Lost Love In Silence | College Series 1

Chapter 10

"Anak, may bisita ka ata sa labas?" Agad na tanong ng mama ko habang pumapasok sa kwarto.

I was immediately surprised because if Angel were to visit, mom would not come here. At papasok na lang din basta-basta si Angel dito. Pero sino kaya ang taong iyon?

"Bisita? Wala naman ang message sa 'kin na may pupunta," Agad akong tumingin sa labas ng bintana...

Anak ka nampucha! Sila Hiro at Andre...?

Agad akong nagpanic at hindi alam ang gagawin. Ilang linggo ko na silang hindi nakakausap at paano ko ipapaliwanag?! Ayokong pag-usapan ang nangyari sa akin, I'm also trying to heal from my trauma!

"Ma, p'wede bang sabihin mo na lang sakanila na wala ako? Please, ma..." I pleased my mom, but she smiled at me and softly held my shoulder.

She smiled warmly. "Anak, kaibigan mo sila... naiintindihan ko na ayaw mo makakita ng mga lalaki. Pero-"

Pinutol ko siya. "Pero kaibigan ko sila? Ma, alam mo kung anong nangyari sa'kin, 'di ba?" I mumbled a question while frowning.

My mother sighed. "I know... but you can't just run away forever. No matter where you go, anak. May makikita ka't makikitang lalaki sa paligid mo."

Lumalim ang paghinga ko, habang nanunuyang tumingin kay mama. "Ma, don't tell me you don't care? Hindi mo alam ang pakiramdam na nandoon ka! Na ikaw ang binababoy ng mga lalaking hayop na yun pero wala kang magawa!" sigaw ko habang galit na galit na nakatingin kay mama.

Oo nga pala, halos nakalimutan ko rin na laging wala si mama para makita ako sa pinakamasamang estado ko sa loob ng bahay na 'to.

"Huwag mo akong sinisigawan, Maxine, nanay mo ako, at hindi mo alam ang nararamdaman ko!... Biktima ako ng kababuyan ng tatay mo!"

Malakas na sigaw sa akin ni mama na sobrang ikinagimbal ko.

Pagkatapos ng mahabang segundong katahimikan...

Agad kong tinawag ang mga katulong at sinabihan silang sabihin kay Hiro at Andre na wala ako sa bahay. Nakaupo si mama sa kama habang pinagmamasdan ko ang pag-alis ng dalawa sa harap ng balkonahe namin.

Si mama ay tahimik na nakatingin sa kanyang mga paa na parang bata, habang ako ay galit na galit na tinanong kung ano ang kanyang nabanggit kanina.

"Your dad is a rapist, Maxine." Mahina ang sagot niya sa akin ngunit malinaw pa rin.

Tinakpan ko ang bibig ko sa rebelasyon at napaluhod ako. Walang tigil ang paggalaw ng butas ng ilong ko at nakatingin lang ako kay mama na parang nakakita ng multo.

Nagpatuloy sa pagsasalita ang mama ko at tuluyan na rin siyang napaiyak.

"Ma, bakit hindi mo sinabi sa akin ng maaga? Bakit ngayon lang?" I hesitated to ask and hope for the right answer.

Mom looked at me and cried even harder. "Dahil ipinanganak ka na... bakit ko sasabihin sayo ang lahat? Para saan?"

When mom answered, I cried. I am the result of my father's evil. And since I was born, mom had no choice but to accept me.

I have too much going on. First, when Andre and I suddenly crossed paths, I suddenly found out that he had a girlfriend, Baldo's molestation of me... Now it's mom's turn.