Yorum yapmayı ve Vote'a basmayı unutmayın canlarım!
İyi Okumalar!
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"...belki de insan her şeyi içine atmaktan boğuluyor zamanla..."
Amok Koşucusu - Stefan Zweig
Serhat hastanedeki yatakta uzanırken hemen yanında duran babasına gülümsemeden edememişti. Uyanalı iki gün olmuştu ama babası daha onu yataktan dışarı dahi çıkartmamıştı. Babasının yüzündeki çöküntünün sebebi olmak Serhat'ı üzmüştü. Gözleri babasının gözlerinin kenarındaki kaz ayaklarında takılmadan edememişti. Babası yavaş yavaş yaşını belli etmeye başlamıştı. Gözlerini babasından çekip ellerine indirdiğinde, ellerinin üstündeki serum için takılan iğneleri görünce yüzünü buruşturmadan edememişti. Hala inanamıyordu iki aydır uyuduğuna.
"Normalde o düşük çenenle başımın etini yemen gerekmez miydi?" Kemal Bey şakayla sormuştu ama başkası bunları söylerken gözlerinin içine bakarsa o ağır endişeyi görebilirdi insan. Kemal Bey oğluna bir şey olacak diye o kadar çok korkmuştu ki oğlunun bu sessizliği onu korkutuyordu.
Serhat babasının sözleriyle yarım bir şekilde sırıtmadan edememişti.
"Hani diyordum ya sana baba, şöyle uyusam da bütün yorgunluğum üstümden gitsin derken, çok uyumakta adamı yoruyormuş. Çenem bile ağrıyor."
Serhat o kadar yorgun bir şekilde konuşmuştu ki, Kemal Bey oğlunun elini tutup dudaklarına götürüp öperken.
"Tek derdimiz yorgunluğun oğlum. Bir daha beni bu kadar korkutma." Kemal Bey ağlayacak durumda konuşmuştu. Oğlunun yanında karısını kaybettiğinde ağlamıştı en son ondan sonra her zaman oğlu için gülümsemişti ama oğlunu teselli etmek yerine oğlu onu teselli etmişti.
Serhat babasının sesindeki titremeyi duyunca canı yanmıştı ama bu durumdan babasını kurtarmak isteyerek şakaya vurmak istedi.
"Söz veriyorum ki bir daha delinmeyeceğim." Demesiyle Kemal Bey oğluna öyle bir bakmıştı ki, Serhat kıkırdamaktan başka bir şey yapamamıştı.
"Hele bir daha seni o halde görürsem... Yemin ederim sana Serhat babamın silahını elime aldırırsın." Derken Kemal Bey'in sesi keskindi.
Serhat babasının sözüyle tek kaşını kaldırmıştı. "Ooo, babaannemin yerine oturacan ha! Baba ama bir Taş asla elini kirletmez, hele onun için elini kirletecek adam çoksa niye kirletsin ki!"
Kemal Bey annesinin sözlerini oğlundan duyunca yüzünü buruşturmadan edememişti. Annesi şu dünyada en tehlikeli insandan biriydi. Şu anki hallerinin sebebi de annesinin durumuydu. Annesi resmen onlara kazığı atmıştı. Serhat'ın öğrenmemesi için olayların üstünü kapatmak için iki ay resmen onu koşturtmuştu.
