"Hiç bir aile karesinde yerim yokmuş ki benim"
Ben Buse.
Buse Yalın olarak doğmuştum ve şimdi Buse Gamzeli olarak ölecektim.
Bu ruhu ölmüş, bedeni yara bere içinde kalmış 17 yaşındaki bir genç kızın öz ailesini bulmasıyla başlayan hikayesidir.
*
Ger...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Son Olsa
Geçmişimin ve bugünümün katiline bakıyordum. Ağzımdan dökülen her bir sözün onu içten içe kızdırdığını biliyordum.
Yüzümdeki alaycıl gülümsemeyle ona baktım. "Bana neden aciz dediğini anlıyorum"dedim. "Bende sana olan tek benzerlik buydu"dedim.
Sinirle ellerini yumruk haline getirdi. "Bak sen şu küçük orospunun diline"dedi. "Fazla mı uzamış ne?"dedi.
"Bak sen şu şerefsize"dedim. "Fazla mı güveniyor kendine ne"dedim. Bu işin ucunda ölecek olsam bile kendimi bir kez daha ezdirmeyecektim.
"Görüşmeyeli nereden bu güven? En son yapma diye yalvarıyordun"dedi yanıma adımlayarak. "Soy adımdan"dedim.
Saçlarımı geriye savurarak "Artık utanmadan söyleyebiliyorum nasıl olsa"dedim. İçime ne kaçmıştı bilmiyorum ama bunun acısı çok pis çıkacaktı.
Zamanında dövüş dersleri almamıştım büyük ihtimalle onunla bir kavgada kazanma şansım yoktu.
Elleri kolumu yakalayarak sertçe sıktı. Acıdan dudaklarımı dişledim. "Kes o sesini! Yoksa ben kesmesini bilirim"dedi.
Göz devirdim "Anca döversin başka bir bok yapmayı bilmiyorsun çünkü"dedim. "Hadi ama gerçekten"dedim.
"Tek yaptığın dövmek öldürmek falan a bir de kaçırmak vardı değil mi? Unutmuşum"kolumdaki baskısını öyle bir arttırdı ki size o acıyı anlatamam.
"Sus artık!"dedi bastıra bastıra. "Yok ya"dedim. "Küçükken susup ağlamam şimdi de ağlayacağım anlamına gelmiyor"dedim.
Bende elimi onun elinin üzerine koyarak tırnaklarımı koluna geçirdim. "Bırak kolumu"dedim daha da bastırırken.
O ise sadece güldü bir şey demedi. "İstersem seni şu an şurada öldürebilirim"dedi. "Bende kendimden küçük birini öldürebilirim. Sen bir de babamlarla abimi öldürmeyi denesene"dememle kolumdan tuttuğu gibi yere fırlattı.
Ayağımın burkulmasıyla acıyla inleyecek gibi olsam da kendimi sıktım. Onun bu işten zevk almasına izin vermeyecektim.
"Çok oluyorsun"dedi yere benim hizamda eğilmişti. Eliyle ayak bileğime baskı yapmaya başladığında çığlık atmamak için kendimi zorluyordum.
"Kıyamam bileğin mi burkuldu?"dedi. Sinirle yüzüne tükürdüm. Evet bunu hangi deli cesaretiyle yaptım hiç bilmiyorum ama oldu işte birden.
Eliyle yüzünü sildi. Acıyan bileğimden tutarak beni kendine doğru çekti. "Sen demin ne yaptın?"dedi. Sessiz kaldım.
