Ariana i Hailie monet to dwie siostry, które tracą matkę i babcie w wypadku samochodowym. Obie trafiają do swoich obrzydliwie bogatych braci, którzy skrywają różne tajemnice. Kilka dni po przyjeździe nastolatek w życiu starszej Ariany zaczynają się...
Obudziłam leżąc samotnie na moim łóżku. W nocy zdążyłam nawet posprzątać wszystkie papierki. Nie chciałam widzieć mojej przyjaciółki, która będzie pewnie w świetnym humorze po nocy z moim braciszkiem. Ubrałam się i umalowałam. Na dół zeszłam sama nadal ze łzami w oczach. Modliłam się, a by na dole nikogo nie było. Chyba o 5:30 wszyscy powinni spać? Byłam sama. Wzięłam chusteczkę i wydmuchałam nos. Wstawiłam kolejny post na ig
¡Ay! Esta imagen no sigue nuestras pautas de contenido. Para continuar la publicación, intente quitarla o subir otra.
Ari.Monet
Załamka o piątej nad ranem.
ALEX_Anderson: Dałaś sobie radę <333
Szejnik.Monetek:Wszystko okej?
Charlieeee: Długa przerwa z Rose, Margaret i Nancy. Nie ma bata.
Ari.Monet:Charlieeee widzimy się kochana <3
Zaszlochałam kilka razy i zaczęłam jeść. Przejrzałam się w lodówce. Wyglądam okropnie! Zupełnie nie zauważyłam Vinc'a, który zszedł na dół.
-Ariano?-zapytał.-Co robisz tu o tak wczesnej porze?
-Mam załamkę nerwową.-burknęłam.
-Co się zadziało?-powiedział Vince swoim lodowatym tonem.
-Amy nie spała ze mną tylko z Tonym. Widziałam na jej telefonie, że umówili się na s... nie będę Ci dokańczać. Mamy po prawie 15 lat!-wykrzyknęłam.
-Czeka mnie rozmowa z twoim bratem w bibliotece.-westhnął najstarszy z Monetów.
-Idę do siebie. Pa Vince.-nie dostałam odpowiedzi.
Idąc do swojego pokoju usłyszałam jakieś szeleszczenie. Weszłam i zobaczyłam Tony'ego biorącego chipsy i żelki.
-Czego?-zapytałam opryskliwie.
-Przyszedłem po żarcie.-odpowiedział wzruszając ramionami.
-To oddaj mi przyjaciółkę. Weź tyle żarcia ile chcesz. Ona pewnie jeszcze śpi. Z tego co słyszłam musiała się nieźle zmęczyć.-warknęłąm.
-O co Ci chodzi Ariana!-wybuchnął Tony.
-O co mi chodzi?! Serio się jeszcze nie połapałeś?-zapytałam wkurwiona do granic wytrzymałości.
-Nie. Co się z tobą dzieje?-pytał z niewinną miną.
-Bierz se to żarcie i wypierdalaj z mojego pokoju!-krzyknęłam tak głośno jak tylko mogłam.
-Co ci jest do chole...-i nie dokończył bo popchnęłam go i zakluczyłam drzwi.
Miałam dość! Nie chce zrobić sobie krzywdy! Nie znowu!
Położyłam się z twarzą wymizerowaną od kolejnych łez. Jak bardzo chciałabym się przytulić do mojej mamy! Albo do chłopaka! Zapomniałam nie mam chłopaka! Czy napewno ktoś mnie jeszcze kocha?
