ÜSTEĞMEN VE AVUKAT KAYA.

Bölüm 8

Iyi okumalar dileriz.

Doktorun gelmesiyle içinde boğuldum düşünceleri bir kenara bıraktım ve doktoru dinledim.

" Gökhan Kayanın yakınları siz misiniz ?"

" Evet.. Ben annesiyim. Oğlum iyi mi doktor bey ?" Dedi bi kadın ağlamaklı sesle.

Demek annesiydi..

Kadının gözlerindeki endişeyi görebiliyordum. Gözleri kıpkırmızıydı. Bitkindi. Korkuyordu.

" Mermi sıyırmış, önemli bir bölgeye denk gelmemiş. O yüzden kendisi iyi bir durumda sadece şuan dinleniyor. Birazdan oğlunuzu görebilirsiniz." Deri doktor.

Bende anneside rahatlamıştı.

" Allahım şükürler olsun ! " dedi kadın ağlamaklı sesiyle.

Ardından bana baktı.

" Sen.." dedi.

" Sende kimsin güzel kızım ?" Dedi kadın tedirgin ama naif bir şekilde.

" Ben Öykü, avukatım. Gökhan benim komşum. "
Dedim.

Kafasını onayla salladı.

Biraz zaman geçti ve doktor içeri girebileceğimizi söyledi.

Ben beklerim tabiki, annesi varken benim girmem doğru olmazdı.

Bugün burada kalacağını söyledi doktor.

Anneside kabul ederse ben kalacaktım nöbete.

Annesi aşağı indiğinde odaya girdim.

Gökhan bana bakıyordu.

"Hoşgeldin.." dedi yorgun bi sesle.

"Hoşbuldumda.. sen iyi misin ?"

"Gayet iyiyim merak etme. Sen korktun mu ?"

" Hayır, yani sadece endişelendim.Annende endişelendi."

" Annemle tanıştınız mı ?"

" Hayır, kim olduğumu sordu."

" Anneme Feride abla diyebilirsin. O senin neden burda olduğunu anlamak için sormuştur."

"Tamam." Dedim.

İçeri annesi girdi ve beni görüp gülümsedi.

Anneden devam:

İçeri girmemle öykü kızımı gördüm.

Oda endişeliydi. Gökhan bana ondan bahsetmişti.

Ama bu kadar güzel ve kibar bi kız olduğunu bilmiyordum.

Ne yalan söyleyeyim Gökhan'la çok yakışıyordu.

Acaba nerelidir bu kız ? Diye içimden geçirdim.

Ama oğlum bu durumdayken bunu konuşmak doğru olmazdı.

"Nasılsın yavrum benim."dedim gülümseyerek Gökhan'a.

"İyiyim anne merak etme. Hem doktor birazdan gelir o zamanda endişelenmemen gerektiğini anlarsın." Dedi

Ve doktor girdi içeri.

" Evet Gökhan bey, durumunuz iyi fakat bu gece burda kalmalısınız. Biride refakatçı olmalı." Dediğinde öykü kızıma baktım mahçup bir şekilde konuştu.

Öyküden;

"Eğer annende kabul ederse bu gece nöbette ben durucam. Benim yüzümden bu halledesin."

"Kimsenin benle nöbette durmasına gerek yok Öykü. Ne sen nede annem kalmasanızda olur."

"Hayır, hiç uğraşma. Sen böyle bir durumdayken kimse seni yalnız bırakmaz."dedim.

Feride teyze gülümsedi.

" Öykü kızım sen avukatsın işlerin vardır seninde dinlenmen gerek. Ben bakarım biricik oğluma merak etme." Dedi gülerek.

"Feride teyze, işlerim bu sıralar yoğun değil ve zaten patron benim o yüzden hiç merak etme. Gökhan benim yüzümden bu halde ve benim onunla kalmam en doğrusu olur. Lütfen sende eve git dinlen yoksa hem Gökhan hemde ben üzülürüm." Dedim

"İyi peki madem, sanda teşekkür ederim öykü oğlumu yalnız bırakmadığın için. Bir şey olursa bana lütfen haber ver." Dedi ve eşyalarını aldı ve oğlunun kafasına bir öpücük kondurdu.

Bana gülümsedi ve gitti.