ေရွာင္းက်န႔္ကိုၾကၫ့္တဲ့ ရိေပၚရဲ့အၾကၫ့္ေတြကအရမ္းႏူးညံ့တယ္။ အေသးစိတ္ေလးကအစတစ္စိမ့္စိမ့္လိုက္ၾကၫ့္ေနတာ။ ေရွာင္းက်န႔္ မုန႔္စားၿပီးေတာ့မယ္ဆိုတာနဲ႔ ေရဘူး သို႔မဟုတ္ အေအးကိုအသင့္လုပ္ထားေပးတာ။ ႏႈတ္ခမ္းဆူမလာခင္ သူ႔အလိုကိုတန္းသိၿပီးတန္းျဖၫ့္ဆည္းေပးတာ။ ဒါေတြကိုျမင္ရတိုင္း ေရွာင္ခြၽမ္းရင္နာတယ္။ ဒီေနရာက သူ႔ေနရာျဖစ္သင့္တာ။ ရိေပၚကဘယ္ေလာက္ႏူးညံ့လဲ။ သိမ့္ေမြ့လဲ။ သူအသိဆံုးမို႔ျပန္ေတြးတိုင္း ရင္ဘက္ႀကီးတစ္ခုလံုးေအာင့္တတ္လာတယ္။ ဒါေၾကာင့္ဦးရဲ့ဆိုင္သစ္ဖြင့္ပြဲမွာ ရိေပၚကိုဖိတ္ၾကားဖို႔ပူဆာခဲ့တယ္။ သူလိုတာဘာမဆိုျဖၫ့္ဆည္းေပးတဲ့ ဦးကရိေပၚကိုရေအာင္ပဲ ဖိတ္ၾကားေပးခဲ့တယ္။ အဲ့အတြက္ေတာ့ဦးကိုေက်းဇူးတင္ေပမယ့္ ေကာက္ရိုးမ်ွင္ေလာက္ေလးဆြဲထားလို႔ရရင္ေတာင္ ရိေပၚကိုဆြဲထားခ်င္တယ္။
ရိေပၚက ထိုင္ခံုေပၚမွာ စိတ္ကိုစုစည္းၿပီးအသက္ကိုမွန္မွန္ရႈေနတယ္။ သူအသိစိတ္ေပ်ာက္သြားတာမဟုတ္ပဲေအာက္ပိုင္းကအရမ္းအေနရခက္တယ္။ ေရွာင္ခြၽမ္းကရိေပၚရဲ့ေျခရင္းမွာ ဒူးေထာက္ထိုင္လိုက္ၿပီး ရိေပၚရဲ့ခါးပတ္ကိုလာကိုင္ေတာ့ ရိေပၚတြန္းထုတ္လိုက္တယ္။ ေရွာင္ခြၽမ္းအရမ္းစိတ္တိုၿပီး သူ႔ အတြင္းခံေလးကိုဆြဲခြၽတ္လိုက္တယ္။
"ဝုန္း..."
အသံက်ယ္ႀကီးေၾကာင့္ ရိေပၚနဲ႔ေရွာင္ခြၽမ္း လွၫ့္ၾကၫ့္လိုက္တာ မိုက္ကယ္ကတံခါးကို ေဆာင့္ကန္ကာဝင္လာတယ္။ သူေတြးထားတဲ့အတိုင္းျမင္လိုက္ရတဲ့ ေရွာင္းက်န႔္ဟာလည္းေဒါသအရမ္းထြက္သြားၿပီး ေရွာင္းခြၽမ္းကိုရိုက္ရန္သြားမည္အျပဳ
"ဖုန္း..."
မိုက္ကယ္ရဲ့ကန္ခ်က္ေၾကာင့္ေရွာင္ခြၽမ္းလြင့္သြားၿပီး ေရွာင္းက်န႔္လည္းလန႔္ျဖန႔္သြားတယ္။ ေရွာင္းက်န႔္ရေပၚဆီကိုေျပးသြားၿပီး ဖက္ထားကာ ေရွာင္ခြၽမ္းကိုျပန္ၾကၫ့္လိုက္တယ္။ ရိေပၚက ေရွာင္းက်န႔္ဆိုတာသိတာနဲ႔ အတင္းပဲဖက္ထားေတာ့တယ္။
မိုက္ကယ္က ခန္းဆီးစကိုဆြဲျဖဳတ္ၿပီး ေရွာင္ခြၽမ္းခႏၲာေပၚ ပစ္တင္လိုက္တယ္။
