ေရွာင္းက်န႔္အိမ္ကိုျပန္ေရာက္ေတာ့ ရိေပၚက အရင္ေရာက္ၿပီးေရေတာင္ခ်ိဳးၿပီးေနၿပီ။ ေရွာင္းက်န႔္ကိုေတြ့ေတာ့ ရိေပၚကတင္းၾကပ္ၾကပ္ေပြ့ဖက္လိုက္တယ္။ ရေပၚဆီကဆပ္ျပာနံ႔သင္းသင္းက ေရွာင္းက်န႔္ကိုဆြဲေဆာင္ေနျပန္တယ္။ ဒါေပမယ့္ေရွာင္းက်န႔္သူ႔စိတ္သူထိန္းၿပီး ရိေပၚကိုတြန္းထုတ္ေတာ့ ရိေပၚက မလႊတ္တမ္းဖက္တြယ္ထားတယ္။
"ဒီတိုင္းၿငိမ္ၿငိမ္ေလးေနေပးပါ။"
"ဖယ္စမ္းပါ ခင္ဗ်ား...."
ရိေပၚက ေရွာင္းက်န႔္ကိုတင္းၾကပ္စြာဖတ္ၿပီး ေခါင္းကိုတရႈံ႔ရႈံ႔နမ္းတယ္။ ေက်ာေလးကိုပြတ္သပ္ၿပီးေတာ့လည္းေျပာေနေသးတယ္။
"မင္းကို ေနာက္ထပ္စိတ္ညစ္ေအာင္မလုပ္ဖူး။"
မဟုတ္တာလုပ္ၿပီးျပန္လာလို႔ အိုးမလံုအံုပြင့္ၿပီးဒီစကားေျပာတာ။ မဟုတ္တာလုပ္ၿပီးတိုင္း ခုလိုေလးေတာင္းပန္လိုက္ရံုနဲ႔ေက်မယ္ထင္လား။
ေရွာင္းက်န႔္သူ႔ကိုတြန္းဖယ္ပစ္လိုက္တယ္။
"ေရခ်ိဳးဦးမယ္။ ႏံုးေနလို႔။"
ေရွာင္းက်န႔္ေရခ်ိဳးခန္းထဲမွာ ေရမခ်ိဳးေသးပဲငိုေနတယ္။ ဝမ္ရိေပၚဆီကရုန္းမထြက္ႏိုင္ေတာ့ဘူးလား။ ခုနကေျဗာင္းဆန္ေနတဲ့ ရင္ဘက္ႀကီးက ရိေပၚရဲ့အေျပာခ်ိဳေလးေအာက္မွာၿငိမ္သက္သြားတယ္။ အရႈံးသမားပဲ။
ေရွာင္းက်န႔္ေရခ်ိဳးခန္းထဲကျပန္ထြက္လာေတာ့ ရိေပၚက ခါးေထာက္ရပ္ၾကၫ့္ေနတယ္။သူ့အ ေျခေနကိုအကဲခတ္ေနတဲ့သေဘာ။ ေရွာင္းက်န႔္လည္း ေမြ့ယာေပၚတင္ထားတဲ့ ညဝတ္အက်ႌကိုယူဝတ္လိုက္တယ္။ အဲ့တာသူနဲ႔ဆင္တူ ထုတ္ေပးထားတာသိေပမယ့္ ဒီအတြက္ကိုအျငင္းပြားဖို႔အင္အားမရိွဘူး။
ေရွာင္းက်န႔္မ်က္ႏွာက ငိုထားလို႔ရဲေနၿပီး ေရခ်ိဳးၿပီးစမို႔ပိုသိသာေနတယ္။ ေရွာင္းက်န႔္က ကုတင္မွာထိုင္လိုက္ၿပီး။ စိတ္ေလ်ွာ့ထားတဲ့ေလသံျဖင့္
"အိမ္ကိုျပန္ဝယ္လိုက္တာလား။"
"အင္း..."
"ေရွာင္ခြၽမ္းနဲ႔သြားေတြ့ခဲ့လား။"
"အင္း..."
"ေရွာင္ခြၽမ္းအိမ္မွာ ညအိပ္ခဲ့တာလား။"
