"Hiç bir aile karesinde yerim yokmuş ki benim"
Ben Buse.
Buse Yalın olarak doğmuştum ve şimdi Buse Gamzeli olarak ölecektim.
Bu ruhu ölmüş, bedeni yara bere içinde kalmış 17 yaşındaki bir genç kızın öz ailesini bulmasıyla başlayan hikayesidir.
*
Ger...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
(Temsili Buğra+donatları cupcake gibi hayal edelim🤭🤭) Cupcake
Ediz dediğim şeyi idrak etmek ister gibi yüzüme bakıyordu. "İster misin?"dedim anlamasını kolaylaştırmak adına.
"Kim yaptı bunu?"dediğinde gururlu bir edayla kendimi gösterdim.
Gözleri şaşkınlıkla biraz daha açıldığında "Sen mi yaptın? Tırnağın falan kırılmaz mı senin?"dediğinde "Hijyene önem veriyoruz kırılan bir şey varsa bu tırnağım değil yumurtadır"dedim göz kırparak.
"Bana mı veriyorsun"dedi kendini göstererek. "Batı ve Eray yedi. Ben de yedim. Sen yemediğine göre evet sana veriyorum"dedim.
"Zehirli değil öyle değil mi?"dediğinde anlık bir dumura uğramıştım. Neden içine zehir koyacaktım ki? Ya da kötü mü olduğunu düşünmüştü?"Hayır abi değil biz Buse ile birlikte yaptık"dedi Eray bastıra bastıra.
"Ben de vardım!"dedi Batı "Hayır sen kaçtın"dedi Eray. Onlar konuşurken böyle bir şeyi neden düşündüğünü anlamaya çalışıyordum.
"İyi madem"diyerek cupcake'i elimden alıp ne küçük sayılabilecek ne de büyük sayılabilecek bir ısırık aldı.
"Nasıl olmuş?"dedim aynı hevesli tonda. Ağzındaki yutup gözlerimin içine baktı. "Kötü olmuş"dediğinde nefesimi tuttum.
Ben de yemiştim o kadar kötü değildi ki hem. "Ama ben de yedim o kada-"diyecektim ki sözümü kesip "Fikrimi sormadın mı? Söyledim işte tadı çok kötü olmuş"
Başımı hafifçe öne eğdim. "Abi kızın hakkına girme biz de yedik gerçekten çok güzel olmuş"diye direten Eray ile "Her damak tadına uyacak diye bir şey yok. Gene de beni kırmayıp tadına baktığın için teşekkür ederim"dedim.
Sesim neredeyse ağlayacak gibi çıkmasın diye büyük bir savaş veriyordum. "Ben yukarı çıkıp Buğra'ya bakayım bi, diğerleri uyanınca onları da veririm"gözlerimi kısıp Batı'ya baktım.
"Yeme hepsini"dediğimde gözlerini kaçırdı. Yavaşça Ediz'in yanından geçip merdivenlerden yukarı çıktım. Herkes beğenecek diye bir şey yoktu sonuçta ama en azından nezaketen güzel oldu diyebilirdi.
Kötü değildi çünkü tadı.
Takılma Buse,çok düşünme.
Odama girdiğimde Buğra'yı hala uyurken görünce içimi bir huzur kaplamıştı. Meleğim benim. Yanına oturup tekrar saçlarını okşarken elimde olmadan göz yaşlarım yanaklarıma düşmüştü.
