Hayatımda fazla kişi yoktu. Sadece O ve Ben. Ama bir gün yaşadıklarını bile bilmediğim ailemle tanıştım ve hiçbir şey eskisi gibi olmadı.
Yalan bu dünyada en nefret ettiğim ve en iyi olduğum konuydu. Çevremdeki herkese yalanlar söylüyordum, kendime...
Şu an o kadar rahattım ki gözlerimi açmak istemiyordum. Yastığım anlayamadığım bir şekilde daha sert geliyordu ama o kadar güzel kokuyordu ki yüzümü yastığa gömüp, derin bir nefes almaktan kendimi alamadım. Yastığım biraz hareket edip beni iyice kendine çektiğinde iyice ona yaklaştım.
Bir dakika, yastığım hareket mi etti?
Hızla gözlerimi açtığımda yatağımda değil, Egemen'in üzerinde yattığımı fark ettim. Derin bir nefes alıp kendimi sakinleştirmeye çalıştım. Dün gece film izlerken uyuya kalmıştık. Yine...
Yavaşça kalkmaya çalıştığımda belimdeki kolları, beni kendine çekti ve üstüne düştüm. Fazla yakındık. Sakin kalmaya çalışarak daha yavaş bir şekilde kalktığımda, homurdanarak yanındaki yastığa sarıldı. Ona gülümseyip aklıma gelen şeyle televizyonun kumandasını aldım ve internetten aradığım videoyu açtım.
Uyuyan adamdan nefret.
Adam dediğin sabah kalkar gider, ne yatıyorsun?
Egemen gözlerini açtığında ona bakarak söylemeye devam ettim.
Nefret ederim uyuyan adamdan.
Kalk git be adam.
''Aslı ne yapıyorsun?''
''Kalk adam diyorum, okula gideceğiz diyorum.''
''Okul mu, saat kaç ki?'' Dediğinde masanın üstünde duran telefonumu alıp saate baktım.
''Şoförün gelmesine yarım saat kalmış.'' Kafasını onaylar bir şekilde sallayıp ayağa kalktı.
''O gelene kadar anca hazırlanırız, günaydın bu arada.''
''Günaydın yakışıklım. Ben hazırlanmak için odama gidiyorum.'' Dedim ve hızla odama girip üzerimi değiştirmeye başladım. Beyaz örgü kazağımı, siyah şortumu ve termal çoraplarımı giyip odamdan çıktım.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Banyoya girip işlerimi hallettikten sonra saçımı ve makyajımı yapıp salona döndüm. Egemen mutfak tarafında sandiviç hazırlıyordu.
''Kolay gelsin Egemen Bey.''
''Teşekkürler Aslı Hanım. Kahvaltı etmeye vaktimiz yok diye, sandiviç hazırladım.''
''Ellerine sağlık.'' Dedim ve ada tezgahına oturup sandiviçimi yemeye başladım.
Yemekten sonra çantalarımızı alıp aşağıya inmiştik. Arabanın bizi alacağı yere doğru ilerlerken bir kaç adım Egemen'in gerisinde kaldım ve bir anda koşup sırtına atladım. Öne doğru sendelese de bacaklarımdan tutup dengede durdu.
