ENGEL

22. KAN LEKESİ

"Peki Su nerde?"dedi Aytaç.

"Güvende.Merak etme."

Tıpkı gökyüzü gibi,bizim aşkımız da sonsuzdu..
Hiç bitmezdi,çünkü biz birbirimizi anlamayı öğrenmiştik.

🩷

Eve gelir gelmez duşa girdim.

Duştan çıktığımda Yağız masada oturmuş öylece düşünüyordu.Yan sandalyesinde Mert vardı.Aytaç ile Selim örgütteydi.Geldiğimi görünce "Ee,anlatsana planını yenge.Çok merak ediyorum ve bir an önce harekete geçsek çok iyi olacak."

"Gece geç saatte evlerini basacağız.Aytaç,sen,Yağız,ben,Su ve de babam.Selim de Selin ve Ayşegül de siper alınmasın diye onların yanında kalacak."

"Basıp ne yapacağız peki?"dedi Yağız. "Silah yanımızda elbet bulunacak ama biz daha çok bomba ile hareket edeceğiz.Önce yakınlarda bulunan uçakları var bunların.Önce o uçağa bineceğiz ve bir şekilde haberleri olacak.Uçağa iki kişi binmeyecek ve onlar uçağın yanına gelmek için harekete geçtiğinde ev bombalanacak.Bir kişi de Melisa'nın yanına gidip onu kurtaracak ki Melisa'nın yerini biliyorum."

"Nerede?"diye sordu Mert.

"Kulübede.Kulübe evet ama oldukça büyük.Orda iki korumayla birlikte tutuluyor."

"Bu gece mi yapacağız peki?"dedi Mert.Yağız'ın cevabı ise kısa ve netti. "İki gün sonra."

23.09

Geceydi ve beni uyku tutmamıştı.Balkona geçip sigara yaktım .Birden arkamdan gelen sesle irkildim.

"Teşekkür ederim."

Gelen Yağızdı. "Korkuttun beni,hem ne için?"
Gülümsedi ve sonra da saçımdan öpüp yanına oturdu. "Bugün bana gerçek sevginin anlamak olduğunu öğrettin.Bir ilişkiye sadece sevmek yetmiyor.Anlaşılmak da lazım."

"Beni hep anlayacaksın,anlarsın değil mi?"diye sordum.

Tebessüm etti. "Anlayacağım ama eğer anlayamazsam sen anla beni.Birimiz yapamazsak diğeri yapsın."

"Ya ikimiz de yapamazsak?"

Acıyla gülümsedi bu kez. "O zaman biteriz işte."

Başımı omzuna yasladım saçımı kokladı o da.Sonrasında dudaklarına uzandı dudaklarım. "Seni gerçekten çok özledim."Uzun uzun tutkuyla öptü beni.Sonra çekti dudaklarını. "Sana orada bir şey yaptılar mı?"Çenesine bir öpücük kondurdum. "Merak etme, dokunmadılar bile."

Rahatlamış gibi tekrar öpmeye başladı. Bu kez ben ayırdım dudaklarımı. "Ben çok acıktım ya."
Gülümsedi. "Bende,"Etrafına bakındı. "Ne yesek?"

Düşündüm.Gece gece zahmetsiz ama lezzetli ne yiyebilirdik? "Pasta var muzlu ,yer misin?"dedi.Pastalara bayılırdım. "Çok severim hadi yiyelim."Çatalları aldım o da pastayı çıkardı masaya ve merak edip sordum. "Kimin doğum günü pastası bu?"Güldü. "Kimsenin değil,geçen Badenin canı çekti o yüzden aldık."Sonra da o sordu. "Neli pasta seversin?"

"Ben küçükken yani dokuz on yaşlarındayken kavunlu pasta istedim hep.Ama öyle bir pasta bulamadık,ben küçükken kimse de yapmadı zaten."Hüzünle gülümsedim. "Ama normalde çikolatalı severim,sen?"