Çocukken aynı mahallede büyüyen Asil Doğa ve Yağız birbirlerinin ilk aşkıdır ama Doğa'nın taşınması sonucu çok küçükken yolları ayrılır.
Yıllar sonra karşılaşan Yağız ve Asil Doğa, birbirlerine karşı bir müddet platonik kalır. Asil Doğa küçükken ka...
Merhaba, iki haftalık aramızdan sonra tekrar buluştuk. Benimde aktifliğimin az olmasından kaynaklı bölümlerin aktifliği çok az bu da beni gerçekten üzüyor bu yüzden yeni bölüm için bir süre bölüm sınırları koymaya karar verdim. Bu şekilde iki taraflı daha aktif olacağımızı düşünüyorum.
Bölüm sınırı: 300 vote, 400 yorum (satır arası)
Şimdi keyifli okumalar dilerim <3
GÖKYÜZÜNDEN SIZAN NOTALAR
Bengü - Saygımdan
DKTT - Dilerim ki
Şebnem Ferah - Bu Aşk Fazla Sana
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Yıllar önce, Ağustos ayı.
"İnsanlar da gidebilir." Dedi Yağız. Doğa ile çimenlere oturmuş nefesleniyorlardı. İkisi de sabahtan beri top oynadıkları için çok yorulmuşlardı. Normalde Doğa'nın oyun oynamaya niyeti yoktu ama Yağız çağırdığı için koşa koşa inmişti çünkü onu çok seviyordu. Yağız da annesinin sözlerini duyduktan sonra hemen evden çıkıp iki ev ötesinde duran eve koşmuştu çünkü bugün Doğa'nın babası iş için yurt dışına gitmişti ve Doğa babasına çok düşkün bir kız çocuğuydu bu yüzden çok üzgündü. Yağız onun üzülmesini istemiyordu.
Doğa babasının ne zaman geleceğini bilmiyordu bu yüzden onu her gün belirsizlik içerisinde daha çok özleyecekti.
"Evet, gidebilirmiş." Dedi Doğa çimlere dokunup onları kendine doğru çekerken. "Biz buradayız." Dedi Yağız elindeki topu çimlerin üzerinde sektirip. "İrem var, Berksay var, Mirza var. Birlikte oynarız." Doğa başını sallayıp kocaman gülümsedi. "Biliyorum." Eğilip Yağız'ın yanağına bir öpücük bırakınca hemen geri çekilip omzuyla yüzünü kapatmaya çalıştı çünkü gülmeye başlamıştı.
Aynı şekilde Yağız da güldü çünkü Doğa onun yanağını öptükçe o çok mutlu oluyordu.
Şimdi.
Bir anda gözlerimi açınca ne olduğunu anlamaya çalıştım. Yüzüme güneş vuruyordu ve kolumdaki saat durmadan ötüyordu. Elimi hemen kaldırıp kalbime koydum ve gözlerimi yumdum. Neden bir anda kalbim bu kadar atmaya başlamıştı ki?
Sadece bir rüya görmüştüm. Belki de babam yüzünden bu kadar etkilenmiştim çünkü rüyamdaki kızın babası onu bırakıp gitmişti ve arkadaşı onu teselli ediyordu. Bilinç altıma o kadar Yağız'ı koymuştum ki küçük kızı bile teselli eden Yağız'dı. O küçük kız da bendim... Rüyalarımda bile beni teselli etmeye çalışıyordu.
Gözlerimi açıp etrafa baktığım an bu odanın yabancı bir oda olmadığını anladım. Burası Yağız'ın odasıydı...
"Neyim ben senin için?" Beynimde dün gece yaşananlar cirit atmaya başlayınca yavaşça doğrulup yüzümü tuttum. "Nerede ruj izi..." Dün Yağız'a söylediklerim aklıma geldi.
