"ဒီလိုဆိုရင် ဟန်ရှင်းအာကို ဘယ်လိုလုပ်မယ် စဉ်းစားထားလဲ"
"သူက ငါ့လက်ထောက်ပဲလေ။ ငါက ဘာလုပ်ရမှာလဲ"
ပိုင်ချန်သုန်က ချက်ချင်း ခွန်းတုံ့ပြန်သည်။
ထို့ကြောင့် နောက်တစ်နေ့ မနက်ခင်းတွင် ဟန်ရှင်းအာ သတင်းကို မြင်တွေ့သွားပြီးနောက် သူမ ထွက်သွားရန် အချိန်တန်ပြီး ဖြစ်ကြောင်း သဘောပေါက်မိသည်။ ထို့ကြောင့် သူမက နှုတ်ထွက်စာ ရေးသားပြီး ပိုင်ချန်သုန်၏ အိမ်သို့ ကားမောင်းထွက်လာခဲ့သည်။ သူ့အိမ်တံခါးကို တွန်းဖွင့်ဖွင့်ချင်း သူက အိပ်ရာထဲ အိပ်မောကျနေ သေးသည်။ ထို့ကြောင့် သူ့အိပ်ရာဘေးနား စားပွဲခုံပေါ်မှာ စာတင်လိုက်သည်။
"ဒါက ဘာသဘောလဲ"
ပိုင်ချန်သုန်က မျက်မှောင်ကြုတ်ကာ မေးမြန်းသည်။
"ဟိုက်ဟွေ့ဖျော်ဖြေရေးရဲ့ ဝင်ခွင့် စာမေးပွဲ ဝင်ဖြေမလို့လေ။ ဒါကြောင့် ရှင့် ဝန်ထမ်း မလုပ်နိုင်တော့ဘူး။ ရှင်နဲ့ အတူတူ ရှိခဲ့တဲ့ ကာလတစ်လျှောက် သင်ယူသင့်တာ သင်ယူခဲ့ရပါတယ်။ ကျေးဇူးတင်ပါတယ်"
"နေပါဦး။ မင်းကို ထွက်သွားချင်တိုင်း ထွက်သွားနိုင်တယ်လို့ ဘယ်သူက ပြောလို့လဲ"
ပိုင်ချန်သုန် ထထိုင်ပြီး ကြံ့ခိုင်သော သူ့ခန္ဓာကိုယ်ကို ပေါ်လွင်စေသည်။
"မင်း လက်မှတ်ထိုးခဲ့တဲ့ စာချုပ်ကို အသေးစိတ် မဖတ်ခဲ့လို့လား"
"ဟုတ်ကဲ့ ဖတ်ခဲ့ပါတယ်။ စာချုပ်သက်တမ်းက နှစ်၃၀ပါ"
ဟန်ရှင်းအာက တည်ငြိမ်စွာ ပြန်ဖြေသည်။
"ရှင်က နှစ်ရှည် အလုပ်တွဲလုပ်မယ့် လက်ထောက်ကို လိုချင်ခဲ့တာလေ။ ဒါပေမဲ့ ကျွန်မကတော့ ရှင့်လက်ထောက်အနေနဲ့ တစ်သက်လုံး အချိန်မဖြုန်းနိုင်ဘူး။ ကျွန်မမှာလည်း ကျွန်မဘဝနဲ့ ကျွန်မပဲ။ ကျွန်မဖြစ်ချင်တဲ့ ဘဝရည်မှန်းချက်တွေ ရှိတယ်"
"ဟန်ရှင်းအာ၊ ငါက ငါ့တစ်ဘဝလုံး မင်းအနားမှာပဲ တဝဲလည်လည် လုပ်ရင် အချိန်ကုန်နေမယ်လို့ တွေးနေသလား။ ငါ့စိတ်ရှည်မှုကလည်း အကန့်အသတ်နဲ့ပဲ"
ဟန်ရှင်းအာက သူမ၏ခြေလှမ်းများကို ရပ်တန့်လိုက်ပြီး ရင့်ကျက် တည်ငြိမ်သော အမူအရာဖြင့် စကားပြန်ပြောသည်။
"ရှင် မှားနေပြီ။ တစ်စုံတစ်ယောက်ကို တကယ်ချစ်ရင်လေ သူ့ခန္ဓာကိုယ် အတွင်းကလီစာတွေ ဖျက်ဆီးခံရမယ် ဆိုရင်တောင် စိတ်ရှည်ရှည်နဲ့ စောင့်ဆိုင်းမှာပဲ"
အပိုင်း(၄၆၉)
Start from the beginning
