင်၊ လူတိုင်းက စိတ်ဖိစီးတဲ့ အခြေအနေကို ရင်ဆိုင်နေရတာနော်။ နင်နဲ့ စနောက်ကျီစယ် ရလောက်အောင် ဘယ်သူမှ အားလပ်မနေဘူး။ နင်သာ ထျန်းမိသားစုဝင် ဆိုရင် အခြေအနေကို နားလည်ပြီး ထွက်သွားလိုက်စမ်းပါ"
ထျန်းရွှမ်က အစ်မကြီး လေသံဖြင့် အော်ငေါက်သည်။
မည်သူကမှ စကားတစ်ခွန်း မပြောခဲ့၍ သူမ၏အသံက အခန်းတစ်ခန်းလုံး ပဲ့တင်ထပ်သွားသည်။ ထျန်းနင်လည်း နှုတ်ဆိတ်နေသည်။ သူမက ရိုးရှင်းစွာ သူ့ထိုင်ခုံမှ ထလိုက်ပြီး စားပွဲခုံအနား လှည့်ပတ် လမ်းလျှောက်သည်။ ထို့နောက် ထျန်းရွှမ်အနား ရောက်သွားပြီး ထျန်းရွှမ်၏ မျက်နှာကို ဖြန်းခနဲ မြည်အောင် ရိုက်ချလိုက်သည်။
အပိုင်း(၅၀၈)
Start from the beginning
