ထျန်းအကြီးအကဲ စကားလမ်းကြောင်းလွှဲရန် လက်ခါပြသည်။
"ဒါပေမဲ့..."
ထျန်းအကြီးအကဲက ထျန်းကျင်းရွှမ်ကို ဟန်ပါပါ ကြည့်လိုက်သည်။ ထျန်းကျင်းရွှမ်၏ မျက်ခုံးများက အပေါ်သို့ ကော့ညွှတ်သွားပြီး ကြောက်စိတ်မွှန်ထူနေသော လေသံဖြင့်
"ဘိုးဘိုး၊ အမေကို ရှာပေးပါဦး၊ ဒီအတိုင်း ပစ်မထားပါနဲ့"
တံခါးအပြင်ဘက်မှာ ထျန်းရွှမ်က ခိုးကြောင်ခိုးဝှက် နားထောင်နေသည်။ ပုံမှန်အခြေအနေ ဖြစ်မှန်း သေချာမှ အခန်းတံခါးကို ခေါက်ပြီး စာကြည့်ခန်းထဲ ဝင်သည်။ သူမက ထျန်းအကြီးအကဲကို ဖုန်းလက်လွှဲပေးသည်။
"ဘိုးဘိုး၊ ထျန်းအုပ်စုရဲ့ ရှယ်ရာမြင့်တဲ့သူ ဖုန်းဆက်တာပါ"
ထျန်းအကြီးအကဲက ထျန်းရွှမ်ကို ကြည့်ပြီး သူ့လက်ထဲမှ ဖုန်းကို လက်လွှဲယူသည်။
"ဘာကိစ္စလဲ"
"သူဌေး၊ ရှားသူဌေး ပြန်ပေးဆွဲခံရတယ် ကြားတယ်။ ဆွစ်ဇာလန်က အလုပ်ကိစ္စ ဘယ်လိုဖြစ်သွားပြီလဲ"
"ဘာလဲ။ ယွီလင်း ဒုက္ခရောက်တယ် ကြားရုံနဲ့ သူ့နေရာကို မျက်စိကျနေပြီလား။ တစ်ခုတော့ ပြောလိုက်မယ်နော် ငါတို့ထျန်းမိသားစုက ကုမ္ပဏီကို ချုပ်ကိုင်နိုင်တဲ့ အာဏာ ရှိတယ်။ ဘယ်သူမှ လုယူလို့ မရဘူး"
"ဒါကိုတော့ သံသယ မဝင်ပါဘူး။ ဆွစ်ဇာလန်က ကျွန်တော်တို့ကို ခဏခဏ ဖုန်းဆက်မေးနေလို့ ဒီအတိုင်း မေးကြည့်ရုံပါ။ သတင်းအရှုပ်အရှင်း ဖြစ်မှာ စိုးလို့ သူတို့က ကျွန်တော်တို့နဲ့ ပူးပေါင်းတာကို ဖျက်သိမ်းဖို့ အကြောင်းပြချက် ရှာကြံနေတာပါ။ ဒီလိုဆိုရင်တော့ ကျွန်တော်တို့ ထျန်းစီးပွားရေး အုပ်စုအတွက် ကြီးမားတဲ့ ဆုံးရှုံး နစ်နာမှုပဲ။ ထျန်းအုပ်စုက ဦးဆောင်သူ မရှိဘဲ ဆက်လက် မရပ်တည်နိုင်ဘူး"
ထိုလူက သူ့ထင်မြင်ချက်ကို ပြောဆိုသည်။
"ဒါကြောင့်မို့ ဒါရိုက်တာအဖွဲ့က အရေးပေါ် အစည်းအဝေး ကျင်းပဖို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်တယ်။ သူဌေးလည်း တက်ရောက်ရင် အကောင်းဆုံးပဲ"
"သုံးစားမရတဲ့ကောင်"
ထျန်းအကြီးအကဲက ဒေါသစိတ်ကြောင့် အသားတဆက်ဆက် တုန်လျက် ဖုန်းချလိုက်သည်။
အပိုင်း(၄၉၇)
Start from the beginning
