"Hiç bir aile karesinde yerim yokmuş ki benim"
Ben Buse.
Buse Yalın olarak doğmuştum ve şimdi Buse Gamzeli olarak ölecektim.
Bu ruhu ölmüş, bedeni yara bere içinde kalmış 17 yaşındaki bir genç kızın öz ailesini bulmasıyla başlayan hikayesidir.
*
Ger...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Aile
Gözlerinin içine bakıyordum. Sadece 1-2 günlük tanışıklığımız olmasına rağmen yanımda olduğunu hissettiriyordu.
Belki bir çok kişi için bunlar basit sözcüklerdi ama bunlar benim için yaşanmışlıklardı.
Ona tebessüm ederek bakmaya başladım. "Bakma bana öyle Buse, ben içimden gelenleri söylüyorum"dedi omuz silkerek.
Kıkırdadım.
Demir'in çok farklı bir havası vardı, dışardan sert yüz hatları göze çarpıyordu ama bence dünyanın en narin kalbine sahipti.
Bir kaç günde tanıdığın bu çocuk için ideakar cümleler kuruyorsun.
Bazen sadece o anı yaşamak istersiniz ve sonrasını düşünmek istemezsiniz ya Demir oydu. Kafama göre davranmak istediğim, sonrasını dert etmeyeceğim bir andı.
"Peki ne yapmak istersin?"dediğinde dudak büzdüm. "Bilmem ki"dedim. "Dondurma mı yesek?"dedim hevesle çıkan sesimle.
"Hava biraz soğuk gibi hasta olursan abinler beni yaşatmaz"dedi Demir. İnan bence beni yaşatmazlardı.
"Bilmelerine gerek yok"dedim alttan alttan ona bakarken. Bir bana bir de etrafına baktı. Kayarak yanına gidip biraz daha alttan bakmaya başladım.
"Kızım yapmasana"dediğinde dudak büzdüm.
En sonunda dayanamamış olacak ki "Tamam ama abinler öğrenmeyecek"dedi. Omuz silktim, "Tabi ki Demircim"dedim.
Birlikte kalktık. Örtüyü falan toplayıp tekrar çantaya koyduk. Çantayı sırtına takıp eliyle öne geçmem için işaret verdi.
"Hanımlar önden"dediğinde önüne geçip ona alttan bir bakış attım. Sadece gülümseyerek karşılık verdi ve bir kaç adım da yanımda bitti.
Ben ilk görüşte aşka inananlardandım.
Bir insanı beğenirdiniz ve onla bir ilişkiye başlardınız. İlişkide tanırdınız insanları.
Bu tıpkı arkadaşlık gibiydi, birine selam derdiniz ve sohbeti ilerletirdiniz. Bir birinizi tanımaya başlardınız.
Arkadaşlık demişken Ömer'i arasam iyi olacaktı. Ayıp olmuştu çocuğa.
Her ne kadar buna takılmayacak olsa da o benim tek ve en yakın arkadaşımdı.
Birlikte yürüyerek bir dondurmacıya geldik. "Hangi aromadan istiyorsun kaç top?"dediğinde "3 top vanilya"dedim. Kasaya gittik.
"Biz üç top vanilya, 3 top limonlu alabilir miyiz?"dediğinde telefon kılıfımı açıp para alacaktım ki "Bu buluşmaya ben getirdim o yüzden bu sefer ki benden"dedi.
