SOFTCORE || mabbie

SOFTCORE | hoofdstuk 4; wat wil je van mij?

"Is Matt nog niet wakker?" Vraagt Raoul als hij de woonkamer in loopt waar hij alleen Koen vind.

Hij weet dat Milo bij Robbie is, dus Matthy kan niet bij het ziekenhuis zijn.

Koen kijkt op van de tv voor die zijn hoofd schud. "Nee, ik probeerde hem net wakker te maken, maar hij negeerde me volledig."

Raoul zucht voor die richting de gang loopt. "Ik probeer het wel."

"Matt ligt in Robbie'd kamer." Roept Koen naar hem voordat de deur achter hem sluit.

Dus inplaats van naar Matthy's kamer te lopen loopt hij de trap op. Hij heeft al een klein idee met wat er met Matthy aan de hand. En die reden zou hij volledig snappen, maar hij kan niet de hele dag in bed liggen. Dat zou Rob ook niet willen.

Boven stopt hij voor de deur van Robbie waar momenteel een blonde jongen achter zou moeten liggen.

"Matt?" Vraagt Raoul als zijn knokkels de deur aan paar keer raken.

"Matthyas?" Zegt hij eat luider na die nog geen antwoord heeft ontvangen.

Raoul zucht voor die de deurhendel omlaag duwt, de kamer is donker met het licht uit en de gordijnen nog dicht.

En in het bed ziet hij inderdaad een persoon liggen, als hij dichterbij stapt ziet hij de blonde lokken van Matthy boven de deken uitsteken.

"Hey, Matt." Hij gaat op het rand van het bed zitten, Raoul heeft Matthy wel vaker zo gezien, maar dat was vooral de tijd waar die alles behalve goed in zijn vel zat.

Hij lag de hele tijd in bed en deed niks, niet eten, niet douchen, niet drinken, niet filmen, niet met hun in de woonkamer zitten.

Nou zou hij het volledig snappen als hij zich weer zo rot voelt met alles wat er aan de hand is.

Robbie en Matthy hebben een andere band dan die de jongens met elkaar hebben. Ze waren altijd al wat meer naar elkaar toe getrokken. Ze vertrouwen elkaar en wisten dingen van de ander die ze verder aan niemand vertelde.

Het was altijd wel duidelijk dat hun abnd specialer is dan bijvoorbeeld die van Milo en Matthy. Het was best wel duidelijk dat ze elkaar ooit leuk zouden vinden.

Dus opzich was het niet raar toen Matthy toegaf gevoelens te hebben voor de Brabander.

Of Rob hem ook leuk vind? Hij heeft geen idee. Hij lette er eigenlijk niet echt op en had het dus ook niet door.

Maar hij wil niet dat omdat hij Robbie mist dat Matthy wil in zo'n depressieve periode terecht komt, ver van dat.

Hij weet ook dat Rob er nu alles aan zou doen om Matthy te helpen, dus dat is wat hij wil doen.

Raoul plaats een hand op zijn schouder. "Maatje, zullen we even gaan ontbijten?"

De enige reactie die hij krijgt is dat Matthy zijn hand van zijn schouder afschud.

Raoul zucht. Het is geen goed teken dat hij zo reageert, hij had al wel verwacht dat Matthy ooit zal breken door wat er met Rob is gebeurt en nu is dat punt aangebroken. "Zou ik je hier wat brengen?"

En nog steeds blijft Matthy stil op zijn zij liggen zonder te bewegen of iets te zeggen.

Raoul haalt een hand door zijn blonde haren heen. "Ik breng je wel wat te eten en drinken zodat als je  honger krijgt je iets kan eten." Raoul heeft bedacht dat dat de beste oplossing is.

Hij loopt weer naar beneden waar Koen opkijkt als hij de deur open hoort gaan. "En?"

Raoul schud zijn hoofd als die doorloopt naar de keuken. "Hij heeft nog niks gezegt maar ik denk dat het gedoe met Robbie hem nu even zwaar valt. Ik maag wat eren voor hem en hoop dat hij straks wil praten en wat eet."

Koen en Raoul blijven nog even praten terwijl er een broodje met pure hagelslag voor Matt.

De jongen loopt na vijf minuten weer narboven met een bord en een glas in zijn hand.

"Eet dit alsjeblieft op Matt, dan heb je in iedergeval al iets op." Zegt Raoul terwijl hij het o het kastje neerlegt.

Mattgy kijkt naar het broodje voor die terug naar Raoul kijkt. "Oké." Zegt hij schor en zachtjes.

Raoul glimlacht klein als die zich omdraait, blij dat hij sprak. "Heb je iets nodig, Maatje?"

Matthy bijt op zijn lip en knippert een paar keer met zijn ogen.

"Ik wil gewoon Robbie."