𝐘𝐚𝐫𝐚𝐥ı 𝐊𝐚𝐥𝐩𝐥𝐞𝐫~Draco Malfoy ile Hayal Et

8.Bölüm

🌙İyi okumalarr! Vote atıp takip etmeyi unutmayınn!🩶🌙

Kendi kendime sinirle söylenerek odama girdim,pijamalarımı giyerek yatağıma girdim....Uzun süre uyuyamadı,zaten uyumak istemiyordum.Pansy'nin odaya gelmesini ve uyumasını bekliyordum.Daha sonra Astronomi kulesine çıkabilirdim.Bunları düşünürken Pansy sessizce odaya girdi,gardrobun kapağının açılmasından pijamalarını giyindiğini anladım.Yatağa girdiğinde uyumasının fazla uzun sürmeyeceğini bildiğim için kısa bir süre bekledim.Sessizce yataktan kalkarak telefonumu aldım ve odadan çıktım.Astronomi kulesine geldiğimde bu sefer Draco benden önce gelmişti.Bir şey söylemeden yanına oturdum,bana bakıyordu ama ben bakışlarımı manzaradan çekmiyordum.
Draco:Selam...
Sonunda bakışlarımı onun mavilerine çevirdiğimde kaşlarımı çatmama sebep olan kızarmış gözleriydi.Ağlamış mıydı?
Adel:Selam...iyi misin?
İç çekerek önüne döndü.
Draco:Boşver,kendi dertlerin dururken bir de benim yükümü omuzlarında taşıma...
Onu bu denli üzen şeyi gerçekten merak ediyordum.Üzerine gitmek istemesem de içine atarak kendini daha fazla üzmesini istemiyordum,
Adel:Derdin bana yük olmaz.Seni üzen her neyse bu beni ve diğerlerini de üzer...seni bu şekilde görmek bizi üzer.
Mavilerini bana çevirdiğinde yutkunmakta zorlandım çünkü onu ilk kez dolu gözlerle görüyordum.Ne olduğunu ölesiye merak ediyordum.Onun üzülmesini gerçekten de istemiyordum ama anlatmadı için üstüne de gidemezdim.
Draco:Başka şeyler konuşsak?
Derin bir nefes alarak kafa salladım,
Adel:Pekala sen nasıl istersen...mesela...
Düşünürken yine aklıma delice merak ettiğim o konu geldi,
Adel:Bugünkü derslerin hiç birine neden girmedin? Nereye gittin?
Gülümsedi buruklukla,
Draco:Küçük bir işim vardı,onu hallettim.
Bir şeyler vardı ama ne olduğunu çözemiyorum.Kaşlarımı çattım,
Adel:Küçük bir iş dediğin 6 ders saati sürdü Draco,beni kandıramazsın.
Gözlerimi kısarak ona baktığımda güldü,gülüşü beni de gülümsermişti,
Adel:Hadi ama! Gizli bir görevde değildin ya? Neredeydin söyle!
Gülerek kafasını iki yana salladı,
Draco:Şimdi olmaz,zamanı gelince söyleyeceğim....
Merak içinde kaşlarımı çatarken ne olduğu konusunda kendimce tahminler yürütüyordum.Ona bu şekilde bakmam onu güldürüyordu.
Adel:Her neyse!
Diyerek önüme döndüğümde gülüşü kıkırtılara dönüşüyordu,
Adel:Öyleyse tanışalım.Mesela...en sevdiğin renk ne?
Gülümsemeye devam ederek bana bakıyordu,ben de bakışlarımı onun mavilerine çevirdim,
Draco:Eskiden olsa siyah derdim,mavi derdim ama artık kahverengi.
Kaşlarımı çattım,
Adel:Neden kararını değiştirdin?
Gülümsemesi içimi ısıtırken,
Draco:Kahverengini daha çok sevdiğimi fark ettim...
Kafamı salladım,
Draco:Senin?
Mavi gözleri gerçekten çok güzeldi,anneminkilere çok benziyordu...
Omuz silktim,
Adel:Bilmem ki...ya siyah ya da mavi.
Kafasını salladı,
Draco:Her zaman siyah giyinmenden anlaşılıyor.
Gülümsedim,
Draco:Bana kendini anlatır mısın? Şuan ben kendimi düşünmek istemiyorum...
İç çekerek önüme döndüm,
Adel:Peki...ama şuan dürüst olmalıyım,
Tekrardan bakışlarımı ona çevirdim,
Adel:Cool davranışlarından sonra seni bu şekilde görmek beni üzüyor,her ne olduysa o da beni sinirlendiriyor.
Gülümsedi,önüme dönerek kendimi anlatmaya başladım,
Adel:Sevdiklerimi üzen şeyler beni sinirlendirir. Zarar veren şeyler de öyle...
