labirent=yeni kız

1.bölüm kayran

Gözlerimi açtığımda karanlık bir oda gibi bir şeyin içinde olduğumu fark ettim. Yerde yatıyordum tutunarak kalktım etrafıma baktım ama hiçbir çıkış yolu yoktu kapana kısılmış gibiydim sanki ve ayrıca burası çok kötü kokuyordu. Demirlere vurmaya ve yardım istemeye başladım ama sadece kendi sesimi duyuyordum anlaşılan burada  yalnızdım. İçinde  bulunduğum şey büyük bir sarsıntı ile yukarı doğru çıkmaya başladığında yere düştüm. Bir asansördü sanırım sırtımı demir'e yaslayıp bacaklarımı kendime çekerek oturdum çünkü ayağa kalkacak gücüm yoktu. Çok korkuyordum ve ayrıca gücümden başka hiçbir şey hatırlamıyordum. Adımı yaşımı kim olduğumu ailemi ve neden özel güçlerim olduğunu bile sanki hafızamı kaybetmiştim ama hafızamı kaybetmiş olsam güçlerim olduğunu da hatırlayamazdım bence. Düşündüm hatırlamaya çalıştım ama yine olmadı. Korkum daha çok artmıştı. Asansör bir anda durdu ve yukarıdan kapakları açılmaya başladığında içeriye güneş ışığı girdi. Uzun süre karanlıkta kaldığım için Güneş beni etkilemişti bu yüzden ellerimi Güneş gelmesin diye gözlerime siper ettim. Yukarıda insanlar vardı ama yüzlerini tam olarak seçemiyordum. İçlerinden  birisi aşağıya yanıma atladığında kendimi iyice geri çektim ama daha fazla gidecek yer kalmamıştı. Ona bakmamaya çalışıyordum.

"Ne görüyorsun newt?"

Dedi yukarıdan birisi. O sırada adının newt olduğunu öğrendiğim çocuğa baktım. Sarı saçları kahverengi gözleri vardı zayıftı korkulacak bir tipi yoktu.

"Bu bir kız"

Dedi yukarıdakilere bağırarak.

"Kız mı?"

"Gerçekten mi?"

"Güzel mi bari?"

"Onu yukarı çıkar."

Yukarıdakiler kendi aralarinda biraz sesli konuşuyorlardı. Çocuk bana doğru yaklaştığında iyicene korkmaya başlamıştım.

"Benim adım newt benden korkmana gerek yok buradakilerden de aynı şekilde sana zarar vermeyeceğiz hadi gel yukarı çıkalım."

Elini uzattı bana. Tereddüt etsem de onun düşüncelerini okuduğumda iyi biri olduğunu anladım ve elini tutarak ayağa kalktım. Belime ip bağladı ve beni kucağına alarak yukarı çıkarttı. Yere indiğimde etrafıma baktım. Yemyeşil kocaman bir alandı ve etrafımda insanlar vardı ama sadece erkekler ne yani burada tek kız ben miydim yanıma esmer bir çocuk geldi.

"Kayrana Hoş geldin çaylak ben alby."

"Neden adımı hatırlamıyorum burası neresi siz kimsiniz?"

Dedim korkarak.

"Burası Kayran sakin ol adını yakında hatırlarsın."

"Beni burada zorla tutamazsınız."

Dedim sesim biraz yüksek çıkmıştı ama sonuna kadar hakliydim?

"Hey sakin ol."

Dedi newt ona aldırış bile etmedim. Etrafıma bakiyordum o sırada kocaman duvarları olan bir yer gördüm ve arasındaki boşluğa doğru koşmaya başladım.

"Hey dur oraya gidemezsin."

"Hemen geri dön çaylak."

"İkici thomas çıktı başımıza iyi mi."

"Susun da yakalayın şu  çaylağı."

Arkamdan gelen seslere aldırış etmeden hızla koşmaya devam ediyordum. Çok az kalmıştı ama tam o sırada üzerime bir çocuk atladı ve beni yere düşürdü. İstesem onu fırlatırdım ama kimsenin gücümü öğrenmesine gerek yoktu en azından şimdilik.