ÜSTEĞMEN VE AVUKAT KAYA.

Bölüm 23

Kapımı açıp içeri yavaş adımlarla giren eda vardı.

"Öyküm bak o iyi güven bana. Sadece görevdedir ve çekmiyordur."

"Görevdeyim yazmış.."

"Bak işte çok şükür iyi endişelenmene gerek yok."

"Ne zaman gelicek Eda? Ben onu çok özledim gelsin artık lütfen."

Gözlerim dolmuştu bile.

İşte kısa sürede hayatımda çok önemli bir yer edinmişti. Kokusu,gülüşü,iltifatları her şeyini özlemiştim. Ona kırgındım ama onu özlemiştim işte.

Kahrolası 3 günde böyleydim, peki daha uzun görevlere biz kavgalıyken gitse nolurdu düşünmek bile istemiyorum.

Ama kim bilir görevin ne kadar süreceğini..

"Bugün kızlar gelicek eve moralin yerine gelmeli artık bak haberde vermiş Çok şükür iyi durumda artık ağlama üzülme yada yorma kendini."

Toparlanmaya çalıştım ve üstümü değiştirip klasik kıyafetlerden giyim saçımı at kuyruğu yaptım.

Çok sürmeden kızlar geldi.

Biraz toparlandık ve kızlarla film açtık.

İki saatin sonunda film bitmişti.

Hava kararmıştı ve geç olmuştu bu yüzden kızlara burda kalmasını söyledik ve kabul ettiler.

"Eda sen şu Emre'ye yanık mısın doğruyu söyle."dedi Sedef

Ben kahkaha atarken Eda içtiği içecek boğazında kalmıştı.

Biraz öksürdü ve konuştu.

"Yok ya şey ya şey sadece konuşuyoruz öyle."

"Tabi tabi öyle sadece yedi yirmi dört elinde telefon yüzü hep gülüyor falan"

Eda bana kocaman gözlerle bakarken ben ona gülümsemiştim.

"Sinemaya gidelim mi ?"dedi Eda

"Bu saate film mi var ?" Dedim

Aslında saat yediydi ama hiç bu saatlerde gitmemiştim o yüzden değişik gelmişti gözüme.

"Durun bir bakayım 3391 km filmi var mııı" dedi
Heyecanla Eda beni takmamıştı heyecanından.

"15 dakikaya var çabuk hazırlanın gidiyoruuuz."dedi ardından.

Herkes oyalanmadan hazırlandı ve oyalanmadan tekrar yola koyulduk.

Çok sürmeden vardık ve biletlerimizi aldık ve salona girdik.

Filmde yeri geldi güldük yeri geldi gözlerimizden yaşlar aktı ama güzel bir filmdi.

Çıktığımızda hepimiz aç bir vaziyeteydik.

Bu yüzden döner yemeye karar verdik.

Bir yer bulduk ve bol sohbetli bir yemek yedik.

Ve bir kaç saattir hiç bakmadığım daha doğrusu bakmaya korktuğum telefonuma baktım.

Bir tane bile bildirim yoktu. Yine ve yine.

Karar vermiştim yarın askeriye gidecektim.

İyi olduğundan emin olmak istiyordum çünkü içim içimi yiyordu.

Hemen asılmıştı suratım.

Toparlanmaya çalıştım ve kızların sohbetine katılmaya çalıştım.

"Kızlar aslında biz yakında evlenmeyi düşünüyoruz."dedi Eslem.

"Hayırlı olsun ! Yakın bir tarihte mi ?"