Annem aklıma gelince boğazımı temizledim, küçük olduğum için o zamanlar kimin yaptığı söylenmişti ancak hatırlamıyordum. Eğer kim olduğunu bilseydim nefes almasına izin vermezdim.
Adel:Gerçi artık sevdiğim şeyler de sınırlı,mesela doğum günlerinden nefret ederim,pastalardan,renkli kıyafetlerden,hastalığımdan.Bir de...
Seslice nefes verdim,
Adel: Ben normalde kimseden nefret etmem,birini sevmeyebilirim ama nefret duygusu genelde bana gereksiz gelir. Ancak sadece birinden nefret ediyorum...O kişiyi hatırlamıyorum,hayal meyal görüntüler var beynimde ama onu gördüğüm yerde öldüreceğimi biliyorum. Ha bir de,annemin katilleri...7. yaş günümü bana zehir edenler.
Derin bir nefes aldım,
Adel:Ben küçükken babam katillerin hak ettikleri yere yani azkabana tıktırmak için elinden geleni yapıyordu. Onları öldürmek bile istiyordu ama onu haklı iken haksız duruma düşeceği için kendini tutuyordu. O zamanlar bunun pek farkına varamıyordum, travma geçirmiştim ve günlerim bir odada geçiyordu. Sürekli olarak ataklar geçiriyordum, o yaşımda uykular zehir olmuştu bana...üst üste iki travma yaşamam tedavimi zorlaştırıyor hatta bazı doktorlar "imkansız" diyordu. Buna rağmen babam hala tüm doktorlara ve büyücülere durumu anlatarak bir çare arıyor.
Gözlerim doldu ama saklama gereği duymadan onun gözlerine baktım,
Adel:Biliyor musun ilk travmamda ben daha 6 yaşındaydım... 6 yaşında küçücük bir çocuktum. Herşeyi oyun sanıyordum,anlamamıştım neler olduğunu,onun yaptıklarını anlamamıştım...Canım acıyınca fark ettim. Ama hiç birşey yapamadım...çığlıklarımda boğuldum...
Kendime acır gibi gülümsedim,gözlerimden akan yaşlar sertçe yutkunmasına neden oldu,
Adel:Hiç bir şey yapamadım Draco...
Önüme dönerek akan göz yaşlarımı sildim,ellerim titriyordu. Devam edemezdim,neler olduğunu anlamamıştı ama iyi şeyler olmadığı açıktı.
Adel:Bakma bana beni güçsüz görmeni istemiyorum...
İç çekerek önüne döndü,
Draco:Sen tanıdığım en güçlü kişisin,şu an bile güçlü olabilmen...
Kafamı iki yana salladım,
Adel:Her zaman güçlü olmayı deniyorum çünkü söz verdim...
üzülmeyeceğime,omuzlarımı düşürmeyeceğime,o anları hatırlamadan yaşıyacağıma söz verdim ama bazen yapamıyorum.
Draco:Onca şey olmuşken kimseye belli etmiyorsun, gerçekten çok güçlüsün.
Derin bir nefes aldım,ellerimin titremesini geçirmeye çalışıyordum. Daha fazla konuşmadık, bir süre daha oturup yine konuşmadan odamızın yolunu tuttuk. Her zaman olduğu gibi onun odasının önünde durduk,
Draco:Dün kalbine baskı yapmamanı ve ağlamamanı söylemiştim.
Diyerek güldü,ben de gülerek kafamı salladım,
Adel:Söz vermedim. Verdiğim sözleri tutarım ama söz vermem gerektiğini söylemedin!
Diyerek güldüğümde devam etti gülerek,
Draco: Öyleyse söz ver,ağlamak yok!
Gülümsedim,
Adel:Peki tamam. Ağlamak yok! Söz!
Diyerek kollarımı önümde birleştirince güldü,
Draco:Çok tatlısın...
Bu söylediği beni şoka sokmuştu ama belli etmemek için gülümsedim,tabi kendi söylediğine o da şaşırmıştı ama bunu saklayamamıştı.
Adel:Biliyorum mükemmelim!
Diyerek saçlarımı savurunca güldü,
Draco:Egoist!
Güldüm,
Adel:Bence zorlama yoksa sabaha kadar seninle bu konuda iddialaşabilirim!
Gülerek teslim oluyormuş gibi ellerini iki yana kaldırdı,
Draco:Sustum!
Güldüm,
Adel:İyi geceler!
Diyerek geriye doğru bir adım attım,ellerini indirerek gülümsedi,
Draco:İyi geceler...
Odama girdiğimde sessizce yatağıma yöneldim,hala bugün Draco'nun nereye gittiğini merak ediyordum. Bunları düşünürken kendimi uykunun kollarına bıraktım...