Sev Beni

Bölüm 14🤎

Selamlarrrr💜

Nasılsınızz???

Allah'ım aşk doğuyorr!

22.03.24'

Bölüm şarkısı: Mabel Matiz Aşk Yok Olmaktır

________________________________

Yazar anlatımı-

Huzurun tanımı sorulsa, şüphesiz evlatlarm derdi Rehan bey.
3 oğlu ve küçük kızı artık yanındaydı, bundan büyük huzur mu vardı?

"Mine" dedi sessizce. Mine hanım başını kaldırıp eşine baktı "efendim hayatım? " dediğinde gözündeki gözlüğü sakince çıkarıp komidinin üzerine bıraktı. "Sence, oğlumuz, o burada mutlu mu?" dediğinde Mine hanım tebessüm etti. "Henüz buraya alışmadı Rehan, zamanla hepimizi sevecek. Hem daha abileri ve kardeşi ile tanışmadı" dediğinde Rehan bey başını salladı fakat endişe duyuyordu. Bunca yıl sonra evine gelen oğlu, hiçbir şekilde yabancılık çeksin istemiyordu.

Mine Hanım eşindeki bu huzursuzluğun farkındaydı. Fakat her şey, henüz çok yeniyken Korel'in üzerine gitmek istemiyorlardı. Rehan Bey iç çekip " O çiçekleri kime götürdü peki?" Dediğinde Mine Hanım, tatlı tatlı gülümsedi. "bilmiyorum, sadece çiçekleri görüp alıp almayacağını sordu" Dedi. Rehan Bey başını sallayarak karısı Mine Hanım'ın ellerini avuçlarını aldı, karısının alnına bir öpücük bırakıp İyi geceler diledi.

Mine hanım alıştığı bu huzur ile sakince gözlerini kapatırken Rehan Bey karşısındaki duvar saatine baktı. İşe gitmesine saatler kalmıştı, bir süre karısının saçlarında ellerini gezdirirken uyuduğuna emin olduktan sonra sakince yataktan kalktı.
Odadan çıkıp ileride koridorun sonundaki kızı Mila'nın odasına girdi, kızının alnını öpüp üzerini sıkıcı örttükten sonra sakince kapıyı kapatarak alt kata indi. En büyük oğlu Deniz'in odasına girdi Öncelikle çocukları ne kadar büyük olursa olsun İyi ki doğdukları gün aklından çıkmıyordu Rehan Bey'in. Oğlu, penceresi açık uyuyakalmıştı, pencereyi kapattı, oğlunun üzerine ince pike ile örtüp Klimayı çalıştırdı. Oğlunun da alnını bir öpücük bırakıp odadan çıktı.

Deniz'in odasının yanındaki oda Yiğit'e aitti. Rehan Bey, hızlıca Yiğit'in odasına girip onun da üzerini sıkıca örtü, klimanın sıcaklığını düşürüp oğlunu öpüp odadan çıktı.

Ve işte sonunda küçük oğluna ait olan odada, adımları kapının önünde durduğunda çekinerek yaklaştı. Derin bir nefes aldı ve kapıyı açıp içeriye girdi fakat beklediğinin aksine oğlu uyumuyordu. Korel sakince başını kaldırdı, Rehan beyi kapıda gördüğü için şaşırmıştı. Başını telefonuna çevirdiğinde saate baktı. Bu saatte birinin odasına gelmek normal değildi.

" Neden uyumadın evlat?" Dedi Rehan Bey. Korel şaşkınca baktı fakat konuşmadı. " Seni rahatsız eden bir şey mi oldu? " dediğinde Korel başını iki yana sallayarak "Uyku tutmadı Benim de yarın sınavım olduğu için Ders çalışıyordum" dedi. " ya siz, bir sorun mu var? " dediğinde Rehan Bey gülümsedi. " Hayır çocuklarımı kontrol etmeye gelmiştim uyumadığını bilmiyordum" dediğinde Korel'in konuşmasına fırsat vermeden " İstersen ikimize kahve yapabilirim ne dersin? " demişti. Korel omuz silkip " olur ama zahmet etmeyin" demişti. Önündeki Fizik kitabını kapatmıştı. " mutfağa gidelim mi? " dedi Rehan Bey. Korel başını sallayıp yataktan kalktı, telefonunu alıp odadan çıkan Rehan Beyin ardından yürüdü.

Çok büyük olmasa da iki katlı olan ev gerçekten huzur kokuyordu. Korel etrafında gördüğü her şeyi hafızasını kazılmak ister gibi etrafını inceliyor ve burada büyüsem nasıl olurdu diye düşünüyordu.
Rehan Bey mutfağa indiğinde Korel, Hemen onun ardından içeriye girdi. Büyük mutfak masasından bir sandalye çekip kendini sandalyeye bıraktığında gözü babasındaydı. Reyhan Bey kahve makinesine Es geçerek dolaptan cezve ve 2 bardak çıkarttı. Oldu gibi Ela olan gözlerini bitmiş Korel'e bakar bir şekilde " Umarım Türk kahvesini seviyorsundur aslanım? " dediğinde içten içe oğlunun Türk kahvesini sevmesini diliyordu. Rehan Bey için kahve vazgeçilmezdi Hele bir de Türk kahvesi olunca işler değişirdi. Korel hafifçe gülümsedi "severim" dediğinde Rehan Bey zafer kazanmış gibi hissetti.