"It hurts so much to love you, I almost died."
I, Maxine Reyes, am a law student, and life hasn't been easy for me. Loving Andre Matt brought its own challenges. I thought studying law would bring me closer to him, even though I wasn't keen on it a...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
"I don't want to hurt you, Maxine, I was so confused too. And I don't know what to do." He responded in less than a whisper.
"You don't know, or you really don't want to know?" I asked strongly.
"I... hindi ko alam." Maikling sagot niya kaya tumango nalang ako habang kinokontrol ang sarili ko.
"Fuck that, Andre! Mahal na mahal ka ni Hiro! Sumama pa siya sayo para mag aral ng law, and then what?! You fucking betrayed him!" Sigaw ko sa mukha ng lalaki. "Kung mahal mo 'ko dapat noon palang inamin mo na! Tangina, Andre? Kaibigan mo iyong tao, kaibigan mo din ako!"
"Maxine, please! I'm sorry, hindi ko naman alam na ganun ang kalalabasan!" Naiiyak niyang tugon.
"Hindi mo alam?! Tangina, 'di ba matalino ka? Bakit hindi mo inisip iyon sa una pa lang?" I said. "Alam mo, sobrang tanga ko na minahal kita, wala ka naman kasing mabuting dulot sa'kin." Saad ko, habang naka taas ang kilay.
"I told you, Maxine, I am trying to tell you about my feelings, too, but I am so afraid na mahulog ka ng sobra sa'kin." He stated.
I unbelievably looked at him and scoffed. "Matagal na akong nahulog ng sobra sa'yo, Andre. Manhid ka lang talaga." I paused. "Kung kelan ako naka-move on saka ka ulit papasok sa buhay ko?"
Tahimik niya ako na tinignan habang tumulo ang luha niya. "That's because I can't move on, pero kung pipiliin mong lumayo, I will respect that." He silently said.
I looked at him in disbelief at sabay iling ng ulo. "Kung gusto mo talaga ako, hindi ka makikipag relasyon sa iba para lang kalimutan ako." I said. "Umalis ako hindi para makalimot, umalis ako dahil sobrang nahihirapan na ako."
"And it's my fault... nahihirapan ka dahil hindi mo masabi ang nararamdaman mo, I'm so sorry, Maxine." Wika niya.
Napaawang ang labi ko. "Andre, hindi mo alam kung gaano kita nangamba, matagal na. Admirer mo ako simula elementary, ako ang laging nagbibigay ng regalo, pero natatakot ako na baka maging distraction ako para sa pag-aaral mo noon..." Mahabang sabi ko habang nakatingin sa mata niya.
He deeply looked at me in the eye and held my hand. "Loving you silently was the best thing that ever happened..."
Malungkot akong tumingin sa kanya. "Can you promise me one thing?" Saad ko.
Maingat siyang tumingin sa akin at tumango. Sa pagkakataong ito malapit na akong maiyak. Kaya agad ko siyang niyakap. "If ever na ma-inlove ka sa isang tao... Please, huwag mo itong i-gatekeep gaya ng ginawa natin."
Nararamdaman kong tumango siya.
I cried as he hugged me tightly. Napakahigpit ng pagkakayakap ko sa kanya, naramdaman ko ang init, tibok ng puso, at katawan niya sa huling pagkakataon. Alam kong mali ang pagyakap sa nobyo ng isang tao, ngunit ituturing ko ito bilang isang magiliw na yakap.
