"အို...၂နာရီတောင်ရှိနေပြီပဲ"
"ဟင်...ရှင်နိုးပြီလား"
ဆွေးသူ့မျက်နှာလေးကိုငေးမောကြည့်ရင်းကနေငိုက်စင်းလာသဖြင့် ကြမ်းပြင်ပေါ်ထိုင်ကာ ခုတင်ပေါ်မျက်နှာအပ်ရင်းအိပ်ပျော်သွားခဲ့၏။ အခုကလည်း ဆွေးကအအိပ်ဆက်သူမို့ သူ့အသံကိုကြားကြားချင်းနိုးလာရခြင်းဖြစ်၏။
"ဆွေး..တို့ပြန်မှဖြစ်တော့မယ်ကွယ်"
"ဟင်...ဘာလို့လဲ"
"တို့မေမေစိတ်ပူနေတော့မယ်လေကွယ်"
"ဪ..ဟုတ်သားနော်"
ဆွေးသူ့ပြန်သွားရင်တစ်ယောက်တည်း
ကျန်ခဲ့မဲ့ လစ်ဟာသွားမဲ့ခံစားချက်ကြီးကိုမလိုလားလှပါ။သို့သော်လည်း ရှောင်လွဲမရစွာနဲ့ ထိုခံစားချက်ကြီးကိုခံစားရပေဦးမည်။
"မျက်နှာမကောင်းပါလားကလေး...တို့ကိုမပြန်စေချင်ဘူးလားဟင်"
"ရှင်..မဟုတ်. မဟုတ်ပါဘူး"
ဆွေး သူ့အပြောမှာ မလုံမလဲဖြစ်သွားရသည်။သူကလည်းမေးလည်းမေးတတ်နိုင်လွန်းပါရဲ့လေ။
"ဒါဆို ပြန်စေချင်တာလား"
"ရှင်...အဲ့လိုလည်းမဟုတ်ပါဘူး"
"တို့ကိုမပြန်ဘဲနေစေချင်ရင်တော့ တစ်နည်းပဲရှိရဲ့"
"ဘာလဲဟင်"
သေလိုက်ပါတော့လား။ဘယ်လိုစိတ်နဲ့များထိုစကားထွက်သွားမိပါလိမ့်။အဲ့ဒီစကားဟာ သူ့ကို မပြန်စေချင်ဘူးဆိုတာ အဓိပ္ပာယ်ရောက်သွားတာပဲမဟုတ်လား။ပြောပြီးမှ ရှက်စိတ်ဝင်လာမိ၏။
"ဆွေး"
သူ့မျက်နှာဟာ ချက်ချင်း မချိုမချဉ်မျက်နှာဘေးဖြစ်လာကာ ပြုံးစိစိဖြင့် ဆွေးရဲ့အနားကိုတိုးကပ်လာ၏။ဒီတစ်ခါတော့ ဆွေးနောက်ကိုမဆုတ်လိုက်မိပါ။
"တို့ကိုမပြန်စေချင်ရင် မင်းလုပ်ရမှာ တစ်ခုပဲရှိရဲ့"
"လရိပ်"
အခန်းအပြင်မှမမ၏ခေါ်သံကြောင့် သူဘာဆက်ပြောမလဲ မသိလိုက်ရတော့ပါ။
ဘာဆိုတာအတိအကျမသိပေမဲ့လို့ သေချာပေါက်အနေရခက်စေမဲ့စကားဆိုတာကိုတော့ ခံစားမိပါသည်။
YOU ARE READING
ရှင့်ကို ချစ်တယ်
Romanceသိပ်ချစ်တာပဲ ရှင်ရယ်.... ရှင့်ရဲ့ မျက်ဝန်းညိုလေးတွေကိုသိပ်ချစ်တာပဲ ရှင့်ရဲ့စကားပြောဟန်လေးကို သိပ်ချစ်တာပဲ ရှင့်ရဲ့အမူအရာလေးတွေကိုသိပ်ချစ်တာပဲ နှလုံးသားမှာနှစ်ဝင်သွားတဲ့ ဆူးတစ်ချောင်းဟာ ရှင်ပါပဲ ရှင်ရယ် .. ရှင့်ကိုလေ သိပ်ချစ်တာပဲ...သိပ်ချစ်မိတာပဲရှင...
