Chapter 2:
ရွှယ်ယုံ မင်းတကယ်ကြီး ရှက်နေတာလား....
ဓါတ်လှေကားက 51ထပ်တွင် ရပ်သွားသောအခါ ရွှယ်ယုံ ဓါတ်လှေကားထဲမှ ထွက်လာခဲ့သည်။
အတွင်းရေးမှူးလေးက လှုပ်ရှားသံများကို ကြားသောအခါ မော့ကြည့်လာခဲ့လေသည်။ ရွှယ်ယုံဖြစ်နေကြောင်း မြင်လိုက်သောအခါ အလျင်အမြန် ထရပ်လာခဲ့ပြီး လက်များကို ဝမ်းဗိုက်ရှေ့တွင်ယှက်တင်ကာ ပြောလာခဲ့သည်။
"မစ္စတာရွှယ်... မင်္ဂလာနံနက်ခင်းပါ"
ရွှယ်ယုံက ရပ်သွားပြီးနောက် အေးတိအေးစက် လေသံဖြင့် မေးလိုက်သည်။ "ချူရှောင်းရန် ရှိလား"
အတွင်းရေးမှုးက စကျင်ကျောက်သားကြမ်းပြင်ကိုသာ စိုက်ကြည့်နေပြီး မော့မကြည့်ရဲပေ။ "ဥက္ကဌချူက အခု ရုံးခန်းထဲမှာ ရှိနေပါတယ်... ကျွန်မ လိုက်ပို့ပေးရမလားရှင့်"
"အင်း"
အတွင်းရေးမှူးလေးက ရွှယ်ယုံရှေ့မှ ခပ်မြန်မြန် ထရပ်ကာ လမ်းကို ဦးဆောင်လာခဲ့ပြီး စကားတစ်ခွန်းမှ မပြောရဲပေ။
သူမက ရှင်းယောင်တွင် အလုပ်လုပ်ခဲ့သည်မှာ ကြာမြင့်လှပြီ ဖြစ်ပြီး ရွှယ်ယုံ ဥက္ကဌချူကို လာရှာခြင်းမှာ ပထမဆုံးအကြိမ် မဟုတ်သော်လည်း ထိုသူကို မြင်ရသည့်အချိန်တိုင်း ကြောက်ရွံ့မှုကြောင့် နှလုံးခုန်သံများ မြန်ဆန်လာလေ့ရှိသည်။ကောလဟာလများထဲမှ ဥက္ကဌရွှယ်၏ ရင်သပ်ရှုမောဖွယ် ချောမောလှသော မျက်နှာလေးကိုမူ သူမ သေချာပင် မမြင်ဖူးသေးပေ။ အကြောင်းမှာ တစ်ဖက်လူ၏ အရှိန်အဝါများက အတော်လေး ဖိနှိပ်နိုင်သည့်အတွက် သူမမှာ ခေါင်းလေးပင် မမော့ရဲပေ။
ရုံးခန်းတံခါး ပွင့်သွားသည်နှင့် ရွှယ်ယုံက မျက်လုံးပင့်ကာ ခုံနောက်တွင် ထိုင်နေသူကို ကြည့်လိုက်သည်။ ထင်ထားသည့်အတိုင်း ထိုသူက မေးကို မော့ကာ အိပ်နေပြန်လေပြီ။
ရွှယ်ယုံက စားပွဲကို လက်ဖြင့် ခေါက်လိုက်သည်။ "ဆရာ မင်းကို ခေါ်နေတယ်"
"ဘယ်မေးခွန်းလဲဗျ" ချူရှောင်းရန်က ခပ်မတ်မတ်ထရပ်လိုက်သည်။ တစ်ခဏမျှ ရှုပ်ထွေးနေပြီးနောက် သူ ဒေါသထွက်လာရတော့သည်။
BINABASA MO ANG
ကျွန်တော်ကဆင်းရဲတယ်လို့ကြားမိတယ်
RomancePaid GP နဲ့ သိလိုသမျှကို wallထဲက About မှာတင်ပေးထားတဲ့ IQ team page messengerလေးကနေ မေးပေးပါရှင့်
