Chapter 52: Unexpected Visit -Part I

186 11 2
                                    

One month later...

It's been a month, yet Anna still feels cold and distant towards Ka. Eduardo and his family - not forgetting Bongbong, as well.

The last time na nakipag-usap sila ay nung hinatid ni Joey si Anna pauwi. Dahil busy halos ang pamilyang Manalo para sa darating na Banal na Hapunan - isa sa mga natatanging okasyon ng Iglesia ng buong April hanggang May, 'di nila maabutan ang isa't-isa due to their conflicting schedules. But they managed to make contact through chats - even though Anna wouldn't reply to their messages.

It's already a Friday afternoon, at kakatapos lang ni Anna yung online classes nila. With Ka. Eduardo and her uncles are at the Templo Central para sa gagawing International Conference ng mga ministro, while Gemma, Dorothy, and Jaime were at school for a program.

*knock knock knock~*

"Anna?" rinig niya yung tawag ng nanay Sanya while knocking on her bedroom door.

"Hmmm... sandali lang," Anna groaned, the sunlight hitting her face as she slowly rose up from her nap, walking towards it at binuksan eto, "Ano po yun, 'nay?" she asks, groggily.

"Pinag-init kita ng sinigang na niluto ng Ka. Lynn." wika ni nanay Sanya, "Oh. Mag-aalas dos na, hija. 'Di ka na naman sumabay sa kanila na kumain? Kanina ka pa nila inaantay, pero..." di tinuloy yung sasabihin niya, Anna shook her head as an answer.

Nanay Sanya sighed and told, "Oh, 'lika na. Samahan kita dun sa baba."

Anna only gave her a light smile as they went downstairs. Nung nasa baba na sila, they were welcomed by the stillness and silence of the room - they could hear a pin drop or the hands of the clock ticking.

"Mukhang busy pa sila at mamaya pa ang uwi ng mga bata. Hayst," Anna muttered under her breath as they walked towards the dining area.

"Salamat po pala, 'nay." sabi niya kay nanay Sanya, tumango naman eto saka nananalangin.

Habang kumakain, lumingon parati ng pabalik-balik si Anna sa main door ng bahay - hoping for someone na bumalik and she can have a company or two to talk her feelings out, but to no avail - sadly.

Sumobra na ba ako sa pagiging ganito? Ginusto mo naman eh, so... Anna asks to herself with eyes welled up in tears as she sighed and continue to eat.

Ever since the revelation, she became hard on herself. Sa loob ng isang buwan, tinuon lang ni Anna yung atensyon niya in fulfilling her duty in Church and school, especially with the graduating season starting to pick up that she wouldn't let the situation affect her place in the rankings.

Hindi siya lumabas ng kwarto niya unlike before. Hindi rin siya sumabay sa kanila na kumain. Lalabas lang siya pag may kailangan - lalo na sa pagtupad niya bilang Mang-Aawit at maytungkulin sa PNK.

And no matter how she tried to maintain a cold facade, she couldn't deny that it made almost everyone - including her classmates and church buddies, are worried about her. Anna would respond with a smile and say phrases such as; "Wala lang 'to." or "It's a long story." or "Hirap ikwento, eh."

Anna can feel nanay Sanya's soft glance, "Ayos ka lang ba, hija?" she asks.

"Mhm-hmn," Anna nodded lightly habang pinigilan niya yung mga luha niya, "Wala lang po eto, 'nay. D-Don't worry." she said, smiling her real feelings away.

"Hmmm... dahil ba sa nangyari nung nakaraan?" Nanay Sanya ask, hindi na lang umiimik si Anna at tumango na lang eto.

Anna let out a sigh and ask, "Sumobra na po ba ako, 'nay?"

Where My Heart Lies BetweenUnde poveștirile trăiesc. Descoperă acum