𝐘𝐚𝐫𝐚𝐥ı 𝐊𝐚𝐥𝐩𝐥𝐞𝐫~Draco Malfoy ile Hayal Et

18.Bölüm

🌙🩶İyi okumalar aşklarıımmm! Umarım beğenirsinizzz! Takip edip Vote atmayı unutmayıınnn!!🩶🌙

Sabah uyandığımda Draco yanımda değildi. Aynanın önünde Pansy vardı,hazırlanıyordu.
Yatakta oturur pozisyona geldim.
Adel:Günaydın Pansy!
Aynadan bakışlarını bana çevirerek gülümsedi.
Pansy:Günaydın yıldızım!
Gülüşüm yüzümde donsa da belli etmemeye çalıştım.Yataktan kalkarken,
Adel:Yıldızım? Yeni lakabım mı?
Kıkırdayarak bana döndü.
Pansy:Evet!! Bence mükemmel!! Eskisinin yerine yenisi daha güzel bence, Gökkuşağım.
Dedi eski lakabımı da cümlesine kondurarak.
Kıkırdayarak lavaboya yöneldim.
Adel:Alıştım artık...Sana da birşey bulmam lazım!
Dedim lavaboya girerken. İşlerimi halledip çıktığımda hazırlığı bitmiş,yatağında oturuyordu. Bende kısa mavi bir kot şort ve V yaka siyah bir crop giydim. Dudaklarımı nemlendirip biraz allık sürdüm. Parfümümle hazırlığımı tamamladıktan sonra telefonumu komodinin üzerinden aldım. Pansy ile birlikte odadan çıkıp koridorda yürümeye başladık.

Pansy:Bugün dersler yok,tedavine erken başlayalım. İlaçlarını içmeye başladın mı?
Kafamı sallayarak,
Adel:Evet içiyorum. Kahvaltıdan birkaç saat sonra tedaviye başlarız.
Kafasını sallayarak onayladı.

Büyük salona girdiğimizde her zamanki yerimize,bizimkilerin yanına oturduk. Günaydınlaştıktan sonra kahvaltıya başladık. Tom sakin gözüküyordu. Draco ile kapının önünde ne konuştuklarını merak etsem de sormayacaktım. Ayrıca hala Tom'a kırgındım. ABirkaç bir şey atıştırdıktan sonra ilaçlarımı avucumda toplayıp içtim. Diğerleri de kahvaltısını bitirdikten sonra kütüphaneye gidip biraz ders çalışma kararı aldık.

Kütüphaneye geldiğimizde hepimiz oturduk. Herkes ihtiyacı olan kitabı aldığında derslere odaklanmıştık. Yaklaşık 2 saat boyunca kimse konuşmadan ders çalıştı. 2 Saatin sonunda Blaise söylenmeye başladığında bizde yorulduğumuz için bıraktık. Kitapları yerleştirdikten sonra koridorda yürümeye başladığımızda telefonumun titrediğini hissettim. Cebimden çıkarttığımda mesaj atanın Draco olduğunu gördüm.

Draco'm:Güzelim tedavine artık başlayalım. Yorgun olduğunu söyleyip odana çık ben diğerlerini halledip geleceğim,birlikte ormana gideriz.

—Tamamdır bebeğim. Carlos en fazla 2 kişi demişti ama 3 kişi dursanız sorun olur mu
acaba? Sen,Tom ve Pansy.

Draco'm:Ben Carlos'a sorarım,sen merak etme:))

—Tamamm:)))

Telefonumu tekrar cebime attığımda Pansy'e yukarıyı işaret ettiğimde anladı ve hafifçe kafasını salladı.
Adel:Ben biraz yorgunum,odama çıkacağım.
Tom bakışlarını bana çevirdiğinde o da anlamıştı.
Pansy:Birlikte çıkalım,bende yoruldum. Ders beynimi bunalttı!
Diyerek yanıma geldi. Tom bana bakarak.
Tom:Tamam güzelim. Görüşürüz...
Cevap verme gereği duymadan Pansy ile merdivenlere yöneldik.
Pansy:Tom'a hala sinirli misin?
Omuz silktim.
Adel:Evet ve haklıyım. Her zaman fevri davranıyor.
Pansy kıkırdadı.
Pansy: "Dedi" Fevri kardeşi...
Ben de güldüm. Koridorda yürümeye devam ederken bize doğru gelen Angela ve Daphne'ye bakarak Pansy'e fısıldadım,
Adel:Off başlıyoruz yine!
Pansy cevap vermedi. Yanlarından geçecekken Daphne kolumu tutarak beni durdurdu. Sinirle kokumdaki eline ve yüzüne baktım.
Adel:Elini bir yerlerine sokmamı istemiyorsan çek Parker!
Pis pis gülümseyerek kokumu daha da sıktı.
Daphne:Yapabiliyorsan yap!
Kolunu tutup çevirdim ve karnına dizimle vurarak arkasına geçtim,kolunu beline yaslayarak kulağına sinirle fısıldadım,o sorada inliyordu.
Adel:Bizden uzak durmazsan hiç iyi şeyler olmaz Parker! Aklın biraz olsun varsa ne bana ne de arkadaşlarıma bulaşma!
İtekleyerek uzaklaştım. Sendeleyerek yere düştü. Angela gemen yanına eğildi.
Angela:İyi misin Daphne?!
Daphne sinirle bana bakıyordu. Acıyan kokunu eliyle ovuyordu. Sinirle hırladı,
Daphne:Bir daha bana dokunmaya cüret etme pislik!
Sinsice gülümsedim.
Adel:Bu senin elinde,bizden uzak dur!
Ayağa kalkarak tam karşımda durdu. Kulağıma yaklaşarak sadece benim duyabileceğim şekilde fısıldadı,
Daphne:Draco'yu elinden alacağım, göreceksin! Draco'yu elde ettiğim an kapımda ağlayacaksın! Onunla birlikte olacağım,benim bedenimde o-
Duymaya artık tahammül edemeyince saçlarını tutarak çektim, inleyerek kafasını arkaya attı. Bende kulağına fısıldadım,
Adel:Böyle bir şey yaşanmayacak o.uspu! Böyle bir şey olduğu an nefesin kesilecek! Öldürürüm seni! Duydun mu?!
Tekrar yere fırlattım. Arkamı döndüğümde etrafımıza toplananları umursamadan Pansy ile onları arkamızda bırakarak odamıza çıktık. Sinirden Pansy'nin bana söylediklerini duyamıyordum ya da kalp atışlarım yüzünden duyamıyordum. Bilmiyorum.