^ I Was Made For Loving You - Tori Kelly ft Ed Sheeran
☮ (sorry voor het late hoofdstuk.)
✎ We are the kings and the queens of the new broken scene ~5sos
Luke's gezicht is alleen voor de voorkant te zien doordat de lamp alleen dat stuk verlicht.
"Welkom princess, of moet ik je soms cupcake princess noemen?"
Ik slik.
Waar is Brandon wanneer ik hem nodig heb?
***
Brandon?
Waarom denk ik nu aan hem?
"W-wat moet je van mij?" Angst kan je goed horen in mijn stem. Het water druipt van mijn lichaam af en kan de emmer nog steeds in Luke's hand zien.
"Geld?" is het eerste wat in me opkomt.
Hij schudt zijn hooft en trekt een gemene grijns op.
"Dat verdienen wij wel genoeg."
Verdienen wij...
Oo my cupcake
Hij weet het.
"Hahahaha- ik wist wel dat je het zou snappen." Hij zet een paar stappen vooruit en ik heb zin om achteruit te gaan...
Maar ja, ik kan op dit moment niet veel doen. "Ik had beloofd niks te zeggen! Echt niet!" De tranen zijn moeilijk te bedwingen maar ik houd ze toch in.
Ik merk dat het water voor de helft al gedroogd is. Mijn gedachte gaat alle kanten op. Ik wist wel dat Luke iets deed wat niet mocht, maar dat het drugs was...
"Dat zei de geliefde Brandon ook al..." Zijn griezelige lach kan iedereen de stuipen op het lijf jagen. Hij strekt zijn hand naar me uit en het enige wat ik kan doen is bedenken wat hij er mee kan doen.
"We kunnen alleen niet op je woord vertrouwen..." In één ruk wordt mijn kin omhoog gehaald en wordt mijn beeld weer wazig.
WANNEER STOPPEN ZE IN CUPCAKE NAAM DIE NAALDEN IN MIJN ARM?!
Brandons POV (cuz, why the cheese not .)
Het eerste wat me opviel was dat Lola niet in de klas zat. Oké, je kan denken: Lola komt toch altijd te laat?
Maar dit was al twintig minuten later. Zelfs haar vriendin Kate was er al. Ik weet dat ik geen toestemming heb om Lola te spreken (wat we wel nog deden in de avond..) of te zien, maar ik heb zo'n raar gevoel in mijn maag.
"Gast." Een hand wordt voor mijn gezicht gezwaaid. "Hu, wat?" Ik haal mijn blanco blik af van de saaie geschiedenis les en geef Anton een wenkbrauw. "Je zit al heel de les in je eigen wereldje man, gaat alles goed?"
Ik geef hem een van mijn emotieloze blikken en kijk weer terug naar bord. "Ja."
☕️ Pauze...
Ik gooi mijn telefoon tegen de vlakte en scheld het uit voor verrotte elektronica.
"Brandon!"
Ik draai me om en kan net op tijd een haarborstel ontwijken. "Watte heck?!" geef ik als antwoord terug.
"Vertel me meteen wat je met Lola hebt gedaan, behaarde gorilla!" Ik zie Kate en nog iemand als een sneltrein op me af rennen.
"Waar heb je het ove-" Ik kan net knipperen of ik word -precies naast mijn telefoon- tegen de grond gesmeten.
"Goed om jou weer te zien," knik ik naar mijn telefoon.
Ik wil opstaan en voel nog steeds een voet op mijn borst. "Kan je aub van me gaan?!" vraag ik vriendelijk. Ik lig nu alleen maar op de grond, omdat mijn gedachte al de hele dag naar Lola zijn...
"Alleen als je verteld waar Lola is!" Ik kijk recht in de ogen van Kate en ik kan zien dat ze boos is. Laat me zeggen, Héél boos.
Kate en ik zijn een soort van met elkaar opgegroeid. We leven nog steeds in dezelfde buurt.
"Wow wow, Kate. Ik weet echt niet waar je het over hebt," zeg ik serieus. Ik geef haar een van ik-lieg-echt-niet blikken. Ik geef vandaag wel veel blikken zeg.
Ze kijkt me met gespleten ogen aan en onderzoekt me. "Hij spreekt de waarheid," hoor ik. Ik kijk naar rechts en zie dat zelfde meisje dat met Kate hier naartoe kwam rennen.
Ik herken haar...
Ze stond volgens mij voor de deur van Lola toen ik haar afzette de eerste keer.
Het is misschien maar mijn verbeelding maar het lijkt of ze katten ogen heeft die recht door je ziel heen kijken.
De druk op mijn borst wordt verlicht en ik kan eindelijk opstaan. Ik pak de -niet kapotte- telefoon op en zet hem in mijn zak.
"Wat is hier aan de hand?" Ik kijk van Kate terug naar het meisje met de katten ogen.
Ik voel nog steeds een paar ogen prikken wanneer ik naar Kate kijk. Haar blik kalmeert al een beetje en ze kijkt me bedroefd aan.
"Het is vreselijk Brandon!" Kate slaat haar handen wanhopig door de lucht heen.
Zo herken ik haar weer...
"Gaat dit over Lola?" vraag ik. Is er toch wat aan de hand?
"Iets heel ergs ja, ze is onvindbaar! Nu ga je vast denken: die Kate, die overdrijft gewoon. Maar ik ben echt serieus. Lola kwam vandaag niet naar school."
"Dus?" zeg ik na al haar lap tekst.
"Ik vond ook dat ze eerst overdreef.." Nu praat het meisje naast haar. "We belden net de zus van Lola op en die zei dat ze wel naar school ging. Ze had haar zelf zien vertrekken."
Mijn hart begint luid te bonzen, is Lola vermist?!
***
Hahaha- please don't kill me. Dit heeft zo lang geduurd. Ik heb gewoon nooit de motivatie gehad om ff The cupcake te openen en verder te schrijven :( jaja, Chelsea is een lui kind.
Het volgend hoofdstuk hierna is de epiloog van deel 1! :D daarom is dit hoofdstuk zo kort.
In het epiloog kan ik er dieper in op gaan ;) hoop dat jullie het snappen mijn lieve vogeltjes.
Misschien, heel misschien kan het zijn dat door dit hoofdstuk mijn boek op 10k komt! Ik weet het niet maar hopen mag :)
School is over 1/2 weken en ik ben niet mentaal voorbereid.
Xxx
~Chelsea
JE LEEST
The cupcake princess
Teen Fiction"Waarom kan je niet opschuiven jij bedorven meloen!" "Omdat ik hier graag wil staan Cupcake princess." ~♥ Ontmoet Lola Hansen. Ze heeft maar een doel, haar eigen cupcake zaak beginnen. Op een ochtend als ze naar school wilt gaan, ziet ze hoe een jo...
