Chapter 3

123 16 0
                                    

Chapter 3
အဲဒီအသံပဲ

အိမ်တွင် တစ်ရက်တာ အနားယူပြီးနောက် ယွီနျန်က ဟင်းများ ကိုယ်တိုင် ချက်ကာ ကိုယ့်ကိုယ်ကို ကျွေးမွေးပြုစုလိုက်သည်။
သူ ရှင်းယောင် အဆောက်အအုံသို့ ရောက်သောအခါ မနက် ခြောက်နာရီထိုးလေပြီ။

မုန့်ယွမ်က လက်ထဲတွင် အချိန်ဇယားစာရွက်ကို ကိုင်ကာ လမ်းလျှောက်ရင်း ပြောပြလာခဲ့သည်။

"အတန်းတွေက နေ့တိုင်း မနက် ရှစ်နာရီမှာ စပြီး ညရှစ်နာရီမှာ သိမ်းမယ်... ပြီးရင် နေ့လည်မှာ နှစ်နာရီ နားချိန်ပေးမှာ... အကသင်တန်းက မနက်ပိုင်း... အဆိုသင်တန်းက နေ့လည်ပိုင်း... ညနေကျရင် မင်းလုပ်ချင်တာ လုပ်လို့ ရမယ်... လုပ်နိုင်မလား..."

ယွီနျန်က အချိန်ဇယားကို အလွတ်ကျက်ထားပြီးသား ဖြစ်သည်။ ထိုစကားများကို ကြားသောအခါ ပြန်ဖြေလိုက်သည်။ "ကိစ္စမရှိပါဘူး... လုပ်နိုင်ပါတယ်"

မုန့်ယွမ် အချိန်ဇယား စာရွက်ကို ကိုင်ကာ သက်ပြင်းချလိုက်လေသည်။ "မင်း မလုပ်နိုင်လည်း လုပ်ရမှာပဲ... ငါတို့မှာ အချိန်အများကြီး မရှိတော့ဘူး... ငါးရက်ကြာရင် 'သဘာဝရဲ့ သံစဥ်'ရှိုးက ဟယ်ချိုးပိုင် မင်းကို လာတွေ့လိမ့်မယ်... ငါ သူ့ကို ဆက်သွယ်ထားတာ ဒီလောက်ထိပဲ... မင်းရွေးခံရတာ မရတာက မင်း အပိုင်း ဖြစ်သွားပြီ"

ယွီနျန် ထိုအရေးကြီးအချက်ကို နားလည်နေကြောင်း တွေ့လိုက်ရသည့်အခါမှသာ သူ ထပ်မပြောတော့ဘဲ စာရွက်ကို ထိုးပြလိုက်လေသည်။ "အထပ်30ကနေ 35ထိက လေ့ကျင့်ရေးအခန်းတွေချည်းပဲ... 307နဲ့ 337က ငါ့နာမည်အောက်မှာ... ဒီရက်တွေထဲ လျှောက်ပြီး ပြေးလွှားမနေဘဲ ဆရာတွေ ပြောတာ နားထောင်ပြီး လေ့ကျင့်နေ"

ယွီနျန် လက်ခံသည့်ဟန်ဖြင့် ခေါင်းငြိမ့်ပြလိုက်သည်။ မုန့်ယွမ် အသေအချာ ပြောလာသည့် "လျှောက်ပြီး ပြေးလွှားမနေနဲ့" ဟူသော စကား၏ နောက်ကွယ်တွင် အကြောင်းပြချက် တစ်ခု ရှိလိမ့်မည် ဖြစ်ကြောင်း သူ ခန့်မှန်းမိသည်။ သို့သော်လည်း မုန့်ယွမ်က များများ စားစား ပြောပြမလာသဖြင့် သူကလည်း ထပ်မမေးတော့ပေ။ ဤအခိုက်တွင် အရေးအကြီးဆုံးအချက်မှာ အတန်းများ၍ ကောင်းကောင်း လုပ်ဆောင်ရန် ဖြစ်သည်။

ကျွန်တော်ကဆင်းရဲတယ်လို့ကြားမိတယ်Where stories live. Discover now