Hastanelerde Bir Ömür

53

Sabah güneş ışıklarının yüzüme vurmasıyla uyandım saat 8:03'tü alçıya henüz alışamamıştım ağrım hâlâ devam ediyordu ancak şiddeti biraz daha azalmıştı normalde kimsenin gelmesini istemezken şu an herhangi kimse odaya girsin de bana ağrı kesici versin diye can atıyordum

Böyle kendimle mücadele ederken kapı açıldı

_Be Beste ne oldu size böyle bu hâliniz ne benim niye haberim yok ne zaman oldu ve işte beklenen an geldi ne yazık ki Mert abi tahmin ettiğimden daha erken bir sürede öğrendi İclal uyuyordu kendi başıma olabilecek en makul açıklamayı yapmaya çalışarak

_Şey dün dışarı çıktık ya parka gitmiştik çekirdek falan çitliyorduk sonra yanımıza kaykaycı bir çocuk geldi artistik hareketler yapıyordu bende çok özendim denemek istedim kaykay pistinde düşünce kolum kırıldı itiraf etmem gerekirse bayağı kuyruklu yalan söylemiştim ama şu anlık mecburdum en azından bu akşamdan önce gerçekleri öğrenmemesi lazımdı

_Ya İclal'in kafasına ne oldu

_O da salıncaktan atlarken düştü

_Abim siz deli misiniz niye böyle işler yapıyorsunuz size ne kadar değer verdiğimi bilmiyor musunuz özellikle de sana. Öz kardeşim olsan bu kadar sevmezdim demedim mi iyi mi yani bu durumunuz Mert abinin gözleri dolmuştu onu böyle görmek bana fena şekilde vicdan azabı çektiriyordu aslında elimde olmayan sebeplerden üzdüğümü biliyordum fakat gözlerimin yanmasına engel olamıyordum

_Abi yapma lütfen böyle çok bir şeyimiz yok ki ben zaten alışkınım kol kırığına küçükken de aynı naneyi yemiştim en azından bir kere daha fazla merakın iyi olmadığını öğrendim ama sen üzülünce bir acayip oluyorum nolursun sıkma canını ve işte bu yarı komik yarı duygusal konuşma sonucu Mert abi ağlamaya başlamıştı hem de hıçkıra hıçkıra ağlama sebebi sanırım kendine kızgınlığı ve bana olan sevgisiydi olayların bu raddeye kadar gelebileceğini gerçekten tahmin etmemiştim

Sakinleştirmek için tek elimle sıkıca sarıldım o da aynı şekilde karşılık vererek sımsıkı kucakladı yavaştan benim de gözlerim doluyordu karşımda ağlayan bir insan görünce dayanamıyordum

_Hepsi benim yüzümden özür dilerim abicim olayların böyle olacağını bilmiyordum (hıçkırıkların arasından)

_Abi ne alakası var lütfen ağlama senin suçun olan hiçbir şey yok ki başımıza geleceği varmış belki hastanede daha kötüsü olacaktı

_Her ne kadar kötü olursa olsun en azından gözümün önünde olurdunuz hemen müdahele edebilirdik

_Tamam da senin yüzünden yaşanılan bir olay yok dışarı çıkmamıza sen izin vermesen biz yine gizlice kaçardık ki

Bir süre sarılarak ağladıktan sonra ikimizde rahatlamıştık gerçi ben yine yalan söylemek zorunda olmanın verdiği baskıyla ne kadar rahat olabilirdim orası da tartışılır bir konu ama

_Daha iyi misin

_Evet teşekkür ederim abicim

_Ne demek

_Pekâlâ madem olan olmuş bize de ayak uydurmak düşer sonraki kontrole gelişimde çocuklardan oluşan bir orduyla gelicem rengarenk kalemlerle resim çizsinler koluna

_Hahaha Mert abi onları başıma toplama ama sen ne çizmek istersen çiz

_Bakarız bakalım

_Ağrın falan var mı

_Aslına bakarsan çok canım acıyor

_İğne yapmamı ister misin

_Bunu benden büyük ihtimalle ilk ve son kez duyuyorsun ama evet