တစ်ဆစ်ဆစ်ထိုးကိုက်လို့နေတဲ့ ခေါင်းကိိုဖိကိုင်ရင်း အခန်းတွင်းကအပြင်ဆင်ကို သူသတိထားမိလို့ကြည့်မိတော့ သူဆွန်မင်းအခန်းထဲကိုရောက်နေခြင်းဖြစ်သည်။ ဘယ်လိုလုပ်သူကဆွန်မင်းအခန်းထဲရောက်နေတာလည်း
ဆိုတာကို စဥ်းစားလို့မရသည့်အဆုံး ဟျွန်ဂျင်းကိုယ်ပေါ်ကခြုံထားသည့်စောင်ကို ဖယ်လို့အမြန်ထလိုက်သည်။
အိပ်ယာအဖြူထက်က အနီရောင်သွေးစက်အချို့နဲ့တွန့်ကြေနေတဲ့အိပ်ယာခင်းတို့ကြောင့် သူ့ခေါင်းမီးလောင်သလိုပူထူသွားရသည်။
အဝတ်မဲ့လို့နေတဲ့သူ့ခန္ဓာကိုယ်ရယ်
သူရောက်လို့နေတဲ့အခန်းကြောင့်
စိတ်ကိုလျှော့ချလို့ ဦးနှောက်ကိုအလုပ်ပေးမိတော့ ညကအဖြစ်ပြန်များက အကျည်းတန်စွာ သူ့အာရုံထဲပေါ်လို့လာသည်။ သူအရက်တွေသောက်ပြီး ဆွန်မင်းအပေါ်ကို မလုပ်သင့်တာတွေလုပ်မိသွားတာဘဲ
ကြမ်းပြင်ပေါ်ကအဝတ်စားတို့ကိုအမြန်ဝတ်ဆင်လို့ သူအောက်ထပ်ကိုအမြန်သွားကာဆွန်မင်းကိုလိုက်ရှာလိုက်သည်။ သူ့ကိုစိတ်ဆိုးပြီးထွက်သွားတာတော့မဟုတ်ဘူးမလား။ သူမှားတာသူသိတာမလို့ ဆွန်မင်းစိတ်ကျေနပ်တဲ့အထိ တောင်းပန်ချင်ပါသည်။
မီးဖိုခန်းထဲကအသံတို့ကြောင့် မီးဖိုခန်းထဲကိုဝင်လိုက်တော့ မြင်လိုက်ရတဲ့ကျောပြင်ငယ်ကြောင့် သူသက်ပြင်းတို့ချလို့ စိတ်အေးရတော့သည်။
ထွက်သွားပြီထင်နေတာ
"ဆွန်~ဆွန်မင်း"
ဟျွန်ဂျင်းထစ်ထစ်အအနဲ့ခေါ်သံကိုကြားတဲ့ဆွန်မင်းက လှည့်လို့ကြည့်လာသည်။ တည်ငြိမ်လွန်းတဲ့မျက်နှာ ညိုးငယ်လွန်းတဲ့အကြည့်တွေက သူ့စိတ်ကိုနေရကြပ်စေသည်။
"ကိုကိုနိုးလာပြီလား ရေချိုးတော့မလား ကျွန်တော်ရေမစပ်ရသေးဘူး ခဏစောင့်ပေးဦး သွားစပ်ပေးမယ်"
သူ့ကိုမကြည့်ပါဘဲ ရှောင်ဖယ်ကာ ဘေးထွက်သွားဖို့ပြင်နေတဲ့ ဆွန်မင်းကို လက်ကောက်ဝတ်ကိုအသာဆွဲလို့
သူနဲ့မျက်နှာချင်းဆိုင်စေလို့ စကားစလိုက်သည်။
"ခဏနေပါဦး ကိုယ်မင်းကိုပြောစရာရှိတယ်"
YOU ARE READING
LOSER(Seungjin or Hyunmin)
Fanfictionခင်ဗျားကြောင့်ငါခံစားခဲ့ရသလို ခင်ဗျားရဲ့ညီကိုလည်းငါ့ကြောင့်ဘဲ ခံစားရအောင်လုပ်ပြမယ် Hwang Hyunjin ငါတောင်းပန်ပါတယ် ငယ့်လိုဖြူစင်တဲ့ကလေးတစ်ယောက်အပေါ်မှာ နာကျင်မူ့တွေမပေးပါနဲ့လားကွာ Kim Jeongin ကိုကိုကဟန်ဆောင်နေတယ်ဆိုရင်တောင် ကျွန်တော်ကသိပ်ချစ်တာမို့...
