မေန့ကေရွာင္းက်န႔္ကားထဲမွာအိပ္ေပ်ာ္သြားခဲ့တယ္။ အိပ္ခန္းထဲကိုဘယ္လိုျပန္ေရာက္လာမွန္းမသိပဲ အိပ္ယာေပၚေရာက္ေတာ့အႏိွူးခံၿပီး မုန္းစရာေကာင္းတဲ့ဝမ္ရိေပၚက သူ႔ကိုထပ္စားတယ္။
မိုးလင္းလာေတာ့ ဝမ္ရိေပၚကအရင္မႏိုးပဲေရွာင္းက်န႔္ကႏိုးလာတယ္။
"တစ္ညလံုးသူမ်ားကိုစားေသာက္ၿပီးပင္ပန္းေနၿပီေပါ့။"
ေရွာင္းက်န႔္ကုတင္ေအာက္ကိုဆင္းလိုက္တယ္။ သူ႔ကိုယ္မွာေတာ့ ဝမ္ရိေပၚနဲ႔ ဆင္တူညဝတ္အက်ႌ အဝါေရာင္ဝတ္ထားတယ္။
"မုန္းလိုက္တာ။ ဘယ္သူကသူနဲ႔ဆင္တူဝတ္ခ်င္လို႔လဲ။"
ၿပီးေတာ့ေရွာင္းက်န႔္က ဟိုရွာဒီရွာလုပ္ေနတယ္။ အဲ့အခ်ိန္မွာရိေပၚႏိုးလာၿပီး
"ဘာလုပ္ေနတာလဲ။"
"ကြာရွင္းစာခ်ဳပ္ ဝယ္ထားတာရိွတယ္။"
"အာ...အျပာေရာင္ထုတ္နဲ႔လား။"
"ဟုတ္တယ္။"
"အမိႈက္ထင္လို႔လႊင့္ပစ္လိုက္ၿပီ။"
"ခင္ဗ်ား...."
"ဒီမွာခနလာထိုင္။ အတူတိုင္ပင္ရေအာင္။"
ေရွာင္းက်န႔္မၾကည္သလိုနဲ႔ အိပ္ယာေပၚတတ္ထိုင္ေတာ့ ရိေပၚက ခါးကကိုင္ၿပီးသူ႔နားဆြဲကပ္လိုက္တယ္။
"အ့..."
"အေပးယူလုပ္ရေအာင္။"
ေရွာင္းက်န႔္သူ႔ကိုပဲ ဒီတိုင္းၾကၫ့္ေနတယ္။ ခႏၲာကိုယ္ႏွစ္ခုကအရမ္းပူးၿပီး ရိေပၚကိုနမ္းမိမလိုေတာင္ျဖစ္ေတာ့ ေရွာင္းက်န႔္ကေနာက္ဆုတ္လိုက္တယ္။
"ဘာျဖစ္တာလဲ။ နမ္းခ်င္လို႔လား။"
"ရြံစရာေကာင္းေအာင္လာမေျပာနဲ႔။"
"ဟုတ္လား....အဲ့ရြံစရာေကာင္းတာကို ခိုးနမ္းရတာေတာ့မရြံဘူးလား။"
ေရွာင္းက်န႔္ မ်က္လံုးေတြ ျပဴးလည္သြားတယ္။ သူကအိပ္မေနပဲ ၿငိမ္ေနခဲ့တာလား။
ေရွာင္းက်န႔္ ထဖို႔လုပ္ေတာ့ ရိေပၚျပန္ဆြဲထားလိုက္တယ္။
"မင္းကို မကြာရွင္းရဖို႔ဘာေပးရမလဲ။ ကိုယ္ဘာလုပ္ရမလဲ။"
