AKSİLİK

44

Tam olarak beş hafta.

35 gün...

840 saat...

Gurur'u beş haftadır görmüyordum.

O gün dediklerinde tamamen ciddi olduğunu belli edip beş hafta karşıma çıkmamıştı.  

O gün bizim eve gelmeyip kendi evine geçmişti bende eve gidip odama geçmiştim, abim neyim olduğunu sorup durmuştu ama geçiştirmiştim. Gurur'un nerede olduğunu kimse bilmiyordu.

Okula da gelmiyordu ama babasından torpilli olduğu için devamsızlığı siliniyordu, yoksa şimdiye çoktan sınıfta kalması gerekirdi.

Şimdi otuz altıncı gündeydim.

Yataktan zorlanarak kalkıp üzerini açmış bir şekilde yatan abime bakıp hafifçe tebessüm ettim. Şu an hayattaysam bu abim içindi, onu yalnız bırakmamak için yaşıyordum.

Banyoya girip işlerimi hallettikten sonra mutfağa gittim. Keşke gitmeseydim.

Babamı ve bir kadını öpüşürken görmüştüm. Gözlerimi kocaman açıp hızla görmemiş gibi yaptım ve koşar adımlarla odama geri döndüm.

Babam bir hafta önce eve dönmüştü, iş nedeniyle yurt dışına gittiğini söylemişti ama tabi ki inanmamıştım.

Abimi hızla dürttüğüm esnada birden kafasını kaldırmasıyla korkudan afalladım.

-"Ne yapıyorsun Ceylin?"

-"Ödümü kopardın abi."

-"Sabah sabah ne oldu?"

-"Abi babam biriyle öpüşüyor."

-"Ne?"

Kaşlarını çatıp hızla yataktan kalktı ve kapıya doğru yöneldiği esnada kolunu sıkıca tutup aklımda ki fikri söyledim.

-"Biz bu evden gitmek istemiyor muyuz?...Yasal olarak yaşım tutmuyor, onlar bizim ailemiz. Yaptıkları yanlışları mahkemeye sunarsak ve elimizde kanıt olursa gidebiliriz buradan...Babamın fotoğrafını çekelim."

Abim birkaç saniye durup gülümsediğinde saçlarımı karıştırdı ve övgü niteliğinde birkaç kelime söyleyip telefonunu aldı.

Sessizce odadan çıkıp mutfağın yanında ki duvarın orda beklediğimizde abim kafasını yavaşça uzatıp onlara bakmıştı.

Dayanamayıp bende başımı uzattığım sırada babamın kadını mutfak tezgahına çıkartmış ve sert bir şekilde öptüğünü gördüm. Kadının giydiği gömleğin düğmeleri çoktan açılmıştı. Bu açıdan yüzleri çok netti.

Abim oyalanmadan telefonunu açıp birkaç fotoğraf çektikten sonra videoya çekmeye başladı. Bana bir yıl gibi süren birkaç dakika sonunda bitmişti.

Abimin telefonunu bana uzattığını görüp hızla elinden alıp pijamamın cebine koydum ve bakışlarımı abime çevirdim.

-"Baba?"

Anında yüzüne yerleştirdiği masum çocuk ifadesini görmemle duraksadım. Abimden iyi oyuncu olurdu he.

Babam kadından uzaklaşıp karşımızda öyle şaşkınca baktığı sırada gözlerimin dolması bir olmuştu. Ben bu senaryoyu zaten daha önce yaşamıştım.

-"Oğlum-"

-"Yine mi?"

Gözlerim kadına kaydığında bu sefer tanıdık olmadığını fark ettim, daha sonrasında babamın öpüşmekten hafif morarmış dudaklarına baktığımda aklıma Gurur gelmişti.