POSSESSIVE SERIES: LORENZO BALTAZAR

PROLOGUE

HINDI ko alam kung nasaan ako. Kanina pa ako takbo ng takbo para hindi nila ako maabutan. Hindi ako pamilyar sa lugar na ito. Pero ang natitiyak ko ay nasa kagubatan ako. Masakit na rin ang paa ko kakatakbo, nagugutom na rin ako at nauuhaw. Hanggang kailan kaya nila ako hahabulin. Nagtago ako sa may malaking puno upang magtago at magpahinga. Ayaw ko na! Yan ang pumapasok sa isipan ko. Pero hindi ako pwede mag pahuli sa mga tauhan niya. Ayaw ko makasal sa isang tulad niya. Isa siyang masamang tao. Nung una ko pa lang sana nalaman ang sikreto niya ay nakaalis ako ng maga sa puder ng lalaking iyon

"Hanapin niyong mabuti? Malilintikan tayo kay Boss!" saad ng isa sa mga tauhan niya.

Isiniksik ko ng mabuti ang sarili ko sa puno na pinagtataguan ko. Pawis na pawis na ako sa sobrang takot na makita nila ako. Kailangan ko talaga makalayo sa isla na ito. Hindi ko alam kung saang lupalop ng mundo ang isla na ito. Pero natitiyak ko na malayo at pribado ito.

Napasinghap ako ng biglang may humawak ng papulsuhan ko. At Isa ito sa mga tauhan ng lalaking iyon.

"Jacob, nakita ko na si Ma'am Lorreine!" saad ng nakahuli saakin at nakahawak ng mahigpit sa dalawang braso ko.

"Ano ba! Parang awa niyo na! Pakawalan niyo na ako! Gusto ko na umuwi!" pagmamakaawa kung sigaw sa mga ito na hindi pinansin ang sinabi ko.

"Alam mo naman na sinusunod lang namin ang utos ni Boss! Pasensya na talaga ma'am Lorraine. Kami malilitinkan kapag di ka namin kasama umuwi." mahabang litanya ni Jacob. Kasabay nun ang paglagay ng panyo na may pampatulog sa ilong ko.

NAALIMPUNGATAN ako ng marinig ko ang marahang pagbukas ng pintuan. Nakaramdam ako ng matinding takot at napausog patungong headboard ng kama.

"Dinalhan na kita ng pagkain! Alam kung gutom kana!" marahang saad nito habang nilalapag sa maliit na lamesa ang tray na puno ng pagkain.

Hindi ako nagsalita at nanatili pa rin ako na takot sa lalaking ito.

"Don't try my patience mi amore! Eat that!" may diing sabi nito. Na mababakas mo ang pagtitimpi sa boses nito.

"Bakit ba hindi mo na lang ako ibalik sa Canada! I don't want to marry a man like you! Your evil!" buong tapang kung sabi. Pero nanatili itong kalmado.

"Kainin mo na yan, bago pa lumamig!" saad nito at hindi pinansin ang sinabi ko.

"AYOKO! GUSTO KO NA UMUWI! PLEASE, LET ME GOO!" garalgal kung sigaw sa kanya.

Medyo nag dilim ang pagtingin nito. Kaya natakot ako ng bahagya pero hindi ko ito pinahalata.

"HINDI PWEDE MANGYARI ANG GUSTO MO, DAHIL BATA KA PA LANG AKIN KANA! YOUR ONLY MINE! MINE!!" sigaw nitong sabi na nagpaiyak saakin.

Wala na ba talaga akong pag-asa para makaalis sa puder ng lalaking ito?

"YOUR OBSESSED WITH ME NA NAISIPAN MO NA IKULONG AKO DITO SA ISLA MO! YOUR EVIL! AT WALANG MAY ARI SAAKIN KUNDI AKO LANG!" sigaw kung bwelta dito habang walang pigil bumubuhos ang masasagang luha ko.

"Called me Obsessed or Evil! BASTA ITO ANG TATANDAAN MO, MI AMORE! YOUR ONLY FCKING MINE! MINE ALONE!" sigaw nitong sabi sabay sabunot ng buhok at labas ng pinto.

Baliw na siya. Kailangan ko makahanap ng paraan upang makatakas ng islang ito. He is so obsessed with me. I don't care at all! Alam kung nagtataka din kayo kung bakit nandito ako sa islang ito. I'm staying in Canada for good. Pero nagbago ang lahat ng yun ng biglang dukutin ako ng mga tauhan ng demonyong lalaking yun. Yes. Hindi kayo nagkakamali ng dinig. I was kidnapped by him and drag me here in unknown island. Nagising na lang ako sa isang kwarto habang nasa harapan ko siya. Haist.

Tiningnan ko ang pagkain na dala-dala ng lalaking iyon. No choice ako ngayon kung hindi kainin ito. Kailangan ko ng lakas para makaisip kung paano ako makatakas sa islang ito.