Nightcore | TK

1•Asla pes etmeyeceğim

İlk kurgumuz oldugu için cook heyecanlıyım umarım beğenirsiniz🌺

İyi okumalar💕💕

•giriş bölümü•

***

Yine cehennemden farksız olan evimin koca, saçma bir gösterişle doldurulmuş salonunda sessizce oturmuş, başıma gelecekleri bekliyordum. Annem ve babam tam karşımda bana her zaman ki duygudan yoksun kınayıcı bakışlarını yolluyorlardı.

Sebebi ise açıktı. Onların istediği ve beni zorladıkları hayatı yaşamamak adına her şeyi yapardım. Hayatımı her anlamda kısıtlamış, sadece bir robot gibi istenilenleri yapmam için programlamışlardı beni. Bunu istemiyordum ve inatla onlara engel olmaya çalışıyordum.

Küçükken beni sadece şöhretlerine aracı, çok bilinen ve görkemli ailelerine yakışacak yeni bir süs olarak görmüşlerdi bu yüzdendir ki asla benimle ilgilenmemiş, tüm bakımımı hizmetlilere bırakmışlardı.

Tüm konularda yetenekli olmak için eğitilmiştim.

Ailemin beni asla küçük bir cocuk gibi sevmemesine çok üzülürdüm bir zamanlar fakat  şu an tam tersiydi her şey. Şimdi tek istediğim, beni özgür bırakmalarıydı.

18 yaşımı geçtikten sonra işler tam anlamıyla değişmişti. Annem, babamın büyük şirketinde çalışmanın yanı sıra çok bilinen ve gerçekten yetenekli olan bir dansçıydı. Tüm rakiplerini kıskandıracak kadar güzeldi ve gerçekten kusursuz dans ederdi. Hayatını dansa adamıştı fakat cocuk sahibi olduktan sonra babamla beraber şirket işlerine girmeye karar vermişti. Yine de asla dans aşkından tam anlamıyla vazgeçemezdi.

Ta ki onun için benden bile önemli dans yarışmasında rakiplerinin kıskançlığı yüzünden yaralanana kadar.

Başının üstünde yer alan ışığın tam yere yattığı sırada bacaklarına bırakılmasıyla müziğin sesi kesilmiş, acı dolu çığlıklar sarmıştı her tarafı. Annemin o hali beni her ne kadar sevmeselerde ağlamam için yeterliydi.

Annemin bacakları iyiydi fakat bir daha asla dans edemeyeceğini öğrendikten sonra o asla iyi olamamıştı.

18 yaşımdan sonra sebebini asla anlamadığım bir şekilde nefret ettikleri oğullarının sonunda işe yarayacağını düşünmüşlerdi ve zaten zor olan hayatımı tam anlamıyla bitirmişlerdi.

Artık dans dersleri almaya başlamıştım. Günüm sadece dans etmekle geçiyor,yemek yememe bile izin verilmiyordu. Yediğim tek şey biraz sebze ve açlıktan ölmemem adına nadiren yediğim sağlıklı -tadı çok kötü olan- alıştırmalıklardı.

Dans etmeyi seviyordum ama hayatımın merkezi o olmamalıydı. Bende diğer çocuklar gibi arkadaşlarımla eğlenmek ve istediğim şeyleri yemek istiyordum. Bunun için elimden ne gelirse yapardım.

Yapıyordum da. Kısıtlı ve ailemin kontrolü altında yaşadığım hayatımda, yapabileceğim şeylerde kısıtlıydı. Bu yüzden elimden gelen tek şey dans hocalarımı çıldırtıp kaçırmaktı. Ailem tabi ki bunun farkındaydı. Şu anda zaten her zaman olan nefret dolu bakışlarının sebebi de buydu.

Onlara karşı çıkamayacağımı ve sonucunda  psikolojik, gerekirse fiziksel olarak şiddete magruz kalacağımı hepimiz biliyorduk.

Fakat benim bu süslü hayattaki piyon olmaya hiç niyetim yoktu.  

Sonucunda acı çeken taraf her zaman ben olsam bile en azından mümkün olan imkanlarımla çabalamak, oturup öylece her şeye razı gelmekten çok daha iyiydi.

Asla pes etmeyeceklerdi, eski dans hocalarım nerdeyse ağlayacak raddeye gelmiş olmalarına rağmen şimdi yeni dans hocamı bekliyor olmamız bunu kanıtlar nitelikteydi.

Beraber yeni dans hocamı beklerken, ben ona yapacaklarımı ve onun nasıl kaçacağını düşünüyordum. Sonunda ne olacağı umrumda değildi sadece benim yazdığım veya sebep olduğum bir son olması önemliydi.

Onların yazdığı bir hayatı ve sonu istemiyordum ve bunun için elimden ne gelirse yapacaktım.

Asla pes etmeyecektim.

^^

iyi okumalar umarım beğenirsiniz !!!🎀
(Diğer bölümler gittikçe uzuyor)
Çok klişe falan gelirse kusuraaaa bakmayın 💗