ღ H O O F D S T U K 1 4

2.2K 147 25
                                    

^Dit liedje gaf me inspiratie om verder te schrijven :3

HET SPIJT ME. PLEASE. DON'T KILL ME! IK WAS SERIEUS TWEE WEKEN LANG NIET OP MIJN PC OF HAD TIJD GEEN OM TE SCHRIJVEN.

The summer night is like a perfection of thought. - Wallace Stevens

ALLE FLASHBACKS ZIJN POV UIT BRANDON! DE REST IS ZOALS ALTIJD UIT LOLA!

"Weet je zeker dat het genoeg is?" Ik haal een geld rolletje uit mijn broekzak en geef het aan Robbie. Ik zie hem grijnzen van top tot teen. Wacht maar totdat ik hem tegen een kast sla...

"Jup-"

"ALLE CUPCAKES!" Ik schrik en laat het witte zakje vallen. Achter een boom verschijnt opeens een meisje die wegrent.

"Watte?" mompel ik onbegrijpelijk.

Robbie begint te lachen. "Het lijkt erop dat je betrapt bent Brannie boy."

Ik kijk hem met mijn kwade blik aan. Hij negeert het en steekt zijn hand naar me uit. "Prettig zaken met je geda-" Ik sla zijn hand weg en raap het zakje op. Ik heb vandaag een paarse shirt gekozen en Robbie draagt vreemd genoeg en pet.

"Doe de groeten aan Russel van mij!" Hij zwaait even voordat hij wegloopt. Ik geef hem geen antwoord en loop richting school.

Waarom kon Russel niet zijn eigen spullen ophalen?

Einde Flashback

Het stinkt.

Dat is wat ik zeker weet...

De stemmen...

Ik herken ze ergens van.

"Waar brengen jullie mij naartoe?" vraag ik bibberig.

"Een  plek waar je mooie gezichtje niet meer het daglicht ziet." En met die  zin wordt ik voor de zoveelste keer bewusteloos geslagen.

ÉÉN UUR EERDER

"Je houdt dus echt van cupcakes?" Ik knik "Ja, ze zijn mijn lievelingstussendoortjes."

Eigenlijk is het mijn lievelingseten, maar ik wil niet té raar overkomen.

Robbie begint te grijnzen. "Wat?" vraag ik hem. "Niks," zegt hij nog steeds grijzend. Ik rol met mijn ogen, ik snap jongens soms echt niet.

Het is al half acht en we hebben alleen een thee en chocomelk besteld. Jammer genoeg is mijn lievelingszaak nog dicht om half acht.

"Zit je trouwens bij ons op school?" Ik neem een zip van mijn hete chocomelk. Het maakt me gelijk weer warm.

"Nee, ik was gewoon in de buurt." Robbie neemt ook een slok van zijn thee. Ik had van hem wel een koffie verwacht.

"En wat deed je zo vroeg buiten?" vraag ik nieuwsgierig.

"Dat kan ik beter aan jouw vragen," zegt hij. Er verschijnt een ondeugende glimlacht op zijn gezicht. Ik voel de zonnestralen door het raam naar binnen komen. Het is niet druk in het cafétje, maar er zitten wel mensen bezig op hun computer of zijn bezig met andere zaken. "Ik uhm kwam te vroeg naar school?" Urgh, waarom stel ik het als een vraag. Hij begint weer te lachen.

"Ik snap waarom Brandon met je omgaat," zegt hij na het lachen.

Brandon...

"Ben je vrienden met Brandon?" Ik vroeg me al af hoe ze elkaar kende.

Hij trekt een gezicht wat ik niet kan plaatsen. "Als je het vrienden kan noemen..." mompelt hij. Zijn blik staat nu naar buiten gericht.

"Weet je Lola, ik wil je nog bedanken voor die avond."

The cupcake princessWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu