Hastanelerde Bir Ömür

55

Bu konuşmadan sonra bir süre sessizce birbirimizi izlemiştik daha doğrusu ben annemi o ise duvarı
Aslında ortada kayda değer hiçbir şey yoktu sadece garip şeyler yaşanmıştı ne olduğunu sormaya pek bi cesaretim yoktu fakat birden içimdeki bir güç beni söylemeye itti ağzımı açmıştım ki kapı çaldı

_Ben bakarımm koşarak kapıya gittiğimde gördüğüm manzara beni dumura uğratmıştı gelen Kaan abiydi kelimenin tam anlamıyla şu an sıçmıştım elim ayağım birbirine dolansa da refleks olarak elimi arkaya atmıştım

_Merhaba Bestecim

_Hoş geldin Kaan abi içeri gelmez misin

_Yok teşekkür ederim yalnızca seni merak ettiğimden gelmiştim

_Ne oldu ki

_Ya şey bugün izinliydim de Akın'ın kucağında seni yukarı çıkardığını gördüm ondan bir yoklayayım dedim

_Aa iyi etmişsin hastaneden çıkarken ben uyuyormuşum da Akın abi sağ olsun beni eve kadar getirmiş

_He anladım iyi bakalım öyleyse görüşürüz daha sonra

_Görüşürüz Kaan abi

İçeri girdiğimde derince bir soluk bırakmıştım gerçekten kapının önünde olduğum süre boyunca kan ter içinde kalmıştım yine de yakalanmamanın verdiği huzur vardı içimde bununla beraber tekrar odaya döndüm ancak içeri girdiğimde annemin yerinde olmadığını gördüm o anda mutfaktan tıkırtılar gelince oraya yönelmiştim

_Kızım kim gelmiş

_Kaan abi ya beni merak etmiş de 

_Ay ne kadar vefalı insanlar görüyor musun 

_Evet evet katılıyorum

_Hadi gel geç otur şöyle çok güzel kemik suyuna çorba kaynattım sen onu içerken ben de eşya hazırlayayım

_Aa bir yere mi gidiyoruz 

_Evet hep beraber sapanca da çok güzel bir tatile çıkıyoruz hem size hem de bize iyi gelecek

_Tamam da okul ne olacak

_Bu dönem zaten hep hastalıklarınla canınla sağlığınla uğraştın belge alsan da alamasan da bir şey olmaz ikinci dönem halledersin hem Akın abin çoktan rapor ayarladı bile

_Valla mı

_Evett

_Annee siz bir tanesiniz gerçekten

_Sen de öylesin kuzucum hadi soğumadan iç

_Yok canım hiçbir şey istemiyor karnım tok 

_Duymamış olayım sabahtan beri tek lokma geçmedi boğazından tok olmana imkân yok 

_Gerçekten bak gram bir şey istemiyorum bir an önce hazırlanıp çıkalım lütfen

_İyi hadi bu seferlik yırttın küçük hanım

Muftaktan koşar adımlarla çıkıp odama gelmiştim gerçekten çok mutluydum hemen en sevdiğim sweatshirtlerimden iki üç tanesini çıkarıp valizime yerleştirdim ardından birkaç eşofman diş fırçası hırka falan derken 10 dakika içinde hazırdım annem hızıma şaşırmış olacak ki afallayan bir surat ifadesiyle beni izliyordu
Aniden aklıma İclal geldi acaba o ne âlemdeydi hazırlanmış mıydı mesaj atmak için telefonumu aradığım sırada hâlime gülmeye başlamıştım doğru ya telefonlarımız kırılmıştı ama üzüldüğüm şey içindeki anılarımın fotoğraflarımın ve en önemlisi sim kartımın gitmiş olmasıydı yoksa telefon çok da önemli bir şey değildi