GÖKYÜZÜNDEN SIZAN NOTALAR

7.BÖLÜM.

GÖKYÜZÜNDEN SIZAN NOTALAR

Pera - Boş Kalp

7.BÖLÜM.

İnsanlar genellikle kalpleri kırıldıkları zaman onu sevdikleri kişinin kırdığına inanmak istemezler. Bu tıpkı rüya esnasında gerçeklik ipinin üzerinde kıvrak bir şekilde hareket yapmaya benzer. Bütün gerçekler uyanıp tavana baktığın o kısa sürelik zaman dilimi kadar kırıcı ve uzun. Belki de kısa...

Bir yaz akşamı her şey düzelecek Asil.

Bir elimi yastığımın altına koyup derin bir nefes aldım. Saat neredeyse gece yarısına gelmişti ama ben hala uyuyamamıştım.

Baba...

Arkadan bir çocuk sesi gelmişti, nedense bu çocuk sesi babamın telefonuna yakın bir yerden gelmişti ama nedense sürekli başka şeyler düşünmek istiyordum. Mesela saçmala diyordum kendime. Saçmala Asil, eğer o baba kelimesi babama ithafen olsaydı sen bunu bilirdin diyorum. Eğer bir kardeşin varsa onu bilirdin diyordum kendi kendime nedense bugün bugündür o çocuk sesinin başka birinin çocuğuna ait olduğunu düşünüyordum.

Evet, kendime bunu inandırmak istiyordum.

Oflayıp yastığımın altından telefonumu çıkardım ve şifremi girip galeriye girdim. Galerimde Yağız'ın birkaç tane fotoğrafı vardı. Onların hepsini tabii ki de sosyal medyadan temin etmiştim. Hepsi İrem'in storylerinden aldığım sslerdi. Aslında bu yaptığım hiç doğru değildi hatta hiç ama hiç değildi ama bilmiyorum... Bu fotoğraflar benim tek kurtuluşumdu. Kendimi çıkmazda hissettiğim her an bu fotoğraflara bakardım ben.

Mesajlara girip onun profiline tıkladım. Onu tabii ki de telefonuma kaydetmiştim ama henüz onunla mesajlaşmamıştım o yüzden profilin içinde hiç bir şey yoktu.

Çevrimiçi...

NE?

Başımı usulca yataktan kaldırıp alnımı tuttum ve çevrimiçi yazısına uzun uzun baktım. Saat gece yarısını geçmişti ve Yağız şu an çevrimiçiydi.

Kiminle konuşuyordu?

Berksay mı?

Arkadaşlarından biri mi?

Yoksa...

Baş parmağımın tırnağını iki dişimin arasına alıp telefon ekranına baktım. Etraf karanlıktı. Annem ve eşi erken uyumuşlardı çünkü annemin yarın şirketinde denetim olacaktı bu yüzden annem yarın erken gidecekti ve şu an evden çıkan tek ışık benim telefon ekranımın ışığıydı.

Kiminle konuşuyordu ya?

Gecenin 1.32'de

Tırnağımı dişlerimin arasından çekip telefonu kapattım ve yorganın üzerine koyup dışarıya baktım. "Hayret bir şey ya." Önüme gelen saçları başımın arkasına çekip camdan dışarıya baktım. Ufak ufak kar yağıyordu. Kışı seviyordum ama iki haftada bir hasta olmasam güzel bir mevsimdi. Bünyem çok zayıftı, bağışıklık sistemim yok denecek kadar az olduğu için iki haftada bir fix hafta olurdum.

Gerginlik şu anda benim için diz boyuydu.

telefonumu elime alı ekrana baktım ardından şifremi girip profiline tekrardan tıkladım. Biraz bekledim ama çevrimiçi yazısı olmadı sanırım çıkmıştı. Tuttuğum nefesi verip profiline baktım. Bugün tesadüfen profiline bakmak istemiştim ama her gece profiline bakacaktım. Benim adım da Asil Doğa ise onun kiminle mesajlaştığını öğrenirdim.