Lost Love In Silence | College Series 1

Chapter 26

I can't just keep thinking about the problem, I need to know the truth instead of jumping to my guess that maybe Andre has really left me.

Kung mag-o-overthink pa ako... ano kaya ang mangyayari sa pangakong binitawan niya? Sinabi niya na mahal niya ako, at naniniwala ako sa salitang iyon... nagkumit s'ya sa isang bagay na dapat ay kailangan n'yang patunayan. O baka dahil din sakin?

It's been a few days since I started searching on the internet, and until now, I haven't given up, and I haven't missed a single second. Kailangan kong mahanap ang lalaking iyon. And I'm so annoyed that it has entered my mind that when we meet, I will really punch him in the face.

"Hindi ka ba nagsasawa sa paghahanap sa kan'ya, Maxine? It has been a week," ani Angel.

"Bakit ako magsasawa sa paghahanap sa lalaking iyon?" Nakakunot ang noo kong tanong.

Bumuntong-hininga s'ya. "Maxine... para kang nag hahanap sa dilim," said her. "Hindi naman sa pinipigilan kitang maghanap sa kanya, Max... pero nagsasayang ka lang ng maraming oras..."

I looked at her with raised eyebrows. "What are you getting at? That I need to just forget about Andre and stop looking for him?" Saad ko. "Hindi ko siya hahayaang tumakas pagkatapos ng mga buwan ng panliligaw... Angel, mahal ko siya... at nag-commit siya..."

"Alam ko iyon, Maxine... but look at yourself... are you still the Maxine who promised to be strong?" I was stunned.

I can't answer her question... am I still the Maxine who fought alone to be strong?

Or did I let myself sink into sadness?

I can't deny it... siguro hindi ako yung Maxine na sumumpa na magiging matatag sa huli...

Hindi ko alam kung kaya ko pa bang makipagsabayan pagkatapos ng mga problema na nangyari. It's been so tough lately, and I still have no progress sa paghahanap kay Andre. Lalo lang lumalala... araw-araw kong iniisip na baka nagsawa na si Andre sa pagiging manliligaw ko at sa tagal kong sagutin siya.

Pero sinabi ko naman sa kan'ya na kapag naging maayos na ang lahat, magpapakasal kami... 'di ba?

Hanggang sa isang araw... nagkawatak-watak ang lahat...

"Nakita ko si Andre na naglalakad palabas ng xylo kagabi, Maxine!" Agad na pagpasok ni Angel sa kwarto ko na may pag-aalala sa mukha. Xylo? Ngunit ang lugar na iyon ay isang club...

Agad naman akong natigilan. "Pero yung lugar na yun... baka hindi mo lang nakita ng malinaw, Angel," mahina kong sabi. "Hindi pupunta si Andre sa ganoong klaseng lugar, hindi ngayon..."

"No, Maxine! Not just that! Kasama niya si Hiro!" Agad akong napatayo na may gulat sa mukha.

Si Andre kasama si Hiro? Pero si Hiro ay nasa Japan at busy sa sariling buhay... imposibleng magkita sila ng hindi nagsasabi si Hiro sa akin.

"Kailan mo sila nakita?" I asked, frowning. But honestly, I'm nervous about Angel's answer.

"Kanina lang when I am driving my kids around BGC... but honestly, at first, I am still hesitating to think na sila iyon," she responded. Pero sumimangot ako. "But nang makalapit ako, kitang-kita ko ang mukha nila."

Bumilis ang tibok ng puso ko. Para akong itinapon sa dingding ng kaliwa't kanan. Sariwa, sariwa ang sinabi ni Angel kaysa noong nalaman kong nagsisinungaling si Andre sa akin.

Anong ginagawa nilang magkasama sa ganoong klaseng lugar? 'Yan ang tinatanong ko. Bakit magsisinungaling si Andre kahit alam n'yang nahihirapan ako sa london? At bakit n'ya ginagamit ang ina n'ya para makalayo? Ano nga ba ang dahilan niya